Overleden
'Het verdriet dat je hebt bij het overlijden van je golden is de prijs die je betaalt voor de soms vele jaren van intens plezier...'
Wie geboren wordt, moet ooit eens sterven. Alleen is het leven van onze viervoeter altijd veel te kort. Maar omdat je lief en leed samen moet delen, publiceren we hier een trieste lijst van de aan ons bekend gemaakte overleden 'Hof Tenberges'.
Wie geboren wordt, moet ooit eens sterven. Alleen is het leven van onze viervoeter altijd veel te kort. Maar omdat je lief en leed samen moet delen, publiceren we hier een trieste lijst van de aan ons bekend gemaakte overleden 'Hof Tenberges'.
Katho van het hof Tenberge
15 oktober 2011 - 26 augustus 2024
Vader: Finriley van 't Canisvliet
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Vanassche
Liefste Kathootje,
Onze tuin voelt leeg zonder jou.
We missen jouw enthousiasme voor wandelingen, je glinsterende oogjes wanneer we de frigo openen, knuffels voor de openhaard in de winter, je verliefdheid wanneer oma en opa de poort binnenkomen, je gekwispel, hoe je voor je jongere medegezel Umie zorgde, hoe je tijdens de wandelingen je familie altijd in de gaten hield …
Helaas zagen we dat deze momentjes meer en meer van jou vroegen.
Ondanks al je medische problemen (en dat waren er wel heel wat), bleef je jarenlang een fantastisch hondje.
Je maakte ons gezinnetje compleet en laat nu een grote leegte achter.
Het feit dat je bijna 13 jaar werd bewijst alleen maar hoe sterk jij was.
Maar zelfs de grootste helden hebben nood aan hun welverdiende rust.
Slaapzacht, we zien je graag.
Judit, Stefaan, Clara, Flore, Laure, Umie & Balou
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Vanassche
Liefste Kathootje,
Onze tuin voelt leeg zonder jou.
We missen jouw enthousiasme voor wandelingen, je glinsterende oogjes wanneer we de frigo openen, knuffels voor de openhaard in de winter, je verliefdheid wanneer oma en opa de poort binnenkomen, je gekwispel, hoe je voor je jongere medegezel Umie zorgde, hoe je tijdens de wandelingen je familie altijd in de gaten hield …
Helaas zagen we dat deze momentjes meer en meer van jou vroegen.
Ondanks al je medische problemen (en dat waren er wel heel wat), bleef je jarenlang een fantastisch hondje.
Je maakte ons gezinnetje compleet en laat nu een grote leegte achter.
Het feit dat je bijna 13 jaar werd bewijst alleen maar hoe sterk jij was.
Maar zelfs de grootste helden hebben nood aan hun welverdiende rust.
Slaapzacht, we zien je graag.
Judit, Stefaan, Clara, Flore, Laure, Umie & Balou
Kyan ven het hof Tenberge
(8 augustus 2011 - 16 augustus 2024)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: Kevin en Sarah Devos-Dimascio
Vandaag hebben we na 13 liefdevolle jaren afscheid moeten nemen van onze Kyan. Hij had naast artrose hartruis & een vergroot hart (waarvan ik altijd zei dat dat is omdat hij gewoon zo veel liefde in zijn hart had). De laatste maanden begon de artrose meer en meer zijn tol te eisen. Hij kon bijna niet meer op eigen kracht rechtstaan dus hielpen we hem recht met een speciaal harnas en dan kon hij nog bijna alles doen wat hij anders deed, zij het iets trager als de senior die hij was.
Echter de laatste dagen was de artrose zo erg geworden dat hij totaal niet meer op eigen kracht kon rechtstaan en als we hem recht hielpen viel hij na een aantal minuten rondlopen als een blok neer. Zelf naar zijn water gaan om te drinken ging niet meer. Naar buiten voor het toilet, begon een hele klus te worden en naar het einde toe bijna onmogelijk.
We hebben de zwaarste beslissing ooit moeten nemen omdat zijn levenskwaliteit zo ver achteruit ging.Jje kon merken dat hij dit ook verre van leuk vond. Het was zeer moeilijk om het telefoontje naar de dierenarts te moeten doen omdat mentaal onze Kyan gewoonweg een eeuwige puppy was. Het was zijn lichaam die jammer genoeg niet meer meekon.
Hij was een pracht van een Golden zowel vanbinnen als vanbuiten. Hij was de beste vriend die je je kon wensen. Bedankt aan jullie om ons gezin verrijkt te hebben met zo’n one-of-a-kind lieverd.
Kyantje, onze lieve zotte vriend… We missen je en zien je graag, nu en voor altijd.
Kevin & Sarah
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: Kevin en Sarah Devos-Dimascio
Vandaag hebben we na 13 liefdevolle jaren afscheid moeten nemen van onze Kyan. Hij had naast artrose hartruis & een vergroot hart (waarvan ik altijd zei dat dat is omdat hij gewoon zo veel liefde in zijn hart had). De laatste maanden begon de artrose meer en meer zijn tol te eisen. Hij kon bijna niet meer op eigen kracht rechtstaan dus hielpen we hem recht met een speciaal harnas en dan kon hij nog bijna alles doen wat hij anders deed, zij het iets trager als de senior die hij was.
Echter de laatste dagen was de artrose zo erg geworden dat hij totaal niet meer op eigen kracht kon rechtstaan en als we hem recht hielpen viel hij na een aantal minuten rondlopen als een blok neer. Zelf naar zijn water gaan om te drinken ging niet meer. Naar buiten voor het toilet, begon een hele klus te worden en naar het einde toe bijna onmogelijk.
We hebben de zwaarste beslissing ooit moeten nemen omdat zijn levenskwaliteit zo ver achteruit ging.Jje kon merken dat hij dit ook verre van leuk vond. Het was zeer moeilijk om het telefoontje naar de dierenarts te moeten doen omdat mentaal onze Kyan gewoonweg een eeuwige puppy was. Het was zijn lichaam die jammer genoeg niet meer meekon.
Hij was een pracht van een Golden zowel vanbinnen als vanbuiten. Hij was de beste vriend die je je kon wensen. Bedankt aan jullie om ons gezin verrijkt te hebben met zo’n one-of-a-kind lieverd.
Kyantje, onze lieve zotte vriend… We missen je en zien je graag, nu en voor altijd.
Kevin & Sarah
Ilana van het hof Tenberge (Lana)
(20 mei 2009 - 27 juni 2024)
Vader: Crisper Captain Corelli
Moeder: Floere van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Verbeke
Na 15 jaar onze dierbare schat te zijn, hebben wij je
deze ochtend met veel pijn in het hart toch moeten laten gaan.
Lana, je was een taaie dame, je was nog niet levensmoe maar de wonde op
je staart was te hardnekkig.
Bedankt voor alle liefde, gezelligheid en zottigheid die we van
je kregen!
Lana prinses, we zullen je zo hard missen. Slaap lekker, je was voor ons de liefste hond ter wereld!
Liesbet, Bjorn, Lucas en Trishke
Moeder: Floere van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Verbeke
Na 15 jaar onze dierbare schat te zijn, hebben wij je
deze ochtend met veel pijn in het hart toch moeten laten gaan.
Lana, je was een taaie dame, je was nog niet levensmoe maar de wonde op
je staart was te hardnekkig.
Bedankt voor alle liefde, gezelligheid en zottigheid die we van
je kregen!
Lana prinses, we zullen je zo hard missen. Slaap lekker, je was voor ons de liefste hond ter wereld!
Liesbet, Bjorn, Lucas en Trishke
Lewis van het hof Tenberge
(14 december 2012 - 3 juni 2024)
Vader: Rayleas My Guy
Moeder: Wheaton's Enya
Eigenaars: André en Conny Trossaert-Van Gyseghem
“Dag trouwe vriend, met je melancholische blik en je duwende snuit;
Dag brave jongen, vriend, geduldig luisteroor;
Dag Lewis, we missen je elke dag meer en meer."
Moeder: Wheaton's Enya
Eigenaars: André en Conny Trossaert-Van Gyseghem
“Dag trouwe vriend, met je melancholische blik en je duwende snuit;
Dag brave jongen, vriend, geduldig luisteroor;
Dag Lewis, we missen je elke dag meer en meer."
Koby van het hof Tenberge
(15 oktober 2011 - 17 mei 2024)
Vader: Finriley van 't Canisvliet
Moeder: Isaline van het hof Tenberge
Eigenaars: Stefaan en Veerle Dereere
Vrijdag 17 mei 2024 hebben wij onverwacht afscheid moeten nemen van onze Koby.
Hij is uit ons leven verdwenen zoals hij erin gekomen is.
Het was niet de bedoeling om een tweede golden te houden, maar wat waren we blij met dat lieve hondje.
Vanaf het eerste moment heb je ons hart gestolen.
Je was altijd in de buurt, van ons of van Jurre, je oudere metgezel.
Wat een troost was je voor ons, toen je baasje overleed.
Je voelde ons verdriet en kwam ons troosten wanneer we het moeilijk hadden, ook al moest je zelf het verlies verwerken.
Lieve Koby, we gaan je heel hard missen. Je was zo’n lief hondje, een echte Hof Tenberge.
We hadden niet verwacht om je nu al te moeten loslaten, maar het lot besliste er anders over.
We zullen je nooit vergeten.
Dikke knuffel.
Stefaan, Veerle, Arne, Ine, Wout en Nand
Moeder: Isaline van het hof Tenberge
Eigenaars: Stefaan en Veerle Dereere
Vrijdag 17 mei 2024 hebben wij onverwacht afscheid moeten nemen van onze Koby.
Hij is uit ons leven verdwenen zoals hij erin gekomen is.
Het was niet de bedoeling om een tweede golden te houden, maar wat waren we blij met dat lieve hondje.
Vanaf het eerste moment heb je ons hart gestolen.
Je was altijd in de buurt, van ons of van Jurre, je oudere metgezel.
Wat een troost was je voor ons, toen je baasje overleed.
Je voelde ons verdriet en kwam ons troosten wanneer we het moeilijk hadden, ook al moest je zelf het verlies verwerken.
Lieve Koby, we gaan je heel hard missen. Je was zo’n lief hondje, een echte Hof Tenberge.
We hadden niet verwacht om je nu al te moeten loslaten, maar het lot besliste er anders over.
We zullen je nooit vergeten.
Dikke knuffel.
Stefaan, Veerle, Arne, Ine, Wout en Nand
Kyla van het hof Tenberge
(15 oktober 2011 - 31 mei 2024)
Vader: Finriley van 't Canisvliet
Moeder: Isaline van het hof Tenberge
Eigenaars: Ronny en Marie-Rose Maekelberge
Hallo Hilde en Rudy,
We hebben vandaag Kyla moeten laten inslapen.
Sedert een week sloeg ze door haar poten en liep volledig wankel. Ze leed aan zware arthrose en volgens de veearts waarschijnlijk ook een tumor in de hersenen. Haar haar kopje viel altijd naar rechts en ze staarde voortdurend.
Met pijn in ons hart hebben we die harde maar juiste beslissing genomen, volgens onze veearts.
Ons maatje is nu weg. Ze ging overal mee: op wintersport, in de zomer naar Frankrijk. Ze was ieders vriend.
Het doet enorm pijn maar we zullen haar nooit vergeten.
grts
Marie-Rose en Ronny
Moeder: Isaline van het hof Tenberge
Eigenaars: Ronny en Marie-Rose Maekelberge
Hallo Hilde en Rudy,
We hebben vandaag Kyla moeten laten inslapen.
Sedert een week sloeg ze door haar poten en liep volledig wankel. Ze leed aan zware arthrose en volgens de veearts waarschijnlijk ook een tumor in de hersenen. Haar haar kopje viel altijd naar rechts en ze staarde voortdurend.
Met pijn in ons hart hebben we die harde maar juiste beslissing genomen, volgens onze veearts.
Ons maatje is nu weg. Ze ging overal mee: op wintersport, in de zomer naar Frankrijk. Ze was ieders vriend.
Het doet enorm pijn maar we zullen haar nooit vergeten.
grts
Marie-Rose en Ronny
Kobi van het hof Tenberge
(8 augustus 2011 - 5 februari 2024)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: Philippe en Dorine Merveille
Met heel veel pijn in het hart moeten we jullie melden dat we Kobi deze nacht lieten inslapen. Zijn hart en zijn lichaam konden het niet meer aan.
We moesten opnieuw één van onze kindjes afgeven.
Dank jullie wel uit de grond van ons hart dat we 12,5 jaar konden en mochten genieten van onze Kobi.
Onze lieve, grote vriend Kobi, we zullen je zo hard missen!!!!
Slaap zacht, je hebt het verdiend...
Philippe en Dorine
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: Philippe en Dorine Merveille
Met heel veel pijn in het hart moeten we jullie melden dat we Kobi deze nacht lieten inslapen. Zijn hart en zijn lichaam konden het niet meer aan.
We moesten opnieuw één van onze kindjes afgeven.
Dank jullie wel uit de grond van ons hart dat we 12,5 jaar konden en mochten genieten van onze Kobi.
Onze lieve, grote vriend Kobi, we zullen je zo hard missen!!!!
Slaap zacht, je hebt het verdiend...
Philippe en Dorine
Quick-Scott van het hof Tenberge (Scott)
(24 juli 2017 - 6 september 2023)
Vader: Vanlijnden Our Prince Harry
Moeder: Omeline van het Silverberghof
Eigenaars: familie Rogge
Je had juist je zesjarige verjaardag gevierd, maar zeer kort nadien hebben we je moeten laten inslapen. Na een week voedselweigering en je apatisch gedrag waarbij je je terugtrok en rust opzocht, wisten we dat er iets met jou niet klopte. Ook het feit dat je op die korte tijd vermagerde, was voor ons een nefast signaal. Je werd opgenomen in de hondenkliniek Anicare te Deinze, waar spijts de beste zorgen een uiterst zeldzame, fatale maligne lymfoom in de lever werd vastgesteld. Ze hebben ons bevestigd dat je niet hebt afgezien en dat was voor ons een troost. Een zinloze lijdensweg hebben we je willen besparen.
Je was een pracht van een hond. Je hebt ons intense vriendschap en plezier gegeven. Je was zeer slim en soms wat eigenzinnig wanneer je op de vele strandwandelingen ons de vlugste weg ernaartoe aanwees. Ook ’s avonds lag je graag aan de poort, als een poortwachter, met je mooie kop rustend op de opening en blafte je naar al te rumoerige voorbijgangers.
We missen je enorm als trouwe en opmerkzame vriend; ook van onze twee dochters en onze zes kleinzonen die je bij elk bezoek graag omver sprong. Zo was je, … een veel te enthousiaste speelse hond!
Ons verdriet is immens. Je hebt een grote plaats ingenomen in ons hart. Rust nu maar….
Jean en Bea
Moeder: Omeline van het Silverberghof
Eigenaars: familie Rogge
Je had juist je zesjarige verjaardag gevierd, maar zeer kort nadien hebben we je moeten laten inslapen. Na een week voedselweigering en je apatisch gedrag waarbij je je terugtrok en rust opzocht, wisten we dat er iets met jou niet klopte. Ook het feit dat je op die korte tijd vermagerde, was voor ons een nefast signaal. Je werd opgenomen in de hondenkliniek Anicare te Deinze, waar spijts de beste zorgen een uiterst zeldzame, fatale maligne lymfoom in de lever werd vastgesteld. Ze hebben ons bevestigd dat je niet hebt afgezien en dat was voor ons een troost. Een zinloze lijdensweg hebben we je willen besparen.
Je was een pracht van een hond. Je hebt ons intense vriendschap en plezier gegeven. Je was zeer slim en soms wat eigenzinnig wanneer je op de vele strandwandelingen ons de vlugste weg ernaartoe aanwees. Ook ’s avonds lag je graag aan de poort, als een poortwachter, met je mooie kop rustend op de opening en blafte je naar al te rumoerige voorbijgangers.
We missen je enorm als trouwe en opmerkzame vriend; ook van onze twee dochters en onze zes kleinzonen die je bij elk bezoek graag omver sprong. Zo was je, … een veel te enthousiaste speelse hond!
Ons verdriet is immens. Je hebt een grote plaats ingenomen in ons hart. Rust nu maar….
Jean en Bea
Wheaton's Mabel (Mabeltje)
(4 mei 2013 - 16 augustus 2023)
Vader: Alibren Some Other Guy
Moeder: Wheaton's June
Eigenaars: Rudy en Hilde de Jonge
We haalden je op zeven weken weg bij Mia Van Acker. Het was liefde op het eerste gezicht. Oorspronkelijk hadden we een pup uit een ander nest gekozen maar wanneer we bij het naar buitengaan jou zagen zitten in het nest, vroegen we of we onze keuze nog mochten wijzigen. Het mocht en een week later kregen we je mee naar huis. Je was speels en net als ieder andere pup stak je wel eens kattenkwaad uit maar dat zijn we allang vergeten. We wilden met je fokken omdat je zo mooi donker was en wij wel wat vers bloed konden gebruiken. Helaas: na een jaar wees de röntgenfoto uit dat je zware heupdysplasie had. Weg dromen van een mooi nestje. Maar dat maakte je ruim goed met je fantastisch karakter. Naarmate je ouder werd, werd je meer en meer aanhankelijk. Je was de poortwachter: je lag aan het hek te wachten tot we thuis kwamen. Werkte ik aan mijn bureau dan lag je aan mijn voeten. Wanneer we naar de Ardennen trokken, moest je maar de koffer zien om er ons op attent te maken dat wij je niet mochten vergeten. Wandelen in de bossen op zoek naar een beekje was het liefste wat je deed. En dan maar blaffen tot we een stok gooiden. Je kon zwemmen als de beste!
De jaren kabbelden zo voorbij. In december 2022 ging het plots mis: je had hartruis, je nieren werkten niet meer naar behoren en je had een zware gesloten baarmoederontsteking die je bijna fataal werd. Je werd met spoed geopereerd en bleef daarna nog een week in de dierenartsenpraktijk tot je eindelijk weer zelfstandig begon te eten. Je was gered. Maar het nierprobleem was hiermee niet opgelost. Je mocht aan een speciaal dieet. Je begon te eten met lange tanden. Begin juli kon je nog mee naar de Ardennen. Je broedde weer op iets maar je genoot nog van de (kleinere) wandelingen en het water. We wisten dat het wellicht de laatste keer was. In augustus ging het vlug: je stapelde vocht op en een groeiende tumor zorgde ervoor dat je nog amper je behoefte kon doen. We konden het niet meer aanzien en dwongen onszelf om die allermoeilijkste beslissing te nemen: we lieten je helpen. We hebben je begraven in onze tuin zoals we altijd doen. Afscheid nemen doet pijn maar meestal heel veel pijn! We missen je zo erg!
Het went nooit... dank je wel voor alles wat je voor ons betekende. En dat was heel wat! Dag Mabeltje, Mabelino, lieve schat...
Rudy
Moeder: Wheaton's June
Eigenaars: Rudy en Hilde de Jonge
We haalden je op zeven weken weg bij Mia Van Acker. Het was liefde op het eerste gezicht. Oorspronkelijk hadden we een pup uit een ander nest gekozen maar wanneer we bij het naar buitengaan jou zagen zitten in het nest, vroegen we of we onze keuze nog mochten wijzigen. Het mocht en een week later kregen we je mee naar huis. Je was speels en net als ieder andere pup stak je wel eens kattenkwaad uit maar dat zijn we allang vergeten. We wilden met je fokken omdat je zo mooi donker was en wij wel wat vers bloed konden gebruiken. Helaas: na een jaar wees de röntgenfoto uit dat je zware heupdysplasie had. Weg dromen van een mooi nestje. Maar dat maakte je ruim goed met je fantastisch karakter. Naarmate je ouder werd, werd je meer en meer aanhankelijk. Je was de poortwachter: je lag aan het hek te wachten tot we thuis kwamen. Werkte ik aan mijn bureau dan lag je aan mijn voeten. Wanneer we naar de Ardennen trokken, moest je maar de koffer zien om er ons op attent te maken dat wij je niet mochten vergeten. Wandelen in de bossen op zoek naar een beekje was het liefste wat je deed. En dan maar blaffen tot we een stok gooiden. Je kon zwemmen als de beste!
De jaren kabbelden zo voorbij. In december 2022 ging het plots mis: je had hartruis, je nieren werkten niet meer naar behoren en je had een zware gesloten baarmoederontsteking die je bijna fataal werd. Je werd met spoed geopereerd en bleef daarna nog een week in de dierenartsenpraktijk tot je eindelijk weer zelfstandig begon te eten. Je was gered. Maar het nierprobleem was hiermee niet opgelost. Je mocht aan een speciaal dieet. Je begon te eten met lange tanden. Begin juli kon je nog mee naar de Ardennen. Je broedde weer op iets maar je genoot nog van de (kleinere) wandelingen en het water. We wisten dat het wellicht de laatste keer was. In augustus ging het vlug: je stapelde vocht op en een groeiende tumor zorgde ervoor dat je nog amper je behoefte kon doen. We konden het niet meer aanzien en dwongen onszelf om die allermoeilijkste beslissing te nemen: we lieten je helpen. We hebben je begraven in onze tuin zoals we altijd doen. Afscheid nemen doet pijn maar meestal heel veel pijn! We missen je zo erg!
Het went nooit... dank je wel voor alles wat je voor ons betekende. En dat was heel wat! Dag Mabeltje, Mabelino, lieve schat...
Rudy
Iris van het hof Tenberge
(15 mei 2009 - 5 augustus 2023)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Wheaton's Enya
Eigenaars: familie Arnould
Que dire sur Iris pour résumer 14 années sinon que c'était un chien extraordinaire et très sage. Elle n'a fait que 2 grosses bêtises dans sa vie: la première: elle a attrapé mon gsm et en mordant dedans, elle a "appelé" mon papa à une heure du matin. La deuxième: elle attrapé une de nos poules. La poule a survécu ... pas mon gsm.
Iris nous a énormément apporté. Durant les trois dernières années, nous lui avons rendu la pareille. Elle ne savait plus ni monter ni descendre les escaliers. Quand on a une maison qui en a devant et derrière, c'est pratique. Autant dire que nous nous sommes bien musclé les bras!
Elle avait de plus en plus de peine à se relever et à se déplacer. J'avais expliqué à Rudy son évolution et il a dit qu'elle ne passerait pas l'hiver. Il fallait essayer quelque chose. Nous avons essayé l'osthéopathie. Alicia a fait des merveilles et Iris a connu deux hivers en plus.
Elle a été volontaire jusqu'au bout. La veille de son décès, elle a encore fait sa petite balade quotidienne. Le soir arrivé, ses pattes arrières ne pouvaient plus la porter. Il a fallu se rendre à l'évidence, Iris était arrivée au bout de son chemin.
Nous l'avons accompagné tous les cinq jusqu'au bout.
Merci Iris pour tous les bons moments.
Merci Hilde et Rudy
Alain, Sandra, Fanny, Antoine et Alix
Moeder: Wheaton's Enya
Eigenaars: familie Arnould
Que dire sur Iris pour résumer 14 années sinon que c'était un chien extraordinaire et très sage. Elle n'a fait que 2 grosses bêtises dans sa vie: la première: elle a attrapé mon gsm et en mordant dedans, elle a "appelé" mon papa à une heure du matin. La deuxième: elle attrapé une de nos poules. La poule a survécu ... pas mon gsm.
Iris nous a énormément apporté. Durant les trois dernières années, nous lui avons rendu la pareille. Elle ne savait plus ni monter ni descendre les escaliers. Quand on a une maison qui en a devant et derrière, c'est pratique. Autant dire que nous nous sommes bien musclé les bras!
Elle avait de plus en plus de peine à se relever et à se déplacer. J'avais expliqué à Rudy son évolution et il a dit qu'elle ne passerait pas l'hiver. Il fallait essayer quelque chose. Nous avons essayé l'osthéopathie. Alicia a fait des merveilles et Iris a connu deux hivers en plus.
Elle a été volontaire jusqu'au bout. La veille de son décès, elle a encore fait sa petite balade quotidienne. Le soir arrivé, ses pattes arrières ne pouvaient plus la porter. Il a fallu se rendre à l'évidence, Iris était arrivée au bout de son chemin.
Nous l'avons accompagné tous les cinq jusqu'au bout.
Merci Iris pour tous les bons moments.
Merci Hilde et Rudy
Alain, Sandra, Fanny, Antoine et Alix
Lobo van het hof Tenberge
(14 december 2012 - 4 mei 2023)
Vader: Rayleas My Guy
Moeder: Wheaton's Enya
Eigenaars: Philippe en Carla Gillis
Lobo is 4 mei 2023 zachtjes thuis overleden: om de woorden van een overleden jaargenoot te parafraseren “ Al de atomen in zijn lichaam zijn in de sterren gesmeed en zijn nu naar de sterren terug gekeerd”.
Hij was een bijzondere hond!
Als we beperkt zouden zijn in het aantal woorden om iemand te beschrijven, dan zou de samenvatting van Lobo zijn “een ingoed, ingoed wezen” die ons elke dag leerde goed te zijn voor elke medemens, elke wezen, elke andere hond.
Goed zijn was voor hem bezorgd zijn, er altijd zijn, uitdagend speels, moedig zijn, en niet klagen ook als het einde moeilijk werd omwille van toenemende klachten van arthrose in de knoken, als hij op een stok was gevallen die zijn gehemelte doorboorde en de oogzenuw links raakte. Moedig zijn toen hij verdwaald al 2 km ver in het meer van Hourtin met al zijn krachten verder zwom op zoek naar zijn geliefde familie-roedel en gered werd door voorbij varende waterskiërs.
En ingoed en bezorgd zijn voor een degelijke opvoeding van zijn nieuwe vinnige broer Urso.
Nu ’s avonds als de nacht valt, turen we naar boven en kijken, zoeken we naar zijn blijvende fonkelende ster die waakt over onze roedel en voelen we dat Lobo nog steeds bij ons is.
Philippe en Carla Gillis Verpoorten
Moeder: Wheaton's Enya
Eigenaars: Philippe en Carla Gillis
Lobo is 4 mei 2023 zachtjes thuis overleden: om de woorden van een overleden jaargenoot te parafraseren “ Al de atomen in zijn lichaam zijn in de sterren gesmeed en zijn nu naar de sterren terug gekeerd”.
Hij was een bijzondere hond!
Als we beperkt zouden zijn in het aantal woorden om iemand te beschrijven, dan zou de samenvatting van Lobo zijn “een ingoed, ingoed wezen” die ons elke dag leerde goed te zijn voor elke medemens, elke wezen, elke andere hond.
Goed zijn was voor hem bezorgd zijn, er altijd zijn, uitdagend speels, moedig zijn, en niet klagen ook als het einde moeilijk werd omwille van toenemende klachten van arthrose in de knoken, als hij op een stok was gevallen die zijn gehemelte doorboorde en de oogzenuw links raakte. Moedig zijn toen hij verdwaald al 2 km ver in het meer van Hourtin met al zijn krachten verder zwom op zoek naar zijn geliefde familie-roedel en gered werd door voorbij varende waterskiërs.
En ingoed en bezorgd zijn voor een degelijke opvoeding van zijn nieuwe vinnige broer Urso.
Nu ’s avonds als de nacht valt, turen we naar boven en kijken, zoeken we naar zijn blijvende fonkelende ster die waakt over onze roedel en voelen we dat Lobo nog steeds bij ons is.
Philippe en Carla Gillis Verpoorten
Isaline van het hof Tenberge
(20 mei 2009 - 29 mei 2023)
Vader: Crisper Captain Corelli
Moeder: Floere van het hof Tenberge
Eigenaar: Yvette Eeckhout
Na een derde trombose op korte tijd moest Yvette afscheid nemen van haar vriendin die veertien jaar als een schaduw rond haar zijde leefde. Van dag één tot het afscheid bij de dierenarts werd ze in de watten gelegd. Dagelijkse wandelingen, ritjes met de auto, ... Isaline was er altijd bij. Zij schonk ons één nest in 2011 waarna ze met pensioen kon.
De leegte die zij achterlaat is onbeschrijfelijk; de verwerking des te groot.
We leven mee met Yvette; elke dag...
Rudy
Moeder: Floere van het hof Tenberge
Eigenaar: Yvette Eeckhout
Na een derde trombose op korte tijd moest Yvette afscheid nemen van haar vriendin die veertien jaar als een schaduw rond haar zijde leefde. Van dag één tot het afscheid bij de dierenarts werd ze in de watten gelegd. Dagelijkse wandelingen, ritjes met de auto, ... Isaline was er altijd bij. Zij schonk ons één nest in 2011 waarna ze met pensioen kon.
De leegte die zij achterlaat is onbeschrijfelijk; de verwerking des te groot.
We leven mee met Yvette; elke dag...
Rudy
Kwien van het hof Tenberge
(15 oktober 2011 - 26 november 2022)
Vader: Finriley van 't Canisvliet
Moeder: Isaline van het hof Tenberge
Eigenaar: Roos van Gramberen
Zaterdag 26 november 2022 moesten we veel te plots en te vroeg afscheid nemen van onze lieve Kwin, ons beste maatje.
Op amper vier dagen tijd liet haar lichaam het door een zware inwendige bloeding.
Een pracht van een golden met een extra zintuig voor pijn of verdriet.
Zo bleef ze als kleine pup een al een hele dag naast me zitten wanneer ik ziek was.
Zij trok me uit een diep fysiek dal, betere hulp had ik niet kunnen krijgen. Samen wandelen, samen dutjes doen, altijd samen…
Mijn allerliefste Kwin, wat ben ik dankbaar dat ik jou in mijn leven had. Wie had ooit gedacht dat iedereen uit ons grote gezin je in hun hart zou sluiten?
Onze golden met een gouden hart, zeker voor kinderen.
Je favoriete plekje was onder de kinderstoel van Feliks of Fran (of naast Rudy in Rienne🙂) Je lag er dan in je typerende ‘sfinx-pose’ te wachten op iets dat ‘viel’.
Je zou een geweldige assistentiehond geweest zijn met je 6de zintuig voor mensen met een beperking. Altijd lief en onderdanig, vooral bij kinderen. Naar Feliks en Fran luisterde je uiteindelijk beter dan naar mij.
Al zeiden ze op de hondenschool dat ik mijn retriever die niet retrievede moest terug brengen naar de fokker, jij bleef mijn allerbeste vriend!
Je ging overal met ons mee naar zee, de Ardennen, Frankrijk, ook al zat je niet graag in de auto.
Een week geleden stoeide je nog vrolijk in de Ardennen, sprong over boomstammen, rende door de beek…
Het afscheid kwam dus volkomen onverwacht.
We moesten je meteen laten gaan, je was te ziek.
We missen je ontzettend, het verdriet is groot, nog zo veel groter dan ik ooit had gedacht.
We bewaren mooie herinneringen aan die elf prachtige jaren dat je bij ons was.
Het zal nog een hele tijd duren voor jouw lege plek geen tranen meer te weeg brengt.
Roos, Dieter, Feliks & Fran
Moeder: Isaline van het hof Tenberge
Eigenaar: Roos van Gramberen
Zaterdag 26 november 2022 moesten we veel te plots en te vroeg afscheid nemen van onze lieve Kwin, ons beste maatje.
Op amper vier dagen tijd liet haar lichaam het door een zware inwendige bloeding.
Een pracht van een golden met een extra zintuig voor pijn of verdriet.
Zo bleef ze als kleine pup een al een hele dag naast me zitten wanneer ik ziek was.
Zij trok me uit een diep fysiek dal, betere hulp had ik niet kunnen krijgen. Samen wandelen, samen dutjes doen, altijd samen…
Mijn allerliefste Kwin, wat ben ik dankbaar dat ik jou in mijn leven had. Wie had ooit gedacht dat iedereen uit ons grote gezin je in hun hart zou sluiten?
Onze golden met een gouden hart, zeker voor kinderen.
Je favoriete plekje was onder de kinderstoel van Feliks of Fran (of naast Rudy in Rienne🙂) Je lag er dan in je typerende ‘sfinx-pose’ te wachten op iets dat ‘viel’.
Je zou een geweldige assistentiehond geweest zijn met je 6de zintuig voor mensen met een beperking. Altijd lief en onderdanig, vooral bij kinderen. Naar Feliks en Fran luisterde je uiteindelijk beter dan naar mij.
Al zeiden ze op de hondenschool dat ik mijn retriever die niet retrievede moest terug brengen naar de fokker, jij bleef mijn allerbeste vriend!
Je ging overal met ons mee naar zee, de Ardennen, Frankrijk, ook al zat je niet graag in de auto.
Een week geleden stoeide je nog vrolijk in de Ardennen, sprong over boomstammen, rende door de beek…
Het afscheid kwam dus volkomen onverwacht.
We moesten je meteen laten gaan, je was te ziek.
We missen je ontzettend, het verdriet is groot, nog zo veel groter dan ik ooit had gedacht.
We bewaren mooie herinneringen aan die elf prachtige jaren dat je bij ons was.
Het zal nog een hele tijd duren voor jouw lege plek geen tranen meer te weeg brengt.
Roos, Dieter, Feliks & Fran
Igger van het hof Tenberge
(15 mei 2009 - 25 april 2022)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Wheaton's Enya
Eigenaar: Ellen Wuyts
Het mooiste geschenk dat ik ooit kreeg, dat was Igger. Iemand vertelde me eens dat je slechts eens in je leven het geluk mag hebben om het pad te kruisen van een ´once in a lifetime dog´. Igger was er zo eentje. Onze grootste schat, onze zachtste knuffelbeer, onze beste vriend. Hij was de vedette van ons gezin. Igger heeft een prachtig leven gehad. In zijn jonge jaren ging hij overal mee naartoe. Toen hij ouder werd werden de wandelingen korter, maar hij heeft er tot het einde van genoten.
Lieve schat, je laat een enorme leegte achter, zo een groot gemis. Afgelopen weekend wandelde ik je lievelingswandeling. Ik keek regelmatig achterom... alsof je elk moment van achter een boom of vanuit de velden naar me toe zou komen rennen. De mooie herinneringen blijven. Wat ben ik dankbaar dat we die mooie herinneringen konden maken.
Dikke beer, dikkie, moppie, ventje, piep,
Jij hebt voor altijd je plekje in ons hart.
Ellen
Moeder: Wheaton's Enya
Eigenaar: Ellen Wuyts
Het mooiste geschenk dat ik ooit kreeg, dat was Igger. Iemand vertelde me eens dat je slechts eens in je leven het geluk mag hebben om het pad te kruisen van een ´once in a lifetime dog´. Igger was er zo eentje. Onze grootste schat, onze zachtste knuffelbeer, onze beste vriend. Hij was de vedette van ons gezin. Igger heeft een prachtig leven gehad. In zijn jonge jaren ging hij overal mee naartoe. Toen hij ouder werd werden de wandelingen korter, maar hij heeft er tot het einde van genoten.
Lieve schat, je laat een enorme leegte achter, zo een groot gemis. Afgelopen weekend wandelde ik je lievelingswandeling. Ik keek regelmatig achterom... alsof je elk moment van achter een boom of vanuit de velden naar me toe zou komen rennen. De mooie herinneringen blijven. Wat ben ik dankbaar dat we die mooie herinneringen konden maken.
Dikke beer, dikkie, moppie, ventje, piep,
Jij hebt voor altijd je plekje in ons hart.
Ellen
Ienthe van het hof Tenberge
(15 mei 2009 - 26 februari 2022)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Wheaton's Enya
Eigenaar: Kristin De Keyser
Dag Rudy en Hilde,
Jaren geleden dat we elkaar nog hoorden of zagen.
Maar jullie hebben ons een geschenk gegeven dat we nooit zullen vergeten,
Zaterdag is Ienthe echter hier thuis, bij de mensen die hij het liefste ziet, op een prachtig zonnige dag zachtjes ingeslapen,
Het was op, je at niet meer, kon steeds moeilijker recht, wandelen – je allerliefste bezigheid – werd een kwelling,
Het was tijd manneke…
Ik ga je ongelooflijk missen lief ventje, zachtaardig, mooi, volgzaam, sportief … er zijn geen superlatieven genoeg om te beschrijven wat een prachthond je was,
En ook geen superlatieven genoeg om te beschrijven hoeveel verdriet het doet nu je er niet meer bent,
Al deed je de laatste tijd nog amper iets, je wàs er toch nog …
En nu is er alleen die leegte,
Na Thara, die ons in 2007 verlaten heeft, heeft het 2 jaar geduurd voor we weer klaar waren voor een nieuwe hond,
Jij dus… en nu ben jij ook niet meer en slaat het verdriet nogmaals, maar nu dubbel toe…
Het gaat je goed ventje, ik zie je graag…
Kristin
Moeder: Wheaton's Enya
Eigenaar: Kristin De Keyser
Dag Rudy en Hilde,
Jaren geleden dat we elkaar nog hoorden of zagen.
Maar jullie hebben ons een geschenk gegeven dat we nooit zullen vergeten,
Zaterdag is Ienthe echter hier thuis, bij de mensen die hij het liefste ziet, op een prachtig zonnige dag zachtjes ingeslapen,
Het was op, je at niet meer, kon steeds moeilijker recht, wandelen – je allerliefste bezigheid – werd een kwelling,
Het was tijd manneke…
Ik ga je ongelooflijk missen lief ventje, zachtaardig, mooi, volgzaam, sportief … er zijn geen superlatieven genoeg om te beschrijven wat een prachthond je was,
En ook geen superlatieven genoeg om te beschrijven hoeveel verdriet het doet nu je er niet meer bent,
Al deed je de laatste tijd nog amper iets, je wàs er toch nog …
En nu is er alleen die leegte,
Na Thara, die ons in 2007 verlaten heeft, heeft het 2 jaar geduurd voor we weer klaar waren voor een nieuwe hond,
Jij dus… en nu ben jij ook niet meer en slaat het verdriet nogmaals, maar nu dubbel toe…
Het gaat je goed ventje, ik zie je graag…
Kristin
Nico van het hof Tenberge
(16 april 2014 - 22 oktober 2021)
Vader: Ryleas My Guy
Moeder: Wheaton's Enya
Eigenaars: familie Veniere
Lieve Niko,
Je was pas 8 jaar geworden. Waarom moest je ons zo vroeg verlaten? Je was de gezondheid zelve.
Op amper 14 dagen tijd hebben wij jou moeten afgeven, mijn lieve Niko.
Je was zo'n speelse en lieve hond.
Je zag Joke, Eleonoortje en Tom zo graag en je was door het dolle heen toen ze eens op bezoek kwamen.
Lieve Niko je zorgde zo goed voor ons, als we weer eens laat gingen slapen kwam je voor ons zitten met gefronst voorhoofd tot we doorhadden dat jij wilde gaan slapen en dus moesten wij ook naar bed.
Je was zo speels en altijd gereed om fratsen met ons uit te halen.
Je was dol op aardbeien. Als we onze bakje passeerden, moest jij er altijd eentje hebben.
Gelukkig voor jou heb je nog lang kunnen genieten van onze aardbeien.
Lieve lieve Niko wij missen jou enorm, jij was ons maatje, ons kind...
Slaap zacht lieve schat.
Nu moeten wij verder zonder jou. En dat is bijzonder lastig...
Eric en rosette
Joke en Tom en Eléonoortje
Moeder: Wheaton's Enya
Eigenaars: familie Veniere
Lieve Niko,
Je was pas 8 jaar geworden. Waarom moest je ons zo vroeg verlaten? Je was de gezondheid zelve.
Op amper 14 dagen tijd hebben wij jou moeten afgeven, mijn lieve Niko.
Je was zo'n speelse en lieve hond.
Je zag Joke, Eleonoortje en Tom zo graag en je was door het dolle heen toen ze eens op bezoek kwamen.
Lieve Niko je zorgde zo goed voor ons, als we weer eens laat gingen slapen kwam je voor ons zitten met gefronst voorhoofd tot we doorhadden dat jij wilde gaan slapen en dus moesten wij ook naar bed.
Je was zo speels en altijd gereed om fratsen met ons uit te halen.
Je was dol op aardbeien. Als we onze bakje passeerden, moest jij er altijd eentje hebben.
Gelukkig voor jou heb je nog lang kunnen genieten van onze aardbeien.
Lieve lieve Niko wij missen jou enorm, jij was ons maatje, ons kind...
Slaap zacht lieve schat.
Nu moeten wij verder zonder jou. En dat is bijzonder lastig...
Eric en rosette
Joke en Tom en Eléonoortje
Lily van het hof Tenberge
(14 december 2012 - 6 september 2021)
Vader: Ryleas My Guy
Moeder: Wheaton's Enya
Eigenaars: familie Geldof
Lieve Lily
Vijf jaar geleden kwam je in ons leven. Geen piepjonge pup meer, maar een golden met een rugzakje. We leerden elkaar kennen en merkten snel dat we een lotje uit de loterij hadden gewonnen. Jouw geduld met de kinderen die je steevast in het oog hield, jouw liefde die je ons gaf door ontelbare knuffels, likjes en duwtjes en jouw gemakkelijk karakter liet het toe dat we jou erg snel in ons hart sloten. Jij was door wie je was een verrijking in ons leven.
Al snel kreeg je de bijnamen Fee of Lilifee. Je vond het allemaal goed, zolang je maar dicht bij ons kon zijn.
Je had jouw problemen door jouw verleden. We hielden hier zoveel mogelijk rekening mee en probeerden om er voor jou te zijn en jou te helpen waar mogelijk om alles wat te verzachten.
Lieve Fee, van jou afscheid nemen is enorm moeilijk. Voor jou was het niet langer draagbaar en wij wilden jou dat leed niet aandoen. Je verdiende dit niet. Je wist dat jouw papa en moeke bij jou waren en dat zal altijd zo zijn. Je bent ons hondenkind. Je hebt ons leven veranderd en we moeten nu verder zonder jou. Dit doet pijn. Jouw knuffel ligt op de kast, een tastbare herinnering aan ons Fee’ke met haar hart van goud.
Lauren, Xanthe, Jorn
Papa en moeke
Moeder: Wheaton's Enya
Eigenaars: familie Geldof
Lieve Lily
Vijf jaar geleden kwam je in ons leven. Geen piepjonge pup meer, maar een golden met een rugzakje. We leerden elkaar kennen en merkten snel dat we een lotje uit de loterij hadden gewonnen. Jouw geduld met de kinderen die je steevast in het oog hield, jouw liefde die je ons gaf door ontelbare knuffels, likjes en duwtjes en jouw gemakkelijk karakter liet het toe dat we jou erg snel in ons hart sloten. Jij was door wie je was een verrijking in ons leven.
Al snel kreeg je de bijnamen Fee of Lilifee. Je vond het allemaal goed, zolang je maar dicht bij ons kon zijn.
Je had jouw problemen door jouw verleden. We hielden hier zoveel mogelijk rekening mee en probeerden om er voor jou te zijn en jou te helpen waar mogelijk om alles wat te verzachten.
Lieve Fee, van jou afscheid nemen is enorm moeilijk. Voor jou was het niet langer draagbaar en wij wilden jou dat leed niet aandoen. Je verdiende dit niet. Je wist dat jouw papa en moeke bij jou waren en dat zal altijd zo zijn. Je bent ons hondenkind. Je hebt ons leven veranderd en we moeten nu verder zonder jou. Dit doet pijn. Jouw knuffel ligt op de kast, een tastbare herinnering aan ons Fee’ke met haar hart van goud.
Lauren, Xanthe, Jorn
Papa en moeke
Sita van het hof Tenberge
(21 mei 2019 - 7 mei 2021)
Vader: Vanlijnden Our Prince Harry
Moeder: Omeline van 't Silverberghof
Eigenaars: familie de Jonge-Bilaey
Onze eerste hond “Sita”, wat keken we er naar uit, we telden de dagen af! Zo fier als een gieter reden we naar Koolkerke om onze sloeber te gaan halen, nu was ons gezin compleet.
Je voelde je al gauw thuis bij ons, de kinderen waren verzot op je en je stal iedereen zijn hart die bij ons over de vloer kwam. Je was een rustige puppy maar de nodige puppystreken ontbraken natuurlijk niet. Toen de tandjes begonnen te jeuken had je het steeds op Zoë haar pantoffels gemunt, ook de afstandsbediening van Telenet was je favoriete doelwit. De badkamerdeur laten open staan voor we naar het werk vertrokken was een slecht idee, de eerste die thuis kwam trof onze living aan onder de stukjes toiletpapier.
Je bleef een rustige hond maar op wandeling was je niet te stoppen, dagelijks gingen we op stap, in de week met het baasje en tijdens het weekend met het bazinnetje of de kinderen. Ryckevelde, Zeebrugge, Maleveld, Moerkerke “stinker en de blinker” waren onze vaste routes. We gingen ook vaak samen lopen, je luisterde goed en liep nooit ver weg.
Op een dag op wandeling begon je plots te manken, vreemd, misschien te wild geweest in de tuin met de kinderen die aan het voetballen waren de dag voordien? Of had je ergens een verkeerde beweging gedaan op wandeling? Na een dag of 2 besloten we om naar de dierenarts te gaan, een foto genomen maar er was eigenlijk niet veel te zien, misschien iets aan de kruisbanden? Medicatie voor een week of 2 en dan zou het moeten beter zijn. Helaas na die 2 weken was het manken niet over. Terug naar de dierenarts en er werd een nieuwe foto genomen, we kregen onmiddellijk te horen dat er niks aan haar kruisbanden was. Het eerste moment een geruststelling maar toen draaide de dierenarts zich om en zei “ik vermoed dat Sita een tumor heeft”, we vielen letterlijk bijna achterover. Wat een slag in het gezicht, een tumor??? Dit kan toch niet, Sita moet nog 2 jaar worden, dit moet een vergissing zijn. Het was een vermoeden dus we hoopten dat dit niet de juiste diagnose was, we spraken af om 3 weken later een nieuwe foto te nemen en ondertussen verder pijnstilling te geven. Tijdens die 3 weken trokken we een weekje naar de Ardennen, we probeerden alles een beetje van ons af te zetten en bleven positief. Het was een weekje quality time met ons gezin en genoten met volle teugen van de mooie wandelingen samen met Sita. Het manken viel mee dus we waren hoopvol en de diagnose “tumor” ebde weg.
Zoals afgesproken moest er terug een nieuwe foto genomen worden, met een klein hartje reden we richting Animo. Sita stribbelde al tegen om binnen te gaan en voelde waarschijnlijk ook onze stress.
Foto nummer 3 werd een bevestiging van het vermoeden van een tumor, op de foto waren er 3 stippen op het beenvlies te zien, de tumor was hardnekkig en de uitzaaiingen waren al te zien.
Terug een harde klap en toch konden we het nog steeds niet geloven, botkanker bij een hond van nog geen 2 jaar? Waarom bij ons? En hoe snel zal het evolueren? Dit nieuws overbrengen bij de kinderen, hartverscheurend, hun maatje….ons Sita’tje.
Samen met de dierenarts besloten we om een biopsie te laten nemen, dit zou duidelijkheid brengen over de soort kanker en hoe ver het al gezet was. Een weekje later werd de biopsie uitgevoerd en werd het terug 3 weken wachten voor de resultaten. Wat was je toegetakeld, haar weggeschoren op je voorpootjes en op de plaats van de biopsie was je ook zo goed als kaal.
Je werd vertroeteld en kreeg nog meer aandacht dan voordien, we genoten van elk moment die we samen waren! Een weekje na de biopsie was je futloos, toen we de leilband uithaalden sprong je niet meer recht, eten interesseerde je ook niet meer en plots had je een dikke buik.
Toen we naar Animo belden met dit nieuws moesten we onmiddellijk binnen komen, ze vertrouwden het niet. Ze deden een echo van de buik en toen kregen we heel slecht nieuws, de lever en ook de milt waren aangetast in nog geen week tijd, de kanker woekerde door heel je lichaam.
Ze vertelden ons dat het nu heel snel zou gaan, dat we ons moesten voorbereiden op het afscheid.
Hartverscheurend, ik heb er geen ander woord voor, we waren er alle 4 kapot van. Toch probeerden we nog steeds te genieten van de laatste momenten, we verwenden je met lekkers om je nog iets te laten eten. Je maakte zelf nog een klein wandelingetje met je baasje in de straat, een leiband was niet nodig, je bepaalde zelf het tempo en de afstand.
Vrijdag 7 mei, toen we opstonden lag je te hijgen in de zetel, je was op, het moment was aangebroken om een pijnlijke beslissing te nemen. We verwittigden Tante Hilde dat Veerle of Karen mocht verwittigd worden om Sita ’s avonds om 18 u te laten inslapen. We wilden dit thuis laten doen zodat we met ons gezin bij haar waren in haar vertrouwde omgeving. We zaten rond je in de tuin, we streelden je zachtjes en genoten van de laatste momenten. We zagen je sterk achteruit gaan, nog even en de dierenarts zou hier zijn. Iets voor 18u blies je je laatste adem uit, zachtjes ben je gestorven met iedereen die je graag zag aan je zij, de dierenarts is niet meer moeten komen.
Nu lig je in onze tuin onder onze boom, je kreeg dit speciaal plaatsje want bij warme zomeravonden drinken we daar graag onze aperitief, zo ben je altijd bij ons.
De leegte en het gemis is echt niet te beschrijven, niets zal ooit nog hetzelfde zijn…..
Je zit voor altijd in ons hart.
Kristoff, Kelly, Zoë & Jens
Moeder: Omeline van 't Silverberghof
Eigenaars: familie de Jonge-Bilaey
Onze eerste hond “Sita”, wat keken we er naar uit, we telden de dagen af! Zo fier als een gieter reden we naar Koolkerke om onze sloeber te gaan halen, nu was ons gezin compleet.
Je voelde je al gauw thuis bij ons, de kinderen waren verzot op je en je stal iedereen zijn hart die bij ons over de vloer kwam. Je was een rustige puppy maar de nodige puppystreken ontbraken natuurlijk niet. Toen de tandjes begonnen te jeuken had je het steeds op Zoë haar pantoffels gemunt, ook de afstandsbediening van Telenet was je favoriete doelwit. De badkamerdeur laten open staan voor we naar het werk vertrokken was een slecht idee, de eerste die thuis kwam trof onze living aan onder de stukjes toiletpapier.
Je bleef een rustige hond maar op wandeling was je niet te stoppen, dagelijks gingen we op stap, in de week met het baasje en tijdens het weekend met het bazinnetje of de kinderen. Ryckevelde, Zeebrugge, Maleveld, Moerkerke “stinker en de blinker” waren onze vaste routes. We gingen ook vaak samen lopen, je luisterde goed en liep nooit ver weg.
Op een dag op wandeling begon je plots te manken, vreemd, misschien te wild geweest in de tuin met de kinderen die aan het voetballen waren de dag voordien? Of had je ergens een verkeerde beweging gedaan op wandeling? Na een dag of 2 besloten we om naar de dierenarts te gaan, een foto genomen maar er was eigenlijk niet veel te zien, misschien iets aan de kruisbanden? Medicatie voor een week of 2 en dan zou het moeten beter zijn. Helaas na die 2 weken was het manken niet over. Terug naar de dierenarts en er werd een nieuwe foto genomen, we kregen onmiddellijk te horen dat er niks aan haar kruisbanden was. Het eerste moment een geruststelling maar toen draaide de dierenarts zich om en zei “ik vermoed dat Sita een tumor heeft”, we vielen letterlijk bijna achterover. Wat een slag in het gezicht, een tumor??? Dit kan toch niet, Sita moet nog 2 jaar worden, dit moet een vergissing zijn. Het was een vermoeden dus we hoopten dat dit niet de juiste diagnose was, we spraken af om 3 weken later een nieuwe foto te nemen en ondertussen verder pijnstilling te geven. Tijdens die 3 weken trokken we een weekje naar de Ardennen, we probeerden alles een beetje van ons af te zetten en bleven positief. Het was een weekje quality time met ons gezin en genoten met volle teugen van de mooie wandelingen samen met Sita. Het manken viel mee dus we waren hoopvol en de diagnose “tumor” ebde weg.
Zoals afgesproken moest er terug een nieuwe foto genomen worden, met een klein hartje reden we richting Animo. Sita stribbelde al tegen om binnen te gaan en voelde waarschijnlijk ook onze stress.
Foto nummer 3 werd een bevestiging van het vermoeden van een tumor, op de foto waren er 3 stippen op het beenvlies te zien, de tumor was hardnekkig en de uitzaaiingen waren al te zien.
Terug een harde klap en toch konden we het nog steeds niet geloven, botkanker bij een hond van nog geen 2 jaar? Waarom bij ons? En hoe snel zal het evolueren? Dit nieuws overbrengen bij de kinderen, hartverscheurend, hun maatje….ons Sita’tje.
Samen met de dierenarts besloten we om een biopsie te laten nemen, dit zou duidelijkheid brengen over de soort kanker en hoe ver het al gezet was. Een weekje later werd de biopsie uitgevoerd en werd het terug 3 weken wachten voor de resultaten. Wat was je toegetakeld, haar weggeschoren op je voorpootjes en op de plaats van de biopsie was je ook zo goed als kaal.
Je werd vertroeteld en kreeg nog meer aandacht dan voordien, we genoten van elk moment die we samen waren! Een weekje na de biopsie was je futloos, toen we de leilband uithaalden sprong je niet meer recht, eten interesseerde je ook niet meer en plots had je een dikke buik.
Toen we naar Animo belden met dit nieuws moesten we onmiddellijk binnen komen, ze vertrouwden het niet. Ze deden een echo van de buik en toen kregen we heel slecht nieuws, de lever en ook de milt waren aangetast in nog geen week tijd, de kanker woekerde door heel je lichaam.
Ze vertelden ons dat het nu heel snel zou gaan, dat we ons moesten voorbereiden op het afscheid.
Hartverscheurend, ik heb er geen ander woord voor, we waren er alle 4 kapot van. Toch probeerden we nog steeds te genieten van de laatste momenten, we verwenden je met lekkers om je nog iets te laten eten. Je maakte zelf nog een klein wandelingetje met je baasje in de straat, een leiband was niet nodig, je bepaalde zelf het tempo en de afstand.
Vrijdag 7 mei, toen we opstonden lag je te hijgen in de zetel, je was op, het moment was aangebroken om een pijnlijke beslissing te nemen. We verwittigden Tante Hilde dat Veerle of Karen mocht verwittigd worden om Sita ’s avonds om 18 u te laten inslapen. We wilden dit thuis laten doen zodat we met ons gezin bij haar waren in haar vertrouwde omgeving. We zaten rond je in de tuin, we streelden je zachtjes en genoten van de laatste momenten. We zagen je sterk achteruit gaan, nog even en de dierenarts zou hier zijn. Iets voor 18u blies je je laatste adem uit, zachtjes ben je gestorven met iedereen die je graag zag aan je zij, de dierenarts is niet meer moeten komen.
Nu lig je in onze tuin onder onze boom, je kreeg dit speciaal plaatsje want bij warme zomeravonden drinken we daar graag onze aperitief, zo ben je altijd bij ons.
De leegte en het gemis is echt niet te beschrijven, niets zal ooit nog hetzelfde zijn…..
Je zit voor altijd in ons hart.
Kristoff, Kelly, Zoë & Jens
Inca van het hof Tenberge
(15 mei 2009 - 15 december 2020)
Vader: Crisper Captain Corelli
Moeder: Floere van het hof Tenberge
Eigenaar: Petra Hosteaux
Ode aan de mascotte van Poot in Hand:
Lieve Inca,
Inkie-pinkie,
Inkje,
Mijn lieve schat,
Wat missen we je zo hard.
Je was mijn steun en toeverlaat, eeuwige kwispelstaart,
Mijn schaduw en mijn verlengde,
Mijn trouwe vriendin,
Met je zotte paardensprongen en gekke koprollen,
Eeuwige puppy,
Trouwe speelkameraad van Cézar,
Levensgenieter tot op je laatste dag...
Wat hebben we samen mooie momenten beleefd.
Je was het goede voorbeeld, oude wijze statige dame die zich liet gelden,
scheidsrechter tussen vreemde honden.
Te wilde honden kreeg je rustig, bange honden kreeg je aan het spelen.
Je hebt zoveel kinderen en mensen vrolijk gemaakt,
Je hebt zoveel betekend voor ons hondencentrum, je was een betrouwbare droom-demohond, altijd bereid met enthousiasme mee te werken.
We sluiten je voor altijd in ons hart.
Het ga je goed daar aan de andere kant van de regenboogbrug!
Petra
Moeder: Floere van het hof Tenberge
Eigenaar: Petra Hosteaux
Ode aan de mascotte van Poot in Hand:
Lieve Inca,
Inkie-pinkie,
Inkje,
Mijn lieve schat,
Wat missen we je zo hard.
Je was mijn steun en toeverlaat, eeuwige kwispelstaart,
Mijn schaduw en mijn verlengde,
Mijn trouwe vriendin,
Met je zotte paardensprongen en gekke koprollen,
Eeuwige puppy,
Trouwe speelkameraad van Cézar,
Levensgenieter tot op je laatste dag...
Wat hebben we samen mooie momenten beleefd.
Je was het goede voorbeeld, oude wijze statige dame die zich liet gelden,
scheidsrechter tussen vreemde honden.
Te wilde honden kreeg je rustig, bange honden kreeg je aan het spelen.
Je hebt zoveel kinderen en mensen vrolijk gemaakt,
Je hebt zoveel betekend voor ons hondencentrum, je was een betrouwbare droom-demohond, altijd bereid met enthousiasme mee te werken.
We sluiten je voor altijd in ons hart.
Het ga je goed daar aan de andere kant van de regenboogbrug!
Petra
Yazoo van het hof Tenberge
(6 maart 1999 - 1 maart 2013)
Vader: Ritzylin Man About Town
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia (Bubbeltje)
Eigenaars: familie De Schutter
Yazoo verliezen in 2013 heeft ons ontzettend veel pijn gedaan. Ook al waren enorm dankbaar voor wat hij die 13 jaar voor ons en de kinderen betekend heeft, onze zeer hechte vriendschapsband maakte het afscheid bijzonder moeilijk. Yazoo was altijd bij ons en ging overal (tot zelfs op de zeilboot) mee. Iedere havenmeester uit Zeeland herkende destijds onze boot “Jocus III”, niet aan het schip, maar aan de witte retriever die geduldig en statig op het voordek wachtte tot we afgemeerd waren om zijn plasje te doen. Yazoo was ieders vriend.
2013 was voor ons ook een zeer turbulente periode van verhuizen en verbouwen, en we hadden toen heel weinig tijd om een nieuwe pup de broodnodige aandacht te geven. Ook, en niet in het minst, het feit dat we gehoord hadden dat jullie een neststop hadden ingelast, hebben ons toen doen besluiten geen hond meer in huis te nemen.
Na begin 2020 toevallig erachter gekomen te zijn dat Hof Ten Berge terug geactiveerd was, hebben we na jaren op dat vlak de draad weer opgenomen, en ziedaar, van gisteren hebben we terug een enthousiaste huisgenoot bij.
Hoe raar het ook is, de komst van Triton helpt ook, zelfs na al die jaren, de dood van Yazoo een beetje te plaatsen.
Ik moest nog altijd fotootjes sturen van Yazoo voor jullie “hall of fame”, maar telkens als ik hiervoor in onze fotoarchieven rommelde, kwamen de vele mooie herinneringen boven, maar ook het pijnlijke verlies van Yazoo.
Om deze schuld af te lossen hierbij twee foto’s van Yazoo in volle glorie, op het voordek van de Jocus III.
We beloven er alles aan te doen om Triton in de prinselijke voetsporen van zijn drie voorgangers te laten treden.
Jullie nogmaals diep en oprecht dankend,
Wim en Françoise De Schutter-Vogels en kinderen,
Triton … en Caesar.
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia (Bubbeltje)
Eigenaars: familie De Schutter
Yazoo verliezen in 2013 heeft ons ontzettend veel pijn gedaan. Ook al waren enorm dankbaar voor wat hij die 13 jaar voor ons en de kinderen betekend heeft, onze zeer hechte vriendschapsband maakte het afscheid bijzonder moeilijk. Yazoo was altijd bij ons en ging overal (tot zelfs op de zeilboot) mee. Iedere havenmeester uit Zeeland herkende destijds onze boot “Jocus III”, niet aan het schip, maar aan de witte retriever die geduldig en statig op het voordek wachtte tot we afgemeerd waren om zijn plasje te doen. Yazoo was ieders vriend.
2013 was voor ons ook een zeer turbulente periode van verhuizen en verbouwen, en we hadden toen heel weinig tijd om een nieuwe pup de broodnodige aandacht te geven. Ook, en niet in het minst, het feit dat we gehoord hadden dat jullie een neststop hadden ingelast, hebben ons toen doen besluiten geen hond meer in huis te nemen.
Na begin 2020 toevallig erachter gekomen te zijn dat Hof Ten Berge terug geactiveerd was, hebben we na jaren op dat vlak de draad weer opgenomen, en ziedaar, van gisteren hebben we terug een enthousiaste huisgenoot bij.
Hoe raar het ook is, de komst van Triton helpt ook, zelfs na al die jaren, de dood van Yazoo een beetje te plaatsen.
Ik moest nog altijd fotootjes sturen van Yazoo voor jullie “hall of fame”, maar telkens als ik hiervoor in onze fotoarchieven rommelde, kwamen de vele mooie herinneringen boven, maar ook het pijnlijke verlies van Yazoo.
Om deze schuld af te lossen hierbij twee foto’s van Yazoo in volle glorie, op het voordek van de Jocus III.
We beloven er alles aan te doen om Triton in de prinselijke voetsporen van zijn drie voorgangers te laten treden.
Jullie nogmaals diep en oprecht dankend,
Wim en Françoise De Schutter-Vogels en kinderen,
Triton … en Caesar.
Glennbogle van het hof Tenberge (Glenn)
(6 januari 2007 - 6 november 2020)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Merveille
Je was ons vriendje, ons maatje
Die er altijd voor ons was
Bedelend voor iets lekkers
Spelend op het groene gras
We zullen je missen,
Iedere seconde, iedere minuut, ieder uur, iedere dag
Onze liefde voor jou is eeuwig
En we denken aan jou met een glimlach
Philippe, Dorine, Kobi en Lola
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Merveille
Je was ons vriendje, ons maatje
Die er altijd voor ons was
Bedelend voor iets lekkers
Spelend op het groene gras
We zullen je missen,
Iedere seconde, iedere minuut, ieder uur, iedere dag
Onze liefde voor jou is eeuwig
En we denken aan jou met een glimlach
Philippe, Dorine, Kobi en Lola
Iloeka van het hof Tenberge (Loeka)
(20 mei 2009 - 18 september 2020)
Vader: Crisper Captain Corelli
Moeder: Floere van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Van Genabet
Liefste Loeka Wat missen wij...
….Je wandelingetjes naar de akker achter onze tuin , waar je steevast op zoek ging naar konijntjes
….de tochtjes door het bos of naar de bakker , waar je mooi aan de deur bleef wachten tot we weer buiten kwamen en ondertussen de klanten heel lief aankeek .
……je modderige en stinkende lijfje toen je weer eens in de beek was gesprongen
….de nachtelijke autoritjes waarvan je rustig werd omdat je zo een schrik had van onweer
…..je aandacht voor onze kleinkindjes , als zij een keertje ziek waren ,hield jij hen gezelschap en voelden zij zich direct veel beter.
….hoe jij je plaatsje opeiste op bed en wij je maar lieten begaan omdat het toch maar voor eventjes was
….je enthousiasme als je in de verte de zee zag en zo snel mogelijk het water in liep
….maar het meest van al missen wij je onvoorwaardelijke liefde iedere dag
Je zit voor altijd in ons hart .
Yana , Peter en Yolanda
Moeder: Floere van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Van Genabet
Liefste Loeka Wat missen wij...
….Je wandelingetjes naar de akker achter onze tuin , waar je steevast op zoek ging naar konijntjes
….de tochtjes door het bos of naar de bakker , waar je mooi aan de deur bleef wachten tot we weer buiten kwamen en ondertussen de klanten heel lief aankeek .
……je modderige en stinkende lijfje toen je weer eens in de beek was gesprongen
….de nachtelijke autoritjes waarvan je rustig werd omdat je zo een schrik had van onweer
…..je aandacht voor onze kleinkindjes , als zij een keertje ziek waren ,hield jij hen gezelschap en voelden zij zich direct veel beter.
….hoe jij je plaatsje opeiste op bed en wij je maar lieten begaan omdat het toch maar voor eventjes was
….je enthousiasme als je in de verte de zee zag en zo snel mogelijk het water in liep
….maar het meest van al missen wij je onvoorwaardelijke liefde iedere dag
Je zit voor altijd in ons hart .
Yana , Peter en Yolanda
Kingbuddy van het hof Tenberge (Buddy)
(8 augustus 2011 - 16 september 2020)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: Diederik en Ethel Beels
Na een jaartje rouwen kwamen wij via een klant van mij bij jullie terecht.
Bij ons eerste bezoek heeft KingBuddy (roepnaam: Buddy) meteen ons hart gestolen.
Hoewel Hilde zei dat we een ander pup zouden krijgen werd het uiteindelijk toch Buddy ( de pup "met het groene halsbandje") die met ons mee mocht naar Wevelgem.
Vanaf dag één was duidelijk wat een schrander en zelfstandig dier hij zou worden.
Hij was 'onmiddellijk thuis', heeft nooit gejankt de eerste noch de volgende nachten, en hij was zindelijk na exact vijf dagjes. Ongelooflijk.
Hij werd onze grootste kameraad.
Hij groeide op tot een prachtige Golden. Zo'n mooie kop!!
Het leukste was de wandelingen: overal werden wij steeds tegengehouden door mensen die vroegen welk ras wij meehadden (voor een Golden was hij namelijk 'very white').
En steeds weer de opmerking: "wat een prachtig, prachtig dier, meneer & mevrouw".
We waren echt heel fier op onze retriever.
Maar hij had ook zijn karaktertje hoor: hij was toch wel relatief dominant
(misschien waren wij als baasjes iets te braaf ...?).
De eerste twee jaar was het even wennen, na een heel volgzame labrador gehad te hebben, aan dergelijk dominant karakter.
Als Buddy iets mispeuterd had in de tuin en je durfde te reclameren dan blafte hij onmiddellijk heel hard terug.
De tuin was zijn domein (binnen heeft hij nimmer iets kapotgebeten; het "weglopen met een pantoffel", da's iets dat wij met Buddy nooit hebben meegemaakt) en waterspelletjes in de zomer, dat was helemaal zijn ding.
En toch was het ook, net zoals onze vorige labrador, géén zwemmer. Enkel pootje baden, maar zwemmen, nee, niet voor Buddy.
Nochtans pogingen genoeg gedaan:
we gingen vaak samen met de overbuur en zijn Weimaraner naar een meertje. Daar sprong de Weimaraner prompt het water in om de stok uit het water te halen. Buddy stond dan klaar aan de oever om die stok in zijn muil over te nemen en naar baasje te brengen. Opdracht volbracht, dat was Buddy.
Wat zullen we hem missen.
Hij zit voor eeuwig in ons hart.
Dank aan Hilde en Rudy voor deze magnifieke, unieke hond en voor negen prachtige jaren met hem.
Diederik & Edith Beels-Plouvain, Wevelgem
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: Diederik en Ethel Beels
Na een jaartje rouwen kwamen wij via een klant van mij bij jullie terecht.
Bij ons eerste bezoek heeft KingBuddy (roepnaam: Buddy) meteen ons hart gestolen.
Hoewel Hilde zei dat we een ander pup zouden krijgen werd het uiteindelijk toch Buddy ( de pup "met het groene halsbandje") die met ons mee mocht naar Wevelgem.
Vanaf dag één was duidelijk wat een schrander en zelfstandig dier hij zou worden.
Hij was 'onmiddellijk thuis', heeft nooit gejankt de eerste noch de volgende nachten, en hij was zindelijk na exact vijf dagjes. Ongelooflijk.
Hij werd onze grootste kameraad.
Hij groeide op tot een prachtige Golden. Zo'n mooie kop!!
Het leukste was de wandelingen: overal werden wij steeds tegengehouden door mensen die vroegen welk ras wij meehadden (voor een Golden was hij namelijk 'very white').
En steeds weer de opmerking: "wat een prachtig, prachtig dier, meneer & mevrouw".
We waren echt heel fier op onze retriever.
Maar hij had ook zijn karaktertje hoor: hij was toch wel relatief dominant
(misschien waren wij als baasjes iets te braaf ...?).
De eerste twee jaar was het even wennen, na een heel volgzame labrador gehad te hebben, aan dergelijk dominant karakter.
Als Buddy iets mispeuterd had in de tuin en je durfde te reclameren dan blafte hij onmiddellijk heel hard terug.
De tuin was zijn domein (binnen heeft hij nimmer iets kapotgebeten; het "weglopen met een pantoffel", da's iets dat wij met Buddy nooit hebben meegemaakt) en waterspelletjes in de zomer, dat was helemaal zijn ding.
En toch was het ook, net zoals onze vorige labrador, géén zwemmer. Enkel pootje baden, maar zwemmen, nee, niet voor Buddy.
Nochtans pogingen genoeg gedaan:
we gingen vaak samen met de overbuur en zijn Weimaraner naar een meertje. Daar sprong de Weimaraner prompt het water in om de stok uit het water te halen. Buddy stond dan klaar aan de oever om die stok in zijn muil over te nemen en naar baasje te brengen. Opdracht volbracht, dat was Buddy.
Wat zullen we hem missen.
Hij zit voor eeuwig in ons hart.
Dank aan Hilde en Rudy voor deze magnifieke, unieke hond en voor negen prachtige jaren met hem.
Diederik & Edith Beels-Plouvain, Wevelgem
Heros van het hof Tenberge
(16 september 2008 -16 augustus 2020)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaar: Lieve Dewitte
Lieve Heros,
Toen je bijna 12 jaar geleden, na enkele mislukte relaties, in mijn leven kwam, wist ik dat ik eindelijk mijn soulmate gevonden had. Ik noemde je HEROS, een combinatie van Hero (held) en Eros (God van de liefde).
Vanaf dan waren we onafscheidelijk. Ik werkte enkel nog deeltijds om zoveel mogelijk met jou op te trekken.
Duizenden kilometers hebben we afgelegd, prachtige wandelroutes verkend, meestal niet aangelijnd, tot grote frustratie van jagers en boswachters.
Was er een vijver of een meer op ons pad, dan duurde het niet lang vooraleer je erin zat want een waterrat was je: je voelde eerst met je poot, stak je kop volledig onder, haalde een grote steen in je muil naar boven, om die vervolgens uit het water te leggen en je erover te rollen. Dat was een vast ritueel en menig voorbijganger stopte om dit te aanschouwen.
1 keer liep het bijna fout: je geraakte niet meer uit een beek door de modderige zijkant, in een totaal afgelegen gebied. Ik kon niet aan jou en omdat je uitgeput raakte, ben ik je met kleren en al achterna gesprongen. Tot mijn navel stond ik in het water en na een paar pogingen zijn we enkele meters verder eruit kunnen klauteren. Ik denk dat je toen wel door had dat ik altijd voor jou in de bres zou springen, letterlijk én figuurlijk. Een mergpijp die vast zat achter jouw kiezen? Je verslikken in een stuk dentastick ? Af en toe moest ik vliegensvlug ingrijpen en oh wat brak het zweet mij toen uit. Daarna vroeg ik : “alles goed nu ?” waarop ik een grote lik kreeg en we weer opgelucht konden ademhalen.
Een 4-tal jaar geleden stak atopie de kop op maar dank zij de dagelijkse mirakelpil Apoquel konden we dit de volgende jaren redelijk onder controle houden hé.
Toen we verhuisden naar zee, kon je je geluk niet op. Oneindig veel stenen werden bovengehaald en soms heel uitzonderlijk op warme zomeravonden zagen we kleine visjes aan het wateroppervlak naar boven springen. Je sprong dan als een dartel veulen van links naar rechts om ze te vangen maar ze waren je telkens te snel af. Alhoewel de vervuilde zee mij niet aantrekt om in te zwemmen, hebben we toch 1 keer op één van die warme avonden samen gezwommen. Het was een toffe ervaring en de “skarten” op mijn benen van jouw sterke nagels nam ik er maar bij..
Dagelijks wandelden we langs de waterlijn en wanneer dominante honden op jou wilden rijden, gromde je hen weg en gelijk had je.
Een echte knuffelaar was je niet. Als ik je overlaadde met kussen, had je er snel genoeg van maar je zat heel graag op mijn schoot, samen op de grond terwijl ik op je rug en achter je oren krabde.
Je was zo lief, je was zo mooi ! Hoeveel mensen met jou boften ! En ik glom van trots. Net zoals in de hondenschool, waar je destijds met glans slaagde, tot wanneer de regeltjes te streng werden en we er beiden niks meer aan vonden. Je kende de basis en dat was voldoende.
Waar je enorme angst voor had, was vuurwerk… luide knallen in het algemeen. Elke oudejaarsavond bleef ik aan jouw zijde en heb meerdere malen die vuurpijlen in de verte vervloekt !
Net zoals stenen een rode draad waren in je leven, was eten er ook één. Je eetlust was ongelooflijk en tijdens het koken was jij mijn koksmaatje. Je lag dan vlakbij omdat je wist dat je gegarandeerd mocht proeven! Ik zei altijd: “de dag dat Heros niet meer eet, is hij dood”. Wist ik veel dat die dag er sneller zou zijn dan ik ooit kon vermoeden.
Op een gegeven moment kreeg je de diagnose spondylose, een ernstig rugprobleem. Ontstekingsremmers, accupunctuur, osteopathie zorgden ervoor dat je minder pijn had tot dit niet meer voldoende bleek en er tramadol moest bijgenomen worden, tot 3 x daags. Vanaf dat moment sliep ik ‘s nachts beneden bij jou, in de living.
Op de koop toe moest je in juli 2 x geopereerd worden aan dezelfde poot (grasaar + stukje afgebrokkeld bot). De 2 wondjes genazen moeilijk omdat er zich telkens hypergranulatieweefsel vormde. De bezoeken aan de dierenkliniek werden daardoor schering en inslag. Je schoot er telkens in de stress en wanneer je even niet naar mij keek, kon ik mijn tranen amper bedwingen.
De hittegolf deed jou ook geen deugd. Thuis lag je pal voor de ventilator die 24/24 draaide en dat bracht toch enige afkoeling. Toen je de nacht van zaterdag op zondag gebraakt had en verder eten en drinken weigerde, liet ik de dierenarts aan huis komen. Ze hoorde vocht rond je longen en zei dat je “op” was. Je hijgde je een ongeluk en ik wou je niet langer laten afzien.
Ik heb dicht bij jou gelegen, mijn mondmasker doorweekt van de tranen en heb jou troostende woorden toegesproken, o.a. hoe flink je wel was en dat het OK was, dat je diep mocht slapen, zonder stress, zonder pijn.
Het was buiten pijpestelen aan het regenen en toen je stierf, begon het eensklaps hevig te donderen. Dat moment staat voor altijd in mijn geheugen gegrift.
Op mijn specifieke vraag mocht ik je de volgende ochtend begeleiden tot aan de crematieoven. Jouw as, samen met een pootafdruk, plukjes haar, jouw halsband en een kaarsje, staan nu op mijn kast.
Binnenkort, op een mooie septembermorgen bij zonsopgang, zal ik je uitstrooien in zee, het liefst op je verjaardag, als het weer het toelaat.
Dan kan je daar op je favoriete plek terug stenen bovenhalen en achter de visjes zitten, volledig vrij!
Heros, mijn beste maat, wat mis ik je vreselijk! De pijn is niet te beschrijven.
Dank je wel voor je liefde en onvoorwaardelijke trouw. Je blijft voor eeuwig in mijn hart ! Waak over mij, wil je ?
Wanneer ik ooit kom te sterven, hoop ik dat je mij kwispelend staat op te wachten. Wie weet..
Ga nu maar verder spelen met Senna, jouw eerste labradorvriendinnetje.
Al mijn liefs,
Je baasje.
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaar: Lieve Dewitte
Lieve Heros,
Toen je bijna 12 jaar geleden, na enkele mislukte relaties, in mijn leven kwam, wist ik dat ik eindelijk mijn soulmate gevonden had. Ik noemde je HEROS, een combinatie van Hero (held) en Eros (God van de liefde).
Vanaf dan waren we onafscheidelijk. Ik werkte enkel nog deeltijds om zoveel mogelijk met jou op te trekken.
Duizenden kilometers hebben we afgelegd, prachtige wandelroutes verkend, meestal niet aangelijnd, tot grote frustratie van jagers en boswachters.
Was er een vijver of een meer op ons pad, dan duurde het niet lang vooraleer je erin zat want een waterrat was je: je voelde eerst met je poot, stak je kop volledig onder, haalde een grote steen in je muil naar boven, om die vervolgens uit het water te leggen en je erover te rollen. Dat was een vast ritueel en menig voorbijganger stopte om dit te aanschouwen.
1 keer liep het bijna fout: je geraakte niet meer uit een beek door de modderige zijkant, in een totaal afgelegen gebied. Ik kon niet aan jou en omdat je uitgeput raakte, ben ik je met kleren en al achterna gesprongen. Tot mijn navel stond ik in het water en na een paar pogingen zijn we enkele meters verder eruit kunnen klauteren. Ik denk dat je toen wel door had dat ik altijd voor jou in de bres zou springen, letterlijk én figuurlijk. Een mergpijp die vast zat achter jouw kiezen? Je verslikken in een stuk dentastick ? Af en toe moest ik vliegensvlug ingrijpen en oh wat brak het zweet mij toen uit. Daarna vroeg ik : “alles goed nu ?” waarop ik een grote lik kreeg en we weer opgelucht konden ademhalen.
Een 4-tal jaar geleden stak atopie de kop op maar dank zij de dagelijkse mirakelpil Apoquel konden we dit de volgende jaren redelijk onder controle houden hé.
Toen we verhuisden naar zee, kon je je geluk niet op. Oneindig veel stenen werden bovengehaald en soms heel uitzonderlijk op warme zomeravonden zagen we kleine visjes aan het wateroppervlak naar boven springen. Je sprong dan als een dartel veulen van links naar rechts om ze te vangen maar ze waren je telkens te snel af. Alhoewel de vervuilde zee mij niet aantrekt om in te zwemmen, hebben we toch 1 keer op één van die warme avonden samen gezwommen. Het was een toffe ervaring en de “skarten” op mijn benen van jouw sterke nagels nam ik er maar bij..
Dagelijks wandelden we langs de waterlijn en wanneer dominante honden op jou wilden rijden, gromde je hen weg en gelijk had je.
Een echte knuffelaar was je niet. Als ik je overlaadde met kussen, had je er snel genoeg van maar je zat heel graag op mijn schoot, samen op de grond terwijl ik op je rug en achter je oren krabde.
Je was zo lief, je was zo mooi ! Hoeveel mensen met jou boften ! En ik glom van trots. Net zoals in de hondenschool, waar je destijds met glans slaagde, tot wanneer de regeltjes te streng werden en we er beiden niks meer aan vonden. Je kende de basis en dat was voldoende.
Waar je enorme angst voor had, was vuurwerk… luide knallen in het algemeen. Elke oudejaarsavond bleef ik aan jouw zijde en heb meerdere malen die vuurpijlen in de verte vervloekt !
Net zoals stenen een rode draad waren in je leven, was eten er ook één. Je eetlust was ongelooflijk en tijdens het koken was jij mijn koksmaatje. Je lag dan vlakbij omdat je wist dat je gegarandeerd mocht proeven! Ik zei altijd: “de dag dat Heros niet meer eet, is hij dood”. Wist ik veel dat die dag er sneller zou zijn dan ik ooit kon vermoeden.
Op een gegeven moment kreeg je de diagnose spondylose, een ernstig rugprobleem. Ontstekingsremmers, accupunctuur, osteopathie zorgden ervoor dat je minder pijn had tot dit niet meer voldoende bleek en er tramadol moest bijgenomen worden, tot 3 x daags. Vanaf dat moment sliep ik ‘s nachts beneden bij jou, in de living.
Op de koop toe moest je in juli 2 x geopereerd worden aan dezelfde poot (grasaar + stukje afgebrokkeld bot). De 2 wondjes genazen moeilijk omdat er zich telkens hypergranulatieweefsel vormde. De bezoeken aan de dierenkliniek werden daardoor schering en inslag. Je schoot er telkens in de stress en wanneer je even niet naar mij keek, kon ik mijn tranen amper bedwingen.
De hittegolf deed jou ook geen deugd. Thuis lag je pal voor de ventilator die 24/24 draaide en dat bracht toch enige afkoeling. Toen je de nacht van zaterdag op zondag gebraakt had en verder eten en drinken weigerde, liet ik de dierenarts aan huis komen. Ze hoorde vocht rond je longen en zei dat je “op” was. Je hijgde je een ongeluk en ik wou je niet langer laten afzien.
Ik heb dicht bij jou gelegen, mijn mondmasker doorweekt van de tranen en heb jou troostende woorden toegesproken, o.a. hoe flink je wel was en dat het OK was, dat je diep mocht slapen, zonder stress, zonder pijn.
Het was buiten pijpestelen aan het regenen en toen je stierf, begon het eensklaps hevig te donderen. Dat moment staat voor altijd in mijn geheugen gegrift.
Op mijn specifieke vraag mocht ik je de volgende ochtend begeleiden tot aan de crematieoven. Jouw as, samen met een pootafdruk, plukjes haar, jouw halsband en een kaarsje, staan nu op mijn kast.
Binnenkort, op een mooie septembermorgen bij zonsopgang, zal ik je uitstrooien in zee, het liefst op je verjaardag, als het weer het toelaat.
Dan kan je daar op je favoriete plek terug stenen bovenhalen en achter de visjes zitten, volledig vrij!
Heros, mijn beste maat, wat mis ik je vreselijk! De pijn is niet te beschrijven.
Dank je wel voor je liefde en onvoorwaardelijke trouw. Je blijft voor eeuwig in mijn hart ! Waak over mij, wil je ?
Wanneer ik ooit kom te sterven, hoop ik dat je mij kwispelend staat op te wachten. Wie weet..
Ga nu maar verder spelen met Senna, jouw eerste labradorvriendinnetje.
Al mijn liefs,
Je baasje.
Feeby van het hof Tenberge
(17 augustus 2006 - 27 maart 2020)
Vader: Ritzylin Sharp Shooter
Moeder: Belle van het hof Tenberge
Eigenaar: Arlette Corveleyn
Met spijt in ons hart moeten wij jullie melden dat de vriendelijkste hond van Bredene is overleden. Gisteren hebben wij Feeby moeten laten inslapen na 13 jaar prachtig lid van de familie te zijn geweest. Wat heeft ze onze harten verwarmd! Ze was de vriendelijkheid en enthousiasme zelve! Wat zullen we ze missen!
Dank voor mijn prachtige hond
Arlette Corveleyn
Moeder: Belle van het hof Tenberge
Eigenaar: Arlette Corveleyn
Met spijt in ons hart moeten wij jullie melden dat de vriendelijkste hond van Bredene is overleden. Gisteren hebben wij Feeby moeten laten inslapen na 13 jaar prachtig lid van de familie te zijn geweest. Wat heeft ze onze harten verwarmd! Ze was de vriendelijkheid en enthousiasme zelve! Wat zullen we ze missen!
Dank voor mijn prachtige hond
Arlette Corveleyn
Harold van het hof Tenberge (Scooby)
(16 september 2008 - 22 maart 2020)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Maeyaert
Met pijn in ons hart, melden wij dat we vorige zondag 22 maart afscheid hebben moeten nemen van Harold, roepnaam Scooby.
Hij was een pracht van een hond met een prachtig karakter. Hij was oh zo lief, charmant en wist menig harten te veroveren. Zwemmen deed hij het liefst, van zodra ergens water te bespeuren was, ging het volle bak één richting water en dan een grote plons en zalig zwemmen. Hij was nergens bang voor, borst vooruit, hier ben ik. Hij hield van iedereen en iedereen hield van hem. Tijdens onze wandelingen spraken de mensen onze dikwijls aan om te zeggen hoe mooi Scooby was, ook tijdens onze vakanties in het buitenland moesten we regelmatig stoppen omdat de mensen een foto van hem wilden nemen. Hij moet echt op veel vakantiefoto’s staan.
Een aantal jaren geleden begon Scooby veel aan z’n poten te likken, tot bloedens toe. In het begin dacht de dierenarts aan ontstekingen maar toen ontstekingsremmers en antibiotica niet hielpen en Scooby af en toe een pijnlijke kreet liet bij bepaalde bruuske bewegingen werden er uiteindelijk foto’s van z’n rug genomen. Daar was meteen op te zien dat hij exostose had – enorme botuitsteeksels, ook wel eens papegaaienbekken genoemd - op zijn rug. Dit had de dierenarts nog nooit gezien, zo’n extreme vergroeiingen op de rug.
We hebben jaren lang alles geprobeerd om de pijn – door zenuwen die gekneld geraakten in zijn rug – onder controle te houden; medicatie, osteopathie, hydrotherapie, acupunctuur en cortisone.
De laatste weken duikte de pijn steeds meer en langer op en kregen we de pijn niet meer onder controle. Zijn achterpoot en staart geraakte deels verlamd en Scooby geraakte niet meer op eigen kracht recht. Het deed zelfs verschrikkelijk pijn als we hem recht hielpen.
Als die anders immer vrolijke staart niet meer kon kwispelen en het rechtstaan verschrikkelijk veel pijn deed, konden we niet anders dan een pijnlijke beslissing nemen en Scooby van alle pijn verlossen.
We beseffen dat we heel erg dankbaar en gelukkig mogen zijn dat we zo’n fantastische golden retriever in ons leven hebben gehad.
We kunnen ons niet herinneren dat hij ooit iets kapot heeft gedaan of kwaad is geweest op iemand.
Zelfs als de deurbel ging blafte hij niet en stond hij enthousiast en vrolijk kwispelend de mensen op te wachten.
De voorbije dagen kregen we dikwijls de reactie te horen dat we Scooby een mooi, gelukkig en liefdevol leven hebben bezorgd, inderdaad we namen onze dikke vriend overal mee naar toe.
En Scooby, die gaf ons al de liefde van de wereld die hij ons kon geven.
We missen hem oh zo hard.
Met vriendelijke groeten
Johan, Karin en Jonathan
Maeyaert – Dhondt
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Maeyaert
Met pijn in ons hart, melden wij dat we vorige zondag 22 maart afscheid hebben moeten nemen van Harold, roepnaam Scooby.
Hij was een pracht van een hond met een prachtig karakter. Hij was oh zo lief, charmant en wist menig harten te veroveren. Zwemmen deed hij het liefst, van zodra ergens water te bespeuren was, ging het volle bak één richting water en dan een grote plons en zalig zwemmen. Hij was nergens bang voor, borst vooruit, hier ben ik. Hij hield van iedereen en iedereen hield van hem. Tijdens onze wandelingen spraken de mensen onze dikwijls aan om te zeggen hoe mooi Scooby was, ook tijdens onze vakanties in het buitenland moesten we regelmatig stoppen omdat de mensen een foto van hem wilden nemen. Hij moet echt op veel vakantiefoto’s staan.
Een aantal jaren geleden begon Scooby veel aan z’n poten te likken, tot bloedens toe. In het begin dacht de dierenarts aan ontstekingen maar toen ontstekingsremmers en antibiotica niet hielpen en Scooby af en toe een pijnlijke kreet liet bij bepaalde bruuske bewegingen werden er uiteindelijk foto’s van z’n rug genomen. Daar was meteen op te zien dat hij exostose had – enorme botuitsteeksels, ook wel eens papegaaienbekken genoemd - op zijn rug. Dit had de dierenarts nog nooit gezien, zo’n extreme vergroeiingen op de rug.
We hebben jaren lang alles geprobeerd om de pijn – door zenuwen die gekneld geraakten in zijn rug – onder controle te houden; medicatie, osteopathie, hydrotherapie, acupunctuur en cortisone.
De laatste weken duikte de pijn steeds meer en langer op en kregen we de pijn niet meer onder controle. Zijn achterpoot en staart geraakte deels verlamd en Scooby geraakte niet meer op eigen kracht recht. Het deed zelfs verschrikkelijk pijn als we hem recht hielpen.
Als die anders immer vrolijke staart niet meer kon kwispelen en het rechtstaan verschrikkelijk veel pijn deed, konden we niet anders dan een pijnlijke beslissing nemen en Scooby van alle pijn verlossen.
We beseffen dat we heel erg dankbaar en gelukkig mogen zijn dat we zo’n fantastische golden retriever in ons leven hebben gehad.
We kunnen ons niet herinneren dat hij ooit iets kapot heeft gedaan of kwaad is geweest op iemand.
Zelfs als de deurbel ging blafte hij niet en stond hij enthousiast en vrolijk kwispelend de mensen op te wachten.
De voorbije dagen kregen we dikwijls de reactie te horen dat we Scooby een mooi, gelukkig en liefdevol leven hebben bezorgd, inderdaad we namen onze dikke vriend overal mee naar toe.
En Scooby, die gaf ons al de liefde van de wereld die hij ons kon geven.
We missen hem oh zo hard.
Met vriendelijke groeten
Johan, Karin en Jonathan
Maeyaert – Dhondt
Fiorentina van het hof Tenberge (Kifi)
(16 mei 2006 - 9 maart 2020)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Matthys
Met veel spijt in het hart moeten wij jullie het overlijden aankondigen van onze trouwe vriendin Fiorentina (roepnaam Kifi).
Zij was een dochter van Cleo en Lindjan, en zus van Floere, geboren op 16 mei 2006. Dat ze de dochter was van haar mama en de zus van haar zus kon ze absoluut niet wegsteken (de fysieke gelijkenis met Floere zoals gezien op jullie site is trouwens treffend!). Zij had precies hetzelfde zachte, lieve karakter, en was ieders vriend. In de buurt was ze bekend. De dagelijkse wandelaars langs de voetweg achter onze tuin kenden haar maar al te goed, en dikwijls namen ze speciaal voor haar een koekje mee. Ze kon iedereen inpakken met haar lieve snoet, niet in het minst de kinderen in de straat. Het woord “loebas” moet voor haar uitgevonden zijn.
In het najaar van 2019 begon ze plots achteruit te gaan. Haar gehoor had ze toen al nagenoeg helemaal verloren, maar bezoekjes aan de dierenarts waren tot dan altijd eensluidend: “voor de rest kerngezond”. Ze was toen al ruimschoots de 13 gepasseerd. Maar dan begon de ouderdom toch door te wegen. Ze raakte steeds moeilijker recht en stond minder stabiel op haar poten. De twee trapjes om van de achterdeur naar de tuin te gaan werden een steeds groter wordend obstakel. Artrose was het verdict. Met passende medicatie hebben we de ongemakken wat kunnen doen stagneren, maar gaandeweg ging het toch steeds moeizamer. We begonnen stilaan rekening te houden met een scenario waarin we een heel moeilijke beslissing zouden moeten gaan nemen.
Afgelopen weekend heeft ze ’s nachts wellicht een kleine beroerte gehad. De volgende morgen hebben we haar met z’n tweeën moeten rechthelpen en ook de trapjes naar de tuin waren plots onmogelijk geworden. Als gevolg van de beroerte kon ze haar hoofd niet helemaal meer oprichten en ging het zelfs schuin hangen. Stappen was quasi onmogelijk geworden, ze zakte constant door haar poten en ze durfde niet meer van haar mat, de angst om te vallen had de bovenhand genomen. Zelfs een plasje maken was een aartsmoeilijke opgave. Het constante gehijg was een signaal dat ze zich heel ongemakkelijk moet gevoeld hebben. Toen hebben we de knoop doorgehakt om haar te laten inslapen. Ze was op. Haar levenskwaliteit was van de ene op de andere dag herleid naar het nulpunt, dit konden we haar niet langer aandoen. Op maandag 9 maart is ze vredig ingeslapen, na 13 jaar, 9 maand en 24 dagen deel uitgemaakt te hebben van ons leven.
De kinderen, die haar altijd hebben gekend (Jens was 2 maand bij haar intrede, Nils was zelfs nog niet geboren), zijn ontroostbaar, en het zal nog wel even duren vooraleer de grote leegte die het verlies van hun beste vriendin nalaat ietwat opgevuld zal zijn. Maar toch zijn we dankbaar. Dankbaar voor wat ze voor ons gezin heeft betekend. Dankbaar ook naar jullie toe, want deze klasbakken zijn stuk voor stuk het resultaat van jullie toegewijde werk. Ik heb nooit een hond gekend die zo zacht van aard was dan zij. Nooit ofte nimmer één enkele grom, nooit ook maar één tand laten zien. Altijd opgewekt, trouw, en o zo vriendelijk.
We gaan haar missen! Rust zacht Kifke...
Met vriendelijke groet,
Johan, Sarah, Jens en Nils Matthys
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Matthys
Met veel spijt in het hart moeten wij jullie het overlijden aankondigen van onze trouwe vriendin Fiorentina (roepnaam Kifi).
Zij was een dochter van Cleo en Lindjan, en zus van Floere, geboren op 16 mei 2006. Dat ze de dochter was van haar mama en de zus van haar zus kon ze absoluut niet wegsteken (de fysieke gelijkenis met Floere zoals gezien op jullie site is trouwens treffend!). Zij had precies hetzelfde zachte, lieve karakter, en was ieders vriend. In de buurt was ze bekend. De dagelijkse wandelaars langs de voetweg achter onze tuin kenden haar maar al te goed, en dikwijls namen ze speciaal voor haar een koekje mee. Ze kon iedereen inpakken met haar lieve snoet, niet in het minst de kinderen in de straat. Het woord “loebas” moet voor haar uitgevonden zijn.
In het najaar van 2019 begon ze plots achteruit te gaan. Haar gehoor had ze toen al nagenoeg helemaal verloren, maar bezoekjes aan de dierenarts waren tot dan altijd eensluidend: “voor de rest kerngezond”. Ze was toen al ruimschoots de 13 gepasseerd. Maar dan begon de ouderdom toch door te wegen. Ze raakte steeds moeilijker recht en stond minder stabiel op haar poten. De twee trapjes om van de achterdeur naar de tuin te gaan werden een steeds groter wordend obstakel. Artrose was het verdict. Met passende medicatie hebben we de ongemakken wat kunnen doen stagneren, maar gaandeweg ging het toch steeds moeizamer. We begonnen stilaan rekening te houden met een scenario waarin we een heel moeilijke beslissing zouden moeten gaan nemen.
Afgelopen weekend heeft ze ’s nachts wellicht een kleine beroerte gehad. De volgende morgen hebben we haar met z’n tweeën moeten rechthelpen en ook de trapjes naar de tuin waren plots onmogelijk geworden. Als gevolg van de beroerte kon ze haar hoofd niet helemaal meer oprichten en ging het zelfs schuin hangen. Stappen was quasi onmogelijk geworden, ze zakte constant door haar poten en ze durfde niet meer van haar mat, de angst om te vallen had de bovenhand genomen. Zelfs een plasje maken was een aartsmoeilijke opgave. Het constante gehijg was een signaal dat ze zich heel ongemakkelijk moet gevoeld hebben. Toen hebben we de knoop doorgehakt om haar te laten inslapen. Ze was op. Haar levenskwaliteit was van de ene op de andere dag herleid naar het nulpunt, dit konden we haar niet langer aandoen. Op maandag 9 maart is ze vredig ingeslapen, na 13 jaar, 9 maand en 24 dagen deel uitgemaakt te hebben van ons leven.
De kinderen, die haar altijd hebben gekend (Jens was 2 maand bij haar intrede, Nils was zelfs nog niet geboren), zijn ontroostbaar, en het zal nog wel even duren vooraleer de grote leegte die het verlies van hun beste vriendin nalaat ietwat opgevuld zal zijn. Maar toch zijn we dankbaar. Dankbaar voor wat ze voor ons gezin heeft betekend. Dankbaar ook naar jullie toe, want deze klasbakken zijn stuk voor stuk het resultaat van jullie toegewijde werk. Ik heb nooit een hond gekend die zo zacht van aard was dan zij. Nooit ofte nimmer één enkele grom, nooit ook maar één tand laten zien. Altijd opgewekt, trouw, en o zo vriendelijk.
We gaan haar missen! Rust zacht Kifke...
Met vriendelijke groet,
Johan, Sarah, Jens en Nils Matthys
Farah van het hof Tenberge
(23 mei 2006 - 23 augustus 2019)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Britt van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Delahaye
13 jaar mochten we je wij ons hebben
zalige momenten beleefd aan de zee, in het bos, in frankrijk...
Je was de rust zelve
Nu ben je terug samen met je boezemvriendin Haïke ❤️
Het gaat jullie goed
Veerle, Daniel, Mira en Elien
Moeder: Britt van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Delahaye
13 jaar mochten we je wij ons hebben
zalige momenten beleefd aan de zee, in het bos, in frankrijk...
Je was de rust zelve
Nu ben je terug samen met je boezemvriendin Haïke ❤️
Het gaat jullie goed
Veerle, Daniel, Mira en Elien
Dance van het hof Tenberge
(28 april 2005 - 29 april 2019)
Vader: Ch. Ritzylin Class Act
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: familie Straver
Hierbij willen wij jullie laten weten dat wij vorige week maandag de moeilijke beslissing hebben moeten nemen om onze lieve Dance in te laten slapen.
Zij is 14 jaar en 22 dagen oud geworden.
Wat hebben wij een lieve en leuke hond aan haar gehad. Echt 1 met een “gouden” karakter.
Zij heeft tot het laatst toe nog met knuffels/stokken en balletjes gespeeld maar het kon niet langer meer zo. Ze was op!!!
Deze foto is 2 jaar geleden gemaakt tijdens onze vakantie in Frankrijk waar ze heerlijk kon zwemmen.
Ik mag zeggen dat wij het toch goed getroffen hebben met Perra met haar 15 jaar en 4 maanden en nu Dance met 14 jaar en 22 dagen.
Hiervoor willen wij jullie hartelijk danken.
Vriendelijk maar verdrietige groet,
Ton en Ariena Straver
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: familie Straver
Hierbij willen wij jullie laten weten dat wij vorige week maandag de moeilijke beslissing hebben moeten nemen om onze lieve Dance in te laten slapen.
Zij is 14 jaar en 22 dagen oud geworden.
Wat hebben wij een lieve en leuke hond aan haar gehad. Echt 1 met een “gouden” karakter.
Zij heeft tot het laatst toe nog met knuffels/stokken en balletjes gespeeld maar het kon niet langer meer zo. Ze was op!!!
Deze foto is 2 jaar geleden gemaakt tijdens onze vakantie in Frankrijk waar ze heerlijk kon zwemmen.
Ik mag zeggen dat wij het toch goed getroffen hebben met Perra met haar 15 jaar en 4 maanden en nu Dance met 14 jaar en 22 dagen.
Hiervoor willen wij jullie hartelijk danken.
Vriendelijk maar verdrietige groet,
Ton en Ariena Straver
Ibeau van het hof Tenberge
(15 mei 2005 - 20 januari 2019)
Vader: Crisper Captain Corelli
Moeder: Floere van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Van Eenoo
Ibeau is de liefste hond die we gekend hebben en de vrolijkste. Hij stond altijd klaar aan de voordeur als we thuis kwamen. We gingen zelf nauwelijks op reis speciaal voor Ibeau. En als dat al eens gebeurde, was er altijd iemand anders thuis om voor hem te zorgen. Ibeau zijn dag zag er meestal als volgt uit:
Opstaan en verwend worden door zijn bazinnetje met een dikke knuffel en ontbijt.
Daarna een frisse neus halen in de tuin en wat spelen met het gezin.
In de middag ging hij met zijn baasje naar het bos en kreeg daarna een koek van het bazinnetje.
En in de avond kreeg hij nog een lekkere maaltijd en kon hij genieten van de rust.
Hij ging ook veel mee op stap: naar de zee, mee naar een bos met een restaurant, naar
ander honden in Wingene om te spelen.
In mei zou Ibeau 10 jaar worden, maar helaas hebben we veel te vroeg moeten afscheid nemen.
Ibeau is in januari 2019 overleden aan kanker (tumor aan de neus).
We missen hem zeer hard! Slaapzacht Ibeau.
Jozef, Anette, Benjamin
Moeder: Floere van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Van Eenoo
Ibeau is de liefste hond die we gekend hebben en de vrolijkste. Hij stond altijd klaar aan de voordeur als we thuis kwamen. We gingen zelf nauwelijks op reis speciaal voor Ibeau. En als dat al eens gebeurde, was er altijd iemand anders thuis om voor hem te zorgen. Ibeau zijn dag zag er meestal als volgt uit:
Opstaan en verwend worden door zijn bazinnetje met een dikke knuffel en ontbijt.
Daarna een frisse neus halen in de tuin en wat spelen met het gezin.
In de middag ging hij met zijn baasje naar het bos en kreeg daarna een koek van het bazinnetje.
En in de avond kreeg hij nog een lekkere maaltijd en kon hij genieten van de rust.
Hij ging ook veel mee op stap: naar de zee, mee naar een bos met een restaurant, naar
ander honden in Wingene om te spelen.
In mei zou Ibeau 10 jaar worden, maar helaas hebben we veel te vroeg moeten afscheid nemen.
Ibeau is in januari 2019 overleden aan kanker (tumor aan de neus).
We missen hem zeer hard! Slaapzacht Ibeau.
Jozef, Anette, Benjamin
Esmé van het hof Tenberge (Nele)
(28 april 2005 - 28 september 2018)
Vader: Ritzylin Class Act
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: Willy en Monique Schouwaerts
Dit ben ik: Nele of officieel Esmé van het hof Tenberge.
Eén van de drie laatste en de deugniet die Bubbel op de wereld heeft gezet op 28 april 2005.
ik was volgens mijn baasjes een schat van een hondekind en smullen deed ik als de beste.
Maar ook ik werd ouder. Mijn achterpootjes deden het niet goed meer en mijn darmpjes waren zeer gevoelig.
Ik had twee jaar geleden een zeer zware darmoperatie ondergaan in Merelbeke
En dan gebeurde het onheil: ik kreeg een spuitje tegen artrose en die deed mijn buikje geen goed.
Ik kon uiteindelijk niet meer opstaan en had continue diarree.
Ik verzwakte zienderogen.
Ik heb nog drie dagen in de klliniek gelegen en ben dan in het bijzijn van mijn baasjes ingeslapen en terug naar mijn mama gegaan op 28 september 2018.
Mijn baasjes zijn er kapot van.
In crematorium Somnia in Oudenburg hebben ze me de laatste eer bewezen.
Onze grote hartedief is niet meer!
Rudy en Hilde bedankt voor al de jaren van liefde trouw en warmte, die we van ons Nele mochten ervaren
Het zal lang duren , eer we hier over zijn.
Monique en Willy
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: Willy en Monique Schouwaerts
Dit ben ik: Nele of officieel Esmé van het hof Tenberge.
Eén van de drie laatste en de deugniet die Bubbel op de wereld heeft gezet op 28 april 2005.
ik was volgens mijn baasjes een schat van een hondekind en smullen deed ik als de beste.
Maar ook ik werd ouder. Mijn achterpootjes deden het niet goed meer en mijn darmpjes waren zeer gevoelig.
Ik had twee jaar geleden een zeer zware darmoperatie ondergaan in Merelbeke
En dan gebeurde het onheil: ik kreeg een spuitje tegen artrose en die deed mijn buikje geen goed.
Ik kon uiteindelijk niet meer opstaan en had continue diarree.
Ik verzwakte zienderogen.
Ik heb nog drie dagen in de klliniek gelegen en ben dan in het bijzijn van mijn baasjes ingeslapen en terug naar mijn mama gegaan op 28 september 2018.
Mijn baasjes zijn er kapot van.
In crematorium Somnia in Oudenburg hebben ze me de laatste eer bewezen.
Onze grote hartedief is niet meer!
Rudy en Hilde bedankt voor al de jaren van liefde trouw en warmte, die we van ons Nele mochten ervaren
Het zal lang duren , eer we hier over zijn.
Monique en Willy
Flavie van het hof Tenberge
(17 augustus 2006 - 2018)
Vader: Ritzylin Sharp Shooter
Moeder: Belle van het hof Tenberge
Eigenaar: Dany en Dorine de Jonge - Van Maele
Een hond is niet zomaar een beest maar een trouwe vriend,die alle pijn geneest.
Hij staat er voor jou,in goed en in kwaad.
Hij is er altijd,hij is steeds paraat.
Heb je verdriet,hij biedt jou kracht om je weer op te beuren,zodat je gauw weer lacht.
Kom je thuis,wacht hij je op is er iets niet pluis dan loopt hij voorop.
Dus behandel hem zoals hij verdient zelfs als er niemand is.
IS EN BIJFT HIJ JE TROUWSTE VRIEND
Je was mij alles een vriendin een knuffelbeer.
Praten kon je niet maar je blik verklapte alles.
Je bent stil vertrokken zonder pijn maar met een hartje van goud keek je mij nog
eens aan: 'het is goed zo; ik ben er klaar voor. Bedankt voor mijn 12 mooie
jaren.'
Het gaat je goed Flavie doe papa Danny de groetjes daarboven.
Dikke knuffel. We gaan jullie beiden missen.
Dorine
Moeder: Belle van het hof Tenberge
Eigenaar: Dany en Dorine de Jonge - Van Maele
Een hond is niet zomaar een beest maar een trouwe vriend,die alle pijn geneest.
Hij staat er voor jou,in goed en in kwaad.
Hij is er altijd,hij is steeds paraat.
Heb je verdriet,hij biedt jou kracht om je weer op te beuren,zodat je gauw weer lacht.
Kom je thuis,wacht hij je op is er iets niet pluis dan loopt hij voorop.
Dus behandel hem zoals hij verdient zelfs als er niemand is.
IS EN BIJFT HIJ JE TROUWSTE VRIEND
Je was mij alles een vriendin een knuffelbeer.
Praten kon je niet maar je blik verklapte alles.
Je bent stil vertrokken zonder pijn maar met een hartje van goud keek je mij nog
eens aan: 'het is goed zo; ik ben er klaar voor. Bedankt voor mijn 12 mooie
jaren.'
Het gaat je goed Flavie doe papa Danny de groetjes daarboven.
Dikke knuffel. We gaan jullie beiden missen.
Dorine
Dior van het hof Tenberge (Bas)
(21 april 2004 - 7 augustus 2018)
Vader: Ritzylin Class Act
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: Kurt en An Vanzandweghe
BASJE
Ooit droomden we van een hondje , hij zou Max of Bas heten. We waren er nog niet helemaal uit over de naam, maar ooit kwam er een hondje. Liefst zo’n grote lieve floef. We hadden alvast een mooi kaartje aan ons prikbord in ons eerst huisje.
Toen verhuisden we en kwamen er kinderen.
Kinderen en verhuizen bracht veel rommel met zich mee, vandaar dat we eens meededen aan de rommelmarkt op Koolkerke. Een fijn idee !
Toen kwam Rudy langs met zijn « overschotje » van een nest. Het hondje was geplaatst, maar de eigenaar had er plots geen plaats meer voor of tijd, ik wil er vanaf zijn.. Op dat moment deelden Kurt en ik een blik van: zouden we dan toch… nu is het moment…
Die zomer werden we trotse ouders van Dior van het hof Tenberge alias Bas, onze floefer !
Bas ging overal mee, zelfs op reis. Hij at graag ijsjes van de Da Vinci en was iedereens vriend. Kurt bezocht een hondenclub en werd zowaar zelf trainer in de hondenclub het Tempelhof. Onze Bas deed het voortreffelijk en we sleepten heel wat medailles in de wacht. Er was 1 ding dat hij halstarig weigerde en dat was het apporteren van wild. Hij kreeg het niet over zijn hart om een dode eend in zijn muil te houden. Hij walgde er zowaar bij.
Op reis met onze caravan was hij in ieder land, waar we ook kwamen een leuke metgezel. Terwijl Kurt langs een of ander watertje zat te vissen, lag Bas rustig naast zijn baasje naar het water te staren nadat hij eerst eens gezwommen had. De kinderen graafden hem in als we op het strand waren en iedereen kwam foto’s nemen. Hoe grappig !!!
De jaren gingen voorbij en onze lieverd kreeg wat last van zijn achterpootjes, toen waren het de voorpootjes maar nog steeds zei de veearts dat hij sterk was en dat er niks mis was met zijn hart. Toch heeft hij na 14 jaar en 4 maanden moeten zeggen aan ons dat het niet meer ging. Hij was moe en wilde rusten. Op 7 augustus is hij dan heengegaan van ons. Het ga je goed hierboven lieve vriend. Rust nu maar zacht. Doe de groeten aan Charkee en Mimi. We zullen je missen, elke dag wel een beetje en we zullen je nooit vergeten.
Kurt, An, Niels en Sien
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: Kurt en An Vanzandweghe
BASJE
Ooit droomden we van een hondje , hij zou Max of Bas heten. We waren er nog niet helemaal uit over de naam, maar ooit kwam er een hondje. Liefst zo’n grote lieve floef. We hadden alvast een mooi kaartje aan ons prikbord in ons eerst huisje.
Toen verhuisden we en kwamen er kinderen.
Kinderen en verhuizen bracht veel rommel met zich mee, vandaar dat we eens meededen aan de rommelmarkt op Koolkerke. Een fijn idee !
Toen kwam Rudy langs met zijn « overschotje » van een nest. Het hondje was geplaatst, maar de eigenaar had er plots geen plaats meer voor of tijd, ik wil er vanaf zijn.. Op dat moment deelden Kurt en ik een blik van: zouden we dan toch… nu is het moment…
Die zomer werden we trotse ouders van Dior van het hof Tenberge alias Bas, onze floefer !
Bas ging overal mee, zelfs op reis. Hij at graag ijsjes van de Da Vinci en was iedereens vriend. Kurt bezocht een hondenclub en werd zowaar zelf trainer in de hondenclub het Tempelhof. Onze Bas deed het voortreffelijk en we sleepten heel wat medailles in de wacht. Er was 1 ding dat hij halstarig weigerde en dat was het apporteren van wild. Hij kreeg het niet over zijn hart om een dode eend in zijn muil te houden. Hij walgde er zowaar bij.
Op reis met onze caravan was hij in ieder land, waar we ook kwamen een leuke metgezel. Terwijl Kurt langs een of ander watertje zat te vissen, lag Bas rustig naast zijn baasje naar het water te staren nadat hij eerst eens gezwommen had. De kinderen graafden hem in als we op het strand waren en iedereen kwam foto’s nemen. Hoe grappig !!!
De jaren gingen voorbij en onze lieverd kreeg wat last van zijn achterpootjes, toen waren het de voorpootjes maar nog steeds zei de veearts dat hij sterk was en dat er niks mis was met zijn hart. Toch heeft hij na 14 jaar en 4 maanden moeten zeggen aan ons dat het niet meer ging. Hij was moe en wilde rusten. Op 7 augustus is hij dan heengegaan van ons. Het ga je goed hierboven lieve vriend. Rust nu maar zacht. Doe de groeten aan Charkee en Mimi. We zullen je missen, elke dag wel een beetje en we zullen je nooit vergeten.
Kurt, An, Niels en Sien
Ischa van het hof Tenberge (Jana)
(15 mei 2009 - 28 mei 2018)
Vader: Crisper Captain Corelli
Moeder: Floere van het hof Tenberge
Eigenaars: Johan en Nancy Samyn - Bulcke
Ons Jana is vandaag aan de overkant van de regenboog. Na die erge ziekte k.... hebben we haar verlost uit haar lijden.
We missen haar erg maar houden de prachtige herinneringen van Jana bij ons.
Rust zacht lieve schat!
Hilde & Rudy, van harte bedankt om deze lieve mooie prachtgolden aan ons toe te vertrouwen. Met haar beleefden we héél veel leuke, mooie en lieve momenten.
De herinneringen blijven voor altijd in ons hart en zo herinneren we ons Jana als schattige puppy, showgolden, kampioen in gehoorzaamheid, mama van lieve puppytjes en een welverdiende pensioenrust in ons gezinnetje...
Nancy en Johan
Moeder: Floere van het hof Tenberge
Eigenaars: Johan en Nancy Samyn - Bulcke
Ons Jana is vandaag aan de overkant van de regenboog. Na die erge ziekte k.... hebben we haar verlost uit haar lijden.
We missen haar erg maar houden de prachtige herinneringen van Jana bij ons.
Rust zacht lieve schat!
Hilde & Rudy, van harte bedankt om deze lieve mooie prachtgolden aan ons toe te vertrouwen. Met haar beleefden we héél veel leuke, mooie en lieve momenten.
De herinneringen blijven voor altijd in ons hart en zo herinneren we ons Jana als schattige puppy, showgolden, kampioen in gehoorzaamheid, mama van lieve puppytjes en een welverdiende pensioenrust in ons gezinnetje...
Nancy en Johan
Floere van het hof Tenberge
(16 mei 2006 - 18 mei 2018)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Cleo van het hof Tenberge
Eigenaars: Rudy en Hilde de Jonge
Totaal onverwacht hebben wij afscheid moeten nemen van onze Floere. Zij was een op en top hof Tenberge.
Zij had een innemend karakter en was onvoorwaardelijk trouw.
Ze schonk ons één nest waaruit Isaline werd geboren.
Ze hield van een wandeling en bleef heel de tijd aan je been kleven.
Geen meter liep ze van je weg.
De laatste tijd ging het wat moeilijker maar dat is onvermijdelijk bij een oudere hond. Geen nood: we pasten ons tempo en de wandelafstand wel aan. Ze hield ervan om mee te gaan naar de Ardennen. Ze had het direct in de smiezen wanneer we de auto aan het inladen waren. Zelfs op het laatst nam ze een aanloopje en gooide dan haar voorpoten op de bumper wachtend op een zetje.
Op vier dagen tijd ging het van kwaad naar erger. Ze at niet meer en hijgde zich de dag door.
Ze had koorts en kwam haar bak niet meer uit.
Een bezoek aan de dierenarts bracht geen soelaas: ze vocht tegen een ontsteking.
Vandaag mochten we terug voor een echo. Toen kwam het verdict: kwaadaardige gezwellen in de lever.
Kanker in de ergste graad.
We wilden onze schat niet laten afzien. Wanneer er geen genezing meer mogelijk is en alleen maar pijn wacht, moet je van je hart een steen durven te maken.
Ze sliep vredig in.
We kunnen het nog steeds niet beseffen... vier dagen en weg!
Dank je wel, mijn lieve schat, voor al het mooie dat je ons gaf.
Rudy en Hilde
Moeder: Cleo van het hof Tenberge
Eigenaars: Rudy en Hilde de Jonge
Totaal onverwacht hebben wij afscheid moeten nemen van onze Floere. Zij was een op en top hof Tenberge.
Zij had een innemend karakter en was onvoorwaardelijk trouw.
Ze schonk ons één nest waaruit Isaline werd geboren.
Ze hield van een wandeling en bleef heel de tijd aan je been kleven.
Geen meter liep ze van je weg.
De laatste tijd ging het wat moeilijker maar dat is onvermijdelijk bij een oudere hond. Geen nood: we pasten ons tempo en de wandelafstand wel aan. Ze hield ervan om mee te gaan naar de Ardennen. Ze had het direct in de smiezen wanneer we de auto aan het inladen waren. Zelfs op het laatst nam ze een aanloopje en gooide dan haar voorpoten op de bumper wachtend op een zetje.
Op vier dagen tijd ging het van kwaad naar erger. Ze at niet meer en hijgde zich de dag door.
Ze had koorts en kwam haar bak niet meer uit.
Een bezoek aan de dierenarts bracht geen soelaas: ze vocht tegen een ontsteking.
Vandaag mochten we terug voor een echo. Toen kwam het verdict: kwaadaardige gezwellen in de lever.
Kanker in de ergste graad.
We wilden onze schat niet laten afzien. Wanneer er geen genezing meer mogelijk is en alleen maar pijn wacht, moet je van je hart een steen durven te maken.
Ze sliep vredig in.
We kunnen het nog steeds niet beseffen... vier dagen en weg!
Dank je wel, mijn lieve schat, voor al het mooie dat je ons gaf.
Rudy en Hilde
Duchesse van het hof Tenberge
(14 april 2004 - 23 april 2018)
Vader: Ritzilyn Class Act
Moeder: Xarmel van het hof Tenberge
Eigenaars: Marc en Marie-Anne Van de Cappelle - Bohné
Moeder: Xarmel van het hof Tenberge
Eigenaars: Marc en Marie-Anne Van de Cappelle - Bohné
He-Lloyd van het hof Tenberge (Lloyd)
(24 februari 2008 - 3 juli 2017)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Wheaton's Enya
Eigenaars: familie Rogge
We melden je dat we onze Lloyd maandag 3/7, bij ons terugkeer van Toscane, hebben moeten laten inslapen. We hebben er 9 jaar intense vriendschap en plezier van gekregen maar hij wist dat hij bij ons de beste zorgen en attenties kreeg. Hij was ook de grote vriend van onze 5 kleinzonen !
Zoals je weet, had Lloyd sinds een aantal jaren kanker in zijn linkeroog, maar dat leek goed gestabiliseerd. Vorige week werd hij plots futloos, kreeg hij 39°koorts, gaf wit schuim over, at niet meer, was vermagerd en kon nog met moeite op zijn poten staan. Hij reageerde ook niet meer bij ons weerzien.
De veearts heeft nog echo’s van zijn abdomen en pancreas laten nemen. Maar hier was er niets aan de hand. Er werd enkel teelbalkanker vastgesteld. Wij dachten eerder aan een keel- of slokdarmkanker omdat hij op de wandeling regelmatig moest ophoesten, maar volgens de veearts is de eigenlijke oorzaak te zoeken in zijn hoofd waar de kanker ondertussen wellicht was uitgezaaid.
In samenspraak met de veearts hebben we met veel verdriet van onze Lloyd afscheid moeten nemen.
Met vriendelijke groeten,
Jean & Bea ROGGE
Moeder: Wheaton's Enya
Eigenaars: familie Rogge
We melden je dat we onze Lloyd maandag 3/7, bij ons terugkeer van Toscane, hebben moeten laten inslapen. We hebben er 9 jaar intense vriendschap en plezier van gekregen maar hij wist dat hij bij ons de beste zorgen en attenties kreeg. Hij was ook de grote vriend van onze 5 kleinzonen !
Zoals je weet, had Lloyd sinds een aantal jaren kanker in zijn linkeroog, maar dat leek goed gestabiliseerd. Vorige week werd hij plots futloos, kreeg hij 39°koorts, gaf wit schuim over, at niet meer, was vermagerd en kon nog met moeite op zijn poten staan. Hij reageerde ook niet meer bij ons weerzien.
De veearts heeft nog echo’s van zijn abdomen en pancreas laten nemen. Maar hier was er niets aan de hand. Er werd enkel teelbalkanker vastgesteld. Wij dachten eerder aan een keel- of slokdarmkanker omdat hij op de wandeling regelmatig moest ophoesten, maar volgens de veearts is de eigenlijke oorzaak te zoeken in zijn hoofd waar de kanker ondertussen wellicht was uitgezaaid.
In samenspraak met de veearts hebben we met veel verdriet van onze Lloyd afscheid moeten nemen.
Met vriendelijke groeten,
Jean & Bea ROGGE
Flo van het hof Tenberge
(1 oktober 2003 - 12 mei 2017)
Vader: Ritzylin Class Act
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Geukens
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Geukens
Tot ons groot verdriet hebben wij Flo moeten laten inslapen. Alhoewel hij innerlijk nog vaak een puppy was, hebben zijn pootjes het definitief begeven. We zullen hem altijd blijven herinneren als de super lieve, eigenzinnige maar geweldig mooie hond die nooit een stukje eten weigerde. Hij hield ervan om in het water te plonzen, tijdens het winkelen de zakjes te dragen, of de paraplu's tijdens de wandelingen bij regenweer. Tijdens onze wandelvakanties zocht hij altijd snel naar terrasjes om even uit te blazen (en wat te eten en te drinken uiteraard). Tijdens de wandelingen (waarvan hij zelf de routes bepaalde), bleef hij telkens staan tot wij voor hem een gepaste stok zochten. Hij heeft in al die jaren geen mens of beest (behalve teddyberen) kwaad gedaan, en als hij al eens een grote mond opzette, zocht hij snel bescherming achter onze benen. Zijn huisgenoten mochten hem knuffelen zoveel ze wilden, maar anderen hield hij liever op een afstand, behalve zijn dichte omgeving.
Ook al ging tijdens zijn leven niet altijd alles van een leien dakje (twee zware kruisbandoperaties, teelbalkanker, syndroom van Horner), toch bleef hij altijd de opgewekte, levenslustige hond die hij altijd geweest is. Maar hoe graag hij ook ging wandelen, toch genoot hij ook elke dag van lange dutjes in de zon.
Bedankt Rudy en Hilde om ons langer dan dertien jaar van dit prachtbeestje te laten genieten. We zullen hem altijd in ons hart dragen.
Lief, Theo en Stig
Azou van het hof Tenberge
(16 februari 2001 - 10 december 2016)
Vader: Ritzilyn Man About Town
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia (Bubbel)
Eigenaars: Chris en Ann De Gols
Statig liggend in het voorportaal
Genietend van elke voorbijganger
Een knuffel, een streling
Of zelfs gewoon maar kijken
naar alles wat beweegt,
Azou, waardig en met gezag
maar ook speels en dartel zelfs
op zijn oude dag
16 zou hij op 16 febr geworden zijn,
maar het heeft niet mogen zijn
Een hernia stak er een stokje tussen
met een verlamming tot gevolg
Geen geblaf meer om buiten of binnen te mogen.
of om het laatste stukje van de boterham of het kopje van de scampi
Hij dartelt en kwispelt nu op een ander
Maar hij blijft onze ster die schittert in de zoete gedachte van de herinnering
We zijn hem dankbaar voor de mooie en onverwacht lange tijd
tijdens dewelke we enorm van en met hem genoten hebben
Chris en Ann
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia (Bubbel)
Eigenaars: Chris en Ann De Gols
Statig liggend in het voorportaal
Genietend van elke voorbijganger
Een knuffel, een streling
Of zelfs gewoon maar kijken
naar alles wat beweegt,
Azou, waardig en met gezag
maar ook speels en dartel zelfs
op zijn oude dag
16 zou hij op 16 febr geworden zijn,
maar het heeft niet mogen zijn
Een hernia stak er een stokje tussen
met een verlamming tot gevolg
Geen geblaf meer om buiten of binnen te mogen.
of om het laatste stukje van de boterham of het kopje van de scampi
Hij dartelt en kwispelt nu op een ander
Maar hij blijft onze ster die schittert in de zoete gedachte van de herinnering
We zijn hem dankbaar voor de mooie en onverwacht lange tijd
tijdens dewelke we enorm van en met hem genoten hebben
Chris en Ann
Wheaton's Enya
(9 september 2005 - 9 december 2016)
Vader: Ritzilyn Sharp Shooter
Moeder: Wheaton's Xcess
Eigenaars: Rudy en Hilde de Jonge
Enya is ingeslapen. Elf jaar terug kwam ze bij ons nadat we haar bij Mia Van Acker mochten kiezen. Net als iedere pup doorliep ze elk stadium zoals je van een pup verlangt: deugniet, niet stil willen zitten voor de foto, delven in de tuin, bijten in alles wat niet te zwaar of te heet was. Altijd was ze welgezind en klaar voor het avontuur. Of het nu was met Cleo, Sientje, Bubbeltje of Dotje: het maakte haar allemaal niet uit. Wanneer ze ouder en zelf moeder werd (ze schonk ons 35 pups!), bekommerde ze zich om de jongere garde. Vuile oortjes, korstjes in de hoeken van de ogen: ze maakte het allemaal schoon. Ik heb nooit een andere van onze honden het bij haar zien doen. Op de wandelingen in de Ardennen week ze zelden meer dan tien meter van onze zijde. Zij was hondstrouw. Op latere leeftijd deed ze niets liever dan zich in het gras op de rug te gooien om dan minuten lang onbeweeglijk en met de tanden bloot van de zon liggen te genieten. Wanneer je haar aansprak, bleef ze lekker zonnen en wapperde enkel met haar staart om te laten blijken: ik hoor je wel maar ik veroer voor geen vin.
Een paar maanden terug kreeg je een kleine beroertje. Je raakte verlamd op je rechter achterpoot maar dankzij de juiste medicatie herstelde dit wonderwel. Wandelen met de meute ging echter niet meer. Je moest je beperken met het toertje in de tuin of op het veld er net achter. De laatste weken viel je vaak om. We moesten je dan helpen met een sjaal. Een paar dagen terug begon je 's nachts te blaffen, zonder goed te weten waarom. Iets wat je vroeger enkel deed bij acute diarree. We moesten je dan midden in de nacht naar buiten tillen. De cortisone had geen effect meer. Vandaag namen we dan de harde maar enig juiste beslissing: we droegen je over de regenboog.
Je lag op de vloer en kwispelde niet eens meer wanneer we je aanspraken. Je was op.
Dank je wel voor al het mooie dat je ons gaf: je onvoorwaardelijke liefde, je schitterende puppy's, je bekommernis over Omi, Mabel en Floere. Vaarwel mijn schat. Je blijft leven in onze gedachten, in je prachtige pups.
Het went nooit...
Je baas
Moeder: Wheaton's Xcess
Eigenaars: Rudy en Hilde de Jonge
Enya is ingeslapen. Elf jaar terug kwam ze bij ons nadat we haar bij Mia Van Acker mochten kiezen. Net als iedere pup doorliep ze elk stadium zoals je van een pup verlangt: deugniet, niet stil willen zitten voor de foto, delven in de tuin, bijten in alles wat niet te zwaar of te heet was. Altijd was ze welgezind en klaar voor het avontuur. Of het nu was met Cleo, Sientje, Bubbeltje of Dotje: het maakte haar allemaal niet uit. Wanneer ze ouder en zelf moeder werd (ze schonk ons 35 pups!), bekommerde ze zich om de jongere garde. Vuile oortjes, korstjes in de hoeken van de ogen: ze maakte het allemaal schoon. Ik heb nooit een andere van onze honden het bij haar zien doen. Op de wandelingen in de Ardennen week ze zelden meer dan tien meter van onze zijde. Zij was hondstrouw. Op latere leeftijd deed ze niets liever dan zich in het gras op de rug te gooien om dan minuten lang onbeweeglijk en met de tanden bloot van de zon liggen te genieten. Wanneer je haar aansprak, bleef ze lekker zonnen en wapperde enkel met haar staart om te laten blijken: ik hoor je wel maar ik veroer voor geen vin.
Een paar maanden terug kreeg je een kleine beroertje. Je raakte verlamd op je rechter achterpoot maar dankzij de juiste medicatie herstelde dit wonderwel. Wandelen met de meute ging echter niet meer. Je moest je beperken met het toertje in de tuin of op het veld er net achter. De laatste weken viel je vaak om. We moesten je dan helpen met een sjaal. Een paar dagen terug begon je 's nachts te blaffen, zonder goed te weten waarom. Iets wat je vroeger enkel deed bij acute diarree. We moesten je dan midden in de nacht naar buiten tillen. De cortisone had geen effect meer. Vandaag namen we dan de harde maar enig juiste beslissing: we droegen je over de regenboog.
Je lag op de vloer en kwispelde niet eens meer wanneer we je aanspraken. Je was op.
Dank je wel voor al het mooie dat je ons gaf: je onvoorwaardelijke liefde, je schitterende puppy's, je bekommernis over Omi, Mabel en Floere. Vaarwel mijn schat. Je blijft leven in onze gedachten, in je prachtige pups.
Het went nooit...
Je baas
Fien van het hof Tenberge
(16 mei 2006 - 8 maart 2016)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Brissinck
Met zeer veel spijt in ons hart moeten wij jullie het overlijden van Fien melden.
Fien werd geboren op 15 mei 2006 en vandaag 08/03/2016 ingeslapen.
Fien verloor de strijd tegen botkanker in 1 maand tijd !!!!
Een maand geleden mankte ze met haar rechter achterpoot.
Na foto's was het snel duidelijk dat ze dit niet ging overwinnen.
Fien had een prachtig leven. Ze genoot van de beste verzorging, eten dagelijkse ferme wandeling en een zeer warm nest thuis. Ze was door iedereen graag gezien ook oma en de kleinkinderen.
We moesten onze schat veel te vroeg afgeven en ze zal altijd een plaats in ons hart hebben.
Ze was verzot van HAAR strand en zee en was zelfs bij vriesweder niet uit het water te houden. Ze bepaalde onze levenswijze want alles stond immers in teken van Fien. 5 jaar geleden kwam Kobus erbij onze Pyrenese herder. Het klikte meteen en beiden waren niet van elkaar te scheiden.
We blijven met een leeg gevoel achter.
In bijlage foto's van vorige zaterdag haar laatste keer op haar strand.
Dirk en Martine
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Brissinck
Met zeer veel spijt in ons hart moeten wij jullie het overlijden van Fien melden.
Fien werd geboren op 15 mei 2006 en vandaag 08/03/2016 ingeslapen.
Fien verloor de strijd tegen botkanker in 1 maand tijd !!!!
Een maand geleden mankte ze met haar rechter achterpoot.
Na foto's was het snel duidelijk dat ze dit niet ging overwinnen.
Fien had een prachtig leven. Ze genoot van de beste verzorging, eten dagelijkse ferme wandeling en een zeer warm nest thuis. Ze was door iedereen graag gezien ook oma en de kleinkinderen.
We moesten onze schat veel te vroeg afgeven en ze zal altijd een plaats in ons hart hebben.
Ze was verzot van HAAR strand en zee en was zelfs bij vriesweder niet uit het water te houden. Ze bepaalde onze levenswijze want alles stond immers in teken van Fien. 5 jaar geleden kwam Kobus erbij onze Pyrenese herder. Het klikte meteen en beiden waren niet van elkaar te scheiden.
We blijven met een leeg gevoel achter.
In bijlage foto's van vorige zaterdag haar laatste keer op haar strand.
Dirk en Martine
Astra van het hof Tenberge
(16 februari 2001 - 30 maart 2015)
Vader: Ritzilyn Man about Town
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaar: Kaat De Graeve
Astra, mijn asje, mijn rolleboller in het gras maar liefst nog in het zand, mijn alleseter (ja ook de fondueolie die vrienden de avond voordien buiten hadden gezet), mijn blonte kep, mijn ik wil zo snel mogelijk aan het water zijn maar kijk toch nog eens achterom of jij wel meekomt hondje, mijn knuffelbeer, mijn ‘nee baasje we gaan toch niet met de auto hé’ hond, mijn balletjesgek, mijn allemansvriend, mijn take it easy agilityhond, mijn koekiemonster, mijn zeehondje, mijn schat, mijn …, mijn alles, IK MIS JE!
Kaat
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaar: Kaat De Graeve
Astra, mijn asje, mijn rolleboller in het gras maar liefst nog in het zand, mijn alleseter (ja ook de fondueolie die vrienden de avond voordien buiten hadden gezet), mijn blonte kep, mijn ik wil zo snel mogelijk aan het water zijn maar kijk toch nog eens achterom of jij wel meekomt hondje, mijn knuffelbeer, mijn ‘nee baasje we gaan toch niet met de auto hé’ hond, mijn balletjesgek, mijn allemansvriend, mijn take it easy agilityhond, mijn koekiemonster, mijn zeehondje, mijn schat, mijn …, mijn alles, IK MIS JE!
Kaat
Asky van het hof Tenberge
(2 september 2001 - 17 oktober 2015)
Vader: Sebastian of Bridge Four
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Vercoutter - Vlaminck
Gisteren hebben we onze trouwe viervoeter met heel veel pijn in het hart moeten laten inslapen. Ze was de afgelopen veertien jaar ons zonnetje in huis.
Asky, de leegte die je nalaat is niet te omschrijven.
Noentje, slaap zacht .
We zullen je nooit vergeten en terugdenken aan de fijne momenten die je ons al die jaren bezorgde.
Jan, Christel, Gijs, Ibe & Haike
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Vercoutter - Vlaminck
Gisteren hebben we onze trouwe viervoeter met heel veel pijn in het hart moeten laten inslapen. Ze was de afgelopen veertien jaar ons zonnetje in huis.
Asky, de leegte die je nalaat is niet te omschrijven.
Noentje, slaap zacht .
We zullen je nooit vergeten en terugdenken aan de fijne momenten die je ons al die jaren bezorgde.
Jan, Christel, Gijs, Ibe & Haike
Hubble van het hof Tenberge
(16 september 2008 - 31 augustus 2015)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Dupon-Callens
Lang geleden dat jullie nog van ons gehoord hebben en ik weet ook niet of jullie ons nog herinneren maar 7 jaar geleden hebben wij onze Hubbles bij jullie gekocht. Een zalige, superlieve, supermooie hond, de beste die we ons konden voorstellen. In die 7 jaar tijd zijn er ook 2 kindjes bijgekomen en Hubbles werd hun allerbeste vriend. Vooral mijn dochtertje was er helemaal zot van en kon er eindeloos mee spelen, en nooit hoefden we ons zorgen te maken want Hubbles deed nooit iets verkeerd en zag de kindjes zelf supergraag. Alleen hebben we vorige maand het slecht nieuws gekregen dat Hubbles een zeer agressieve vorm van kanker had, we hebben hem nog laten opereren maar de tumor bleek niet weg te nemen. We hebben hem dan nog zoveel mogelijk verwend en zijn favoriete wandelingetjes gedaan maar het is heel snel gegaan en maandag hebben we hem met enorm veel verdriet in ons hart moeten laten inslapen.
Ik wou dat toch eens aan jullie laten weten. Ik dacht oorspronkelijk ook onmiddellijk aan jullie om een nieuwe pup te kopen want ik zou direct tekenen voor een gelijkaardige hond maar zag op jullie site dat jullie voorlopig niet meer fokken.
In bijlage vinden jullie nog een foto. Bedankt voor de geweldige hond waar we veel te kort genot van gehad hebben (7jaar is toch echt wel veel te jong)!
Groetjes,
Stefanie Callens
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Dupon-Callens
Lang geleden dat jullie nog van ons gehoord hebben en ik weet ook niet of jullie ons nog herinneren maar 7 jaar geleden hebben wij onze Hubbles bij jullie gekocht. Een zalige, superlieve, supermooie hond, de beste die we ons konden voorstellen. In die 7 jaar tijd zijn er ook 2 kindjes bijgekomen en Hubbles werd hun allerbeste vriend. Vooral mijn dochtertje was er helemaal zot van en kon er eindeloos mee spelen, en nooit hoefden we ons zorgen te maken want Hubbles deed nooit iets verkeerd en zag de kindjes zelf supergraag. Alleen hebben we vorige maand het slecht nieuws gekregen dat Hubbles een zeer agressieve vorm van kanker had, we hebben hem nog laten opereren maar de tumor bleek niet weg te nemen. We hebben hem dan nog zoveel mogelijk verwend en zijn favoriete wandelingetjes gedaan maar het is heel snel gegaan en maandag hebben we hem met enorm veel verdriet in ons hart moeten laten inslapen.
Ik wou dat toch eens aan jullie laten weten. Ik dacht oorspronkelijk ook onmiddellijk aan jullie om een nieuwe pup te kopen want ik zou direct tekenen voor een gelijkaardige hond maar zag op jullie site dat jullie voorlopig niet meer fokken.
In bijlage vinden jullie nog een foto. Bedankt voor de geweldige hond waar we veel te kort genot van gehad hebben (7jaar is toch echt wel veel te jong)!
Groetjes,
Stefanie Callens
Gipsy van het hof Tenberge
(7 januari 2007 - 3 augustus 2015)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Deroo
Gipsy, je was de liefste, braafste hond die we gehad hebben.
We zullen je uitspattingen in de Semois missen.
Je hebt ons veel te vroeg verlaten.
We missen je heel erg.
Roger en Anne-Marie Deroo
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Deroo
Gipsy, je was de liefste, braafste hond die we gehad hebben.
We zullen je uitspattingen in de Semois missen.
Je hebt ons veel te vroeg verlaten.
We missen je heel erg.
Roger en Anne-Marie Deroo
Belleke van het hof tenberge
(13 september 2002 - 15 juni 2015)
Vader: Ritzylin Class Act
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: familie Van Belle
Belleke met haar zwarte vlekje op de tong en haar krulletje op het einde van haar staart heeft haar strijd verloren. Op het laatst kon ze niet meer recht en moest er een beslissing worden genomen. Wanneer zij het aangeeft dat het niet meer verder hoeft, wat moet je dan?
Belleke was 'met haar gat in de boter gevallen' bij de familie Van Belle in Knokke-Heist. Alles stond in functie van hun huisgenoot: de dagelijkse wandeling, de vakanties in Zwitserland. Ook had ze het voorrecht om op tijd en stond bij Rudy en Hilde te logeren. Daar kon ze genieten van het dagelijkse spel met haar familieleden. Ze kwam er graag langs. Ontroerend was altijd het afscheid van Roland met Belleke. Een zoen op de neus viel haar ten deel. Wanneer ze een gescheurde kruisband opliep (toen al was ze oud), was geen kost te veel om ook dat te laten herstellen. Voor hun prinses was het beste amper net goed genoeg.
Belleke laat een enorme leegte na. Je stelt het afscheid altijd uit en je hoopt dat er nog wel een jaartje bij kan. Helaas: de natuur is altijd onverbiddelijk en maakt nooit een uitzondering.
Ze heeft een fijn leven gehad en kan nu voor altijd rusten. Een urne met haar as zal altijd een teken blijven van haar bestaan...
familie Van Belle
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: familie Van Belle
Belleke met haar zwarte vlekje op de tong en haar krulletje op het einde van haar staart heeft haar strijd verloren. Op het laatst kon ze niet meer recht en moest er een beslissing worden genomen. Wanneer zij het aangeeft dat het niet meer verder hoeft, wat moet je dan?
Belleke was 'met haar gat in de boter gevallen' bij de familie Van Belle in Knokke-Heist. Alles stond in functie van hun huisgenoot: de dagelijkse wandeling, de vakanties in Zwitserland. Ook had ze het voorrecht om op tijd en stond bij Rudy en Hilde te logeren. Daar kon ze genieten van het dagelijkse spel met haar familieleden. Ze kwam er graag langs. Ontroerend was altijd het afscheid van Roland met Belleke. Een zoen op de neus viel haar ten deel. Wanneer ze een gescheurde kruisband opliep (toen al was ze oud), was geen kost te veel om ook dat te laten herstellen. Voor hun prinses was het beste amper net goed genoeg.
Belleke laat een enorme leegte na. Je stelt het afscheid altijd uit en je hoopt dat er nog wel een jaartje bij kan. Helaas: de natuur is altijd onverbiddelijk en maakt nooit een uitzondering.
Ze heeft een fijn leven gehad en kan nu voor altijd rusten. Een urne met haar as zal altijd een teken blijven van haar bestaan...
familie Van Belle
Belle van het hof Tenberge
(19 januari 2002 - 5 juni 2015)
Vader: Sebastian of Bridge Four
Moeder: Xarmel van het hof Tenberge
Eigenaars: Boudewijn en Francine Laloo
Onze lieve Belle hebben we op 5 juni 2015 ’s morgens vroeg laten inslapen. Ze hijgde van de pijn en was onrustig, haar maag was niet meer ok, ze had koorts, we wilden je niet meer nodeloos laten afzien. Na 13,5 jaar samenzijn, beslissen je te laten gaan was heel moeilijk, maar ik denk voor jou het beste, je was op.
We hebben samen zoveel meegemaakt: vreugde en verdriet. Onze wandelingen, vakanties naar de Ardennen of de zee (daar was je ook zo graag). Jij liep op kop en af en toe keek je eens achter je om te zien of iedereen nog mee was. Je had een eigen karaktertje: doorzetten, niet opgeven was je leuze.
Je hebt nog een jaar alles van jezelf gegeven voor Lotje. Je hebt je over haar ontfermt en je herleefde weer. Ook als de kindjes kwamen was je zo content.
Bedankt Belle, voor alles wat je ons hebt gegeven, vriendschap, troost, geluk. Keppe, slaap zacht, we zullen je allemaal missen. Bedankt aan Rudy en Hilde voor de mooie vakanties die ze bij jullie had, en dat jullie er altijd waren voor ons en bedankt aan het team van Animo, Veerle, Veronique,iedereen, niets was jullie te veel.
Francine en Boudewijn en Lotte
Moeder: Xarmel van het hof Tenberge
Eigenaars: Boudewijn en Francine Laloo
Onze lieve Belle hebben we op 5 juni 2015 ’s morgens vroeg laten inslapen. Ze hijgde van de pijn en was onrustig, haar maag was niet meer ok, ze had koorts, we wilden je niet meer nodeloos laten afzien. Na 13,5 jaar samenzijn, beslissen je te laten gaan was heel moeilijk, maar ik denk voor jou het beste, je was op.
We hebben samen zoveel meegemaakt: vreugde en verdriet. Onze wandelingen, vakanties naar de Ardennen of de zee (daar was je ook zo graag). Jij liep op kop en af en toe keek je eens achter je om te zien of iedereen nog mee was. Je had een eigen karaktertje: doorzetten, niet opgeven was je leuze.
Je hebt nog een jaar alles van jezelf gegeven voor Lotje. Je hebt je over haar ontfermt en je herleefde weer. Ook als de kindjes kwamen was je zo content.
Bedankt Belle, voor alles wat je ons hebt gegeven, vriendschap, troost, geluk. Keppe, slaap zacht, we zullen je allemaal missen. Bedankt aan Rudy en Hilde voor de mooie vakanties die ze bij jullie had, en dat jullie er altijd waren voor ons en bedankt aan het team van Animo, Veerle, Veronique,iedereen, niets was jullie te veel.
Francine en Boudewijn en Lotte
Dzorbie van het hof Tenberge (Zorbi)
(21 april 2004 - 5 mei 2015)
Vader: Ritzylin Class Act
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaar: Wim Deprez
Hoi Rudy,
Lange geleden, Jij kent toch mij !
Mijn naam is Wim Deprez (ik ben doof)
Spijtig voor Zorbi.
Zorbi is dood! (ingeslapen)
Zorbi was erg ziek. Hij is dood bij de dierenarts.
Zorbi had veel pijn aan de slokdarm, had een longontsteking en een slechte rug.
Hij was elf jaar en twee weken oud.
Wim Deprez
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaar: Wim Deprez
Hoi Rudy,
Lange geleden, Jij kent toch mij !
Mijn naam is Wim Deprez (ik ben doof)
Spijtig voor Zorbi.
Zorbi is dood! (ingeslapen)
Zorbi was erg ziek. Hij is dood bij de dierenarts.
Zorbi had veel pijn aan de slokdarm, had een longontsteking en een slechte rug.
Hij was elf jaar en twee weken oud.
Wim Deprez
Bas van het hof Tenberge
(13 september 2002 - 25 februari 2015)
Vader: Ritzylin Class Act
Moeder: Inishea's Soft Tail Nostalgia
Eigenaars: familie Scholier
Laten inslapen wegens hart- en longproblemen. Hij was einde krachten. We missen hem iedere dag, steeds paraat, lief echt zijn ras waardig will to please tot op het einde.
Een pracht van een hond.
Moeder: Inishea's Soft Tail Nostalgia
Eigenaars: familie Scholier
Laten inslapen wegens hart- en longproblemen. Hij was einde krachten. We missen hem iedere dag, steeds paraat, lief echt zijn ras waardig will to please tot op het einde.
Een pracht van een hond.
Yago van het hof Tenberge
(2 mei 1999 - 30 januari 2015)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Urancha van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Marckx - Moerenhout
Beste Hilde en Rudy,
Met heel veel spijt wil ik jullie laten weten dat wij vrijdagavond 30 januari Yago hebben laten inslapen, heel stilletjes in zijn slaap.
Hij had die dag voor de eerste maal meerdere aanvallen van epilepsie gehad en was helemaal uitgeput. Hij kon niet meer op zijn poten staan en was helemaal in de war, weigerde voedsel en water.
De veerarts heeft hem 's middags een injectie met valium gegeven zodat hij de hele namiddag heeft geslapen. In de vroege avond heeft hij opnieuw een aanval gekregen en is dan na een halfuur opnieuw van uitputting in slaap gevallen.
Op dat moment heb ik samen met mijn zonen de knoop doorgehakt en beslist om Yago zo snel mogelijk, in alle rust te laten inslapen.
Yago is bij jullie geboren op 2 mei 1999. Hij zou dus binnenkort 16 jaar worden.
Mijn man is in mei 2013 heel plots overleden. Pol en Yago waren onafscheidelijk... nu is ook zijn schaduw niet meer...
Yago's was een superhond en door iedereen heel erg geliefd. Hij hield heel erg veel van wandelen en in de buitenlucht vertoeven. Hij was een speelvogel en genoot van de aandacht die hij kreeg, maar was zeker geen 'flodderaar' zoals wij zeggen... hij was in zijn nopjes als alle gezinsleden in zijn nabijheid waren. Yago was ook een hele mooie hond... geen wonder dat hij veel bewonderaars had... ;)
In september 2013 heeft hij een hersenbloeding gehad waarvan hij snel was hersteld, buiten alle verwachtingen, de veearts stond er zelf versteld van.
Zijn ledematen waren al wel wat stram en hij was doof geworden, maar zijn ogen en vooral zijn hart waren volgens de veearts nog zoals van een jonge hond.
Na de hersenbloeding heeft hij nog enkele keren een aanval van epilepsie gekregen waardoor hij stilaan begon af te takelen: hij sliep heel veel, wandelen ging moeilijk en hij verloor de controle over zijn sluitspier, plassen was gelukkig geen probleem, als hij te lang had stil gelegen moest ik hem soms wel op zijn poten helpen. Enkele keren heeft Yago een injectie met cortisone gekregen waarna hij tijdelijk weer wat fitter was.
Vrijdag 30 januari had hij voor de eerste maal een drietal aanvallen na elkaar die hem zo goed als volledig hadden verlamd. Yago was ineens Yago niet meer... We wisten dat dit er stond aan te komen en dat dit het moment was om afscheid te nemen.
Yago heeft een mooi hondenleven gehad en wij hebben heel veel jaren van zijn onvoorwaardelijk trouw gezelschap mogen genieten. Yago was een superfijne hond, we zullen hem missen.
Met hartelijke groeten,
Katrien Moerenhout-Marckx
Moeder: Urancha van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Marckx - Moerenhout
Beste Hilde en Rudy,
Met heel veel spijt wil ik jullie laten weten dat wij vrijdagavond 30 januari Yago hebben laten inslapen, heel stilletjes in zijn slaap.
Hij had die dag voor de eerste maal meerdere aanvallen van epilepsie gehad en was helemaal uitgeput. Hij kon niet meer op zijn poten staan en was helemaal in de war, weigerde voedsel en water.
De veerarts heeft hem 's middags een injectie met valium gegeven zodat hij de hele namiddag heeft geslapen. In de vroege avond heeft hij opnieuw een aanval gekregen en is dan na een halfuur opnieuw van uitputting in slaap gevallen.
Op dat moment heb ik samen met mijn zonen de knoop doorgehakt en beslist om Yago zo snel mogelijk, in alle rust te laten inslapen.
Yago is bij jullie geboren op 2 mei 1999. Hij zou dus binnenkort 16 jaar worden.
Mijn man is in mei 2013 heel plots overleden. Pol en Yago waren onafscheidelijk... nu is ook zijn schaduw niet meer...
Yago's was een superhond en door iedereen heel erg geliefd. Hij hield heel erg veel van wandelen en in de buitenlucht vertoeven. Hij was een speelvogel en genoot van de aandacht die hij kreeg, maar was zeker geen 'flodderaar' zoals wij zeggen... hij was in zijn nopjes als alle gezinsleden in zijn nabijheid waren. Yago was ook een hele mooie hond... geen wonder dat hij veel bewonderaars had... ;)
In september 2013 heeft hij een hersenbloeding gehad waarvan hij snel was hersteld, buiten alle verwachtingen, de veearts stond er zelf versteld van.
Zijn ledematen waren al wel wat stram en hij was doof geworden, maar zijn ogen en vooral zijn hart waren volgens de veearts nog zoals van een jonge hond.
Na de hersenbloeding heeft hij nog enkele keren een aanval van epilepsie gekregen waardoor hij stilaan begon af te takelen: hij sliep heel veel, wandelen ging moeilijk en hij verloor de controle over zijn sluitspier, plassen was gelukkig geen probleem, als hij te lang had stil gelegen moest ik hem soms wel op zijn poten helpen. Enkele keren heeft Yago een injectie met cortisone gekregen waarna hij tijdelijk weer wat fitter was.
Vrijdag 30 januari had hij voor de eerste maal een drietal aanvallen na elkaar die hem zo goed als volledig hadden verlamd. Yago was ineens Yago niet meer... We wisten dat dit er stond aan te komen en dat dit het moment was om afscheid te nemen.
Yago heeft een mooi hondenleven gehad en wij hebben heel veel jaren van zijn onvoorwaardelijk trouw gezelschap mogen genieten. Yago was een superfijne hond, we zullen hem missen.
Met hartelijke groeten,
Katrien Moerenhout-Marckx
Axelle van het hof Tenberge
(16 februari 2001 - 18 december 2014)
Vader: Rytzilyn Man About Town
Moeder: Inishea's Soft Tail Nostalgia (Bubbel)
Eigenaars: familie De Muynck
Hilde, Rudy,
Op 18 december laatstleden hebben we onze Axelle (dochter van 'Bubbel') moeten laten inslapen. (16.02.2001-18.12.2014) Het was een heel lieve hond en dag na dag mis je haar nog meer. Aan alles komt een einde, dat is een realiteit.
Chris De Muynck
Moeder: Inishea's Soft Tail Nostalgia (Bubbel)
Eigenaars: familie De Muynck
Hilde, Rudy,
Op 18 december laatstleden hebben we onze Axelle (dochter van 'Bubbel') moeten laten inslapen. (16.02.2001-18.12.2014) Het was een heel lieve hond en dag na dag mis je haar nog meer. Aan alles komt een einde, dat is een realiteit.
Chris De Muynck
Zoë van het hof Tenberge
( 18 augustus 2000 - 25 oktober 2014)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Urancha van het hof Tenberge
Eigenaars: Luc en Annie Mailliard - Lanckriet
Rudy, Hilde en vrienden
Met een zekere berusting maar met een hartverscheurend gevoel hebben we gisteravond onze Zoë laten inslapen om 21u.
De laatste tijd wilden de achterpoten niet zo goed meer mee.
Anabole steroïden, cortisone,Metacam.... de hele rits om haar te helpen maar het verergerde alleen maar.
Zoë zelf gaf aan dat ze het eigenlijk ook niet meer zag zitten.De blik in haar ogen sprak boekdelen...
We hadden maandagavond een afspraak maar toen we ze zo zagen, hebben we Karen gebeld om Zoë te laten inslapen.
Met een aangepast muziekje en een brandende kaars hebben we onze schat haar welverdiende rust gegeven.
Ze werd 14jaar 2maanden en 7dagen . Haar vaatje was op en we hebben haar noodgedwongen moeten laten gaan.
Ze rust nu langs de vijver op een plaats waar ze dagelijks voorbijkwam voor haar wandelingetje.
Ze vervoegt Bietje, Sara en Chelsey, 4 op een rij...
Ze was een uitzonderlijke hond die ons veel liefde en plezier heeft gegeven.
We zijn er haar zeer dankbaar voor.
Grtjs.,
Luc, Annie en Angel
Moeder: Urancha van het hof Tenberge
Eigenaars: Luc en Annie Mailliard - Lanckriet
Rudy, Hilde en vrienden
Met een zekere berusting maar met een hartverscheurend gevoel hebben we gisteravond onze Zoë laten inslapen om 21u.
De laatste tijd wilden de achterpoten niet zo goed meer mee.
Anabole steroïden, cortisone,Metacam.... de hele rits om haar te helpen maar het verergerde alleen maar.
Zoë zelf gaf aan dat ze het eigenlijk ook niet meer zag zitten.De blik in haar ogen sprak boekdelen...
We hadden maandagavond een afspraak maar toen we ze zo zagen, hebben we Karen gebeld om Zoë te laten inslapen.
Met een aangepast muziekje en een brandende kaars hebben we onze schat haar welverdiende rust gegeven.
Ze werd 14jaar 2maanden en 7dagen . Haar vaatje was op en we hebben haar noodgedwongen moeten laten gaan.
Ze rust nu langs de vijver op een plaats waar ze dagelijks voorbijkwam voor haar wandelingetje.
Ze vervoegt Bietje, Sara en Chelsey, 4 op een rij...
Ze was een uitzonderlijke hond die ons veel liefde en plezier heeft gegeven.
We zijn er haar zeer dankbaar voor.
Grtjs.,
Luc, Annie en Angel
Yabbe van het hof Tenberge
(9 maart 1999 - 14 april 2014)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigenaars: familie De Wilde - Demedts
Gisteren is onze Yabbe na 15 jaar trouwe aanwezigheid overleden. We houden met onze ganse familie zeer goede herinneringen aan deze prachtige viervoetige kameraad. We zijn hem –en jullie- bijzonder dankbaar voor zijn voorbeeld in onvoorwaardelijke vriendschap.
Lieven en Katrien
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigenaars: familie De Wilde - Demedts
Gisteren is onze Yabbe na 15 jaar trouwe aanwezigheid overleden. We houden met onze ganse familie zeer goede herinneringen aan deze prachtige viervoetige kameraad. We zijn hem –en jullie- bijzonder dankbaar voor zijn voorbeeld in onvoorwaardelijke vriendschap.
Lieven en Katrien
Diva van het hof Tenberge
(21 april 2004 - 20 maart 2014)
Vader: Rytzilyn Class Act
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: familie Lingier-De Cock
Mijn lieve Diva
Jij kwam in ons leven in 2004.
Jij zou “de angst voor honden” van onze dochter doen verdwijnen.
Maar de band tussen jou en mij werd versterkt door samen naar de trainingschool te gaan.
Door je geweldig en zachtaardig karakter werd jij de ster in ons gezin.
Wandelen was je lang leven. We gingen samen shoppen zoals vriendinnen doen.
Ontelbare toeristen die jou aaide of een foto namen van jou. Jij was een echte diva.
Zelfs oma kwam bij jou hondensitten thuis.
Onze kinderen verlieten ons nest maar jij, Diva, bleef trouw bij ons. Overal liep jij naast ons of lag jij aan onze voeten.
Tot vorig jaar in oktober liep het mis. Je nieren begonnen te falen.
Maar door jou levenskracht en mijn wil konden we je nieren terug redden. Thuis, met een infuusnaald in je pootje konden we je verder verzorgen en met succes.
We genoten van jou elke dag.
Tot eind maart 2014. Je begon te braken en te vermageren. Je begon jezelf terug te vergiftigen.
Ik gaf je eten maar toch ging het verder mis met je nieren.
Ik heb je laten inslapen in mijn armen. Je laat een leegte en stilte na.
We missen je enorm maar ik weet dat jij waakt in de hondenhemel over ons.
Slaap zacht.
Liefs, Ingrid, Jan en de kids
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: familie Lingier-De Cock
Mijn lieve Diva
Jij kwam in ons leven in 2004.
Jij zou “de angst voor honden” van onze dochter doen verdwijnen.
Maar de band tussen jou en mij werd versterkt door samen naar de trainingschool te gaan.
Door je geweldig en zachtaardig karakter werd jij de ster in ons gezin.
Wandelen was je lang leven. We gingen samen shoppen zoals vriendinnen doen.
Ontelbare toeristen die jou aaide of een foto namen van jou. Jij was een echte diva.
Zelfs oma kwam bij jou hondensitten thuis.
Onze kinderen verlieten ons nest maar jij, Diva, bleef trouw bij ons. Overal liep jij naast ons of lag jij aan onze voeten.
Tot vorig jaar in oktober liep het mis. Je nieren begonnen te falen.
Maar door jou levenskracht en mijn wil konden we je nieren terug redden. Thuis, met een infuusnaald in je pootje konden we je verder verzorgen en met succes.
We genoten van jou elke dag.
Tot eind maart 2014. Je begon te braken en te vermageren. Je begon jezelf terug te vergiftigen.
Ik gaf je eten maar toch ging het verder mis met je nieren.
Ik heb je laten inslapen in mijn armen. Je laat een leegte en stilte na.
We missen je enorm maar ik weet dat jij waakt in de hondenhemel over ons.
Slaap zacht.
Liefs, Ingrid, Jan en de kids
Yourie van het hof Tenberge
(18 augustus 2000 - 7 april 2014)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Urancha van het hof Tenberge
Eigenaars: familie De Nolf
Trouwe honden ogen
keken mij smekend aan
ik wilde niet maar ik moest je laten gaan.
Je was onze troost bij groot verdriet,
maar gelukkig besefte jij dat niet.
Je was ook lief, en heel trouw,
je gaf veel liefde, wij hielden van jou
een leven lang hebben wij van je gehouwen,
dat ik je genomen hebt ,
heeft mij nooit kunnen berouwen.
Nu ben je er niet meer,
maar wij denken nog keer op keer,
aan jou.
vergeet niet dat wij nog steeds, heel veel van je houden.
Marc De Nolf
Moeder: Urancha van het hof Tenberge
Eigenaars: familie De Nolf
Trouwe honden ogen
keken mij smekend aan
ik wilde niet maar ik moest je laten gaan.
Je was onze troost bij groot verdriet,
maar gelukkig besefte jij dat niet.
Je was ook lief, en heel trouw,
je gaf veel liefde, wij hielden van jou
een leven lang hebben wij van je gehouwen,
dat ik je genomen hebt ,
heeft mij nooit kunnen berouwen.
Nu ben je er niet meer,
maar wij denken nog keer op keer,
aan jou.
vergeet niet dat wij nog steeds, heel veel van je houden.
Marc De Nolf
Zinga van het hof Tenberge (Zenga)
(18 augustus 2000 - 21 januari 2014)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Urancha van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Aspeslaghs - D'Hondt
Lieve Zenga,
Vanmorgen hebben we je moeten laten gaan. Je was op. Het verdriet is nog vers, de pijn vlijmscherp. Maar jouw pijn was belangrijker, hopelijk van niet al te lange duur.
Het einde was waardig. De dierenarts zei dat het een goed moment was. Dankzij de weloverwogen lapmiddelen van de laatste maanden en weken konden we nog écht van elkaar genieten. Maar de afgelopen dagen werd duidelijk wat ons te doen stond.
Er brandden kaarsjes, Johnny Cash zong op de achtergrond – Do you know how much I love you? Ik hoop het ...
Je was aanhankelijk, zachtaardig, opmerkzaam, vastberaden, speels (zoals je mama Sarah), koppig soms (zoals het een teefje betaamt).
Je was dol op mensen, andere honden, het bos, het strand, brood, kaas, frietjes, paardenvijgen en nog veel viezere dingen.
Je was een trouwe huisgenoot, een speelvogel, een allemansvriend, een alleseter, een curieuzeneuze, een fletskous, een lieverd, een sterre, een schat.
Je vond het heerlijk om per ongeluk op de grond gevallen voorwerpen te stelen om er dan trots mee te paraderen. Je had de ongelofelijke gave om het wiskundige midden van een ruimte in te schatten en daar te gaan liggen, om niks te moeten missen.
Morgen, na de crematie, ben je weer in ons midden, en dat zul je altijd zijn, nonneke.
We zullen je missen, Zengarientje, Zengerd, Zeng, nonoon, nonie, mijn hondenkind.
Wij waren jouw baasjes, jij was onze hond, en het was heerlijk ...
Vele aaitjes daar waar je het graag hebt.
Ann-Sophie, Jeroen & Ava
Moeder: Urancha van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Aspeslaghs - D'Hondt
Lieve Zenga,
Vanmorgen hebben we je moeten laten gaan. Je was op. Het verdriet is nog vers, de pijn vlijmscherp. Maar jouw pijn was belangrijker, hopelijk van niet al te lange duur.
Het einde was waardig. De dierenarts zei dat het een goed moment was. Dankzij de weloverwogen lapmiddelen van de laatste maanden en weken konden we nog écht van elkaar genieten. Maar de afgelopen dagen werd duidelijk wat ons te doen stond.
Er brandden kaarsjes, Johnny Cash zong op de achtergrond – Do you know how much I love you? Ik hoop het ...
Je was aanhankelijk, zachtaardig, opmerkzaam, vastberaden, speels (zoals je mama Sarah), koppig soms (zoals het een teefje betaamt).
Je was dol op mensen, andere honden, het bos, het strand, brood, kaas, frietjes, paardenvijgen en nog veel viezere dingen.
Je was een trouwe huisgenoot, een speelvogel, een allemansvriend, een alleseter, een curieuzeneuze, een fletskous, een lieverd, een sterre, een schat.
Je vond het heerlijk om per ongeluk op de grond gevallen voorwerpen te stelen om er dan trots mee te paraderen. Je had de ongelofelijke gave om het wiskundige midden van een ruimte in te schatten en daar te gaan liggen, om niks te moeten missen.
Morgen, na de crematie, ben je weer in ons midden, en dat zul je altijd zijn, nonneke.
We zullen je missen, Zengarientje, Zengerd, Zeng, nonoon, nonie, mijn hondenkind.
Wij waren jouw baasjes, jij was onze hond, en het was heerlijk ...
Vele aaitjes daar waar je het graag hebt.
Ann-Sophie, Jeroen & Ava
Conner van het hof Tenberge
(11 februari 2003 - 17 januari 2014)
Vader: Milgreen Make me a Prince
Moeder: Usien van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Van Dorpe
's Morgens nog vol energie, 's namiddags verzwakt, 's avonds het afscheid. Ongelooflijk dat dit allemaal zo snel kon gebeuren. We wisten dat Conner al een mooie leeftijd bereikt had, maar hadden nooit kunnen denken dat die dag er nu al zou zijn.
Schitterend gezelschap, een troostend pootje bij verdriet, een geweldige kindervriend voor onze 4-jarige dochter Juliette, een vriend van de ganse familie...
Conner, bedankt om 11 jaar van je te mogen genieten!!
Matthias, Kathy en Juliette
Moeder: Usien van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Van Dorpe
's Morgens nog vol energie, 's namiddags verzwakt, 's avonds het afscheid. Ongelooflijk dat dit allemaal zo snel kon gebeuren. We wisten dat Conner al een mooie leeftijd bereikt had, maar hadden nooit kunnen denken dat die dag er nu al zou zijn.
Schitterend gezelschap, een troostend pootje bij verdriet, een geweldige kindervriend voor onze 4-jarige dochter Juliette, een vriend van de ganse familie...
Conner, bedankt om 11 jaar van je te mogen genieten!!
Matthias, Kathy en Juliette
Goran van het hof Tenberge (Lucca)
(7 januari 2007 - 21 november 2013)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: familie De Caluwé
LUCCA,
Ons maatje en toeverlaat. Het zonnetje in huis. Levenslustig, sterk, slim, aanhankelijk en een tikkeltje eigenzinnig.
Uw bazinnetje noemde u “ mijn poepken of scheetje”. Bij uw baasje voelde u zich in uw nopjes. Voor de familie, buren en kennissen was u een mooie vriendelijke Golden. Geen greintje agressie. Iedereen was uw vriendje, kinderen, kippen, egels, zelfs de vissen in de vijver. het maakte niet uit.
Vandaag geven wij u een laatste schouderklopje. Let niet op onze betraande ogen, dat komt door de kille herfstwind. De Grote Roedel wacht op u aan de overkant. Vervoeg je soortgenoten voor een lange tocht over de eeuwige speelvelden. Wij moeten nog eventjes wachten.
Vertel uw makkers over hun baasjes op deze website. Zeg hen hoe vertederd en fier die allemaal zijn omdat ze jullie mochten kennen.
De baasjes zijn maar eventjes weg en komen straks terug.
Linda en Louis
Moeder: Cleopatra van het hof Tenberge
Eigenaars: familie De Caluwé
LUCCA,
Ons maatje en toeverlaat. Het zonnetje in huis. Levenslustig, sterk, slim, aanhankelijk en een tikkeltje eigenzinnig.
Uw bazinnetje noemde u “ mijn poepken of scheetje”. Bij uw baasje voelde u zich in uw nopjes. Voor de familie, buren en kennissen was u een mooie vriendelijke Golden. Geen greintje agressie. Iedereen was uw vriendje, kinderen, kippen, egels, zelfs de vissen in de vijver. het maakte niet uit.
Vandaag geven wij u een laatste schouderklopje. Let niet op onze betraande ogen, dat komt door de kille herfstwind. De Grote Roedel wacht op u aan de overkant. Vervoeg je soortgenoten voor een lange tocht over de eeuwige speelvelden. Wij moeten nog eventjes wachten.
Vertel uw makkers over hun baasjes op deze website. Zeg hen hoe vertederd en fier die allemaal zijn omdat ze jullie mochten kennen.
De baasjes zijn maar eventjes weg en komen straks terug.
Linda en Louis
First Lady van het hof Tenberge (Fien)
(23 mei 2006 - 22 september 2013)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Britt van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Mestdagh - Pille
Moeder: Britt van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Mestdagh - Pille
Yames van het hof Tenberge
(9 maart 1999 - 3 september 2013)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Dhont
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Dhont
Yarno van het hof Tenberge
(9 maart 1999 - 8 augustus 2013)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Lagauw (†) - Lanckriet
In samenspraak met onze dierenarts Veerle werd overwogen hem uit zijn lijden te verlossen.
Zijn wandeling werden hem te zwaar, daar hij niet meer recht kon.
Yarno was ieders vriend ook voor de kinderen en kleinkinderen.
Zijn leven als huisgenoot en mede reiziger waren hem
zeker nooit teveel, wandelingen waren zijn passie.
Chris Lanckriet
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Lagauw (†) - Lanckriet
In samenspraak met onze dierenarts Veerle werd overwogen hem uit zijn lijden te verlossen.
Zijn wandeling werden hem te zwaar, daar hij niet meer recht kon.
Yarno was ieders vriend ook voor de kinderen en kleinkinderen.
Zijn leven als huisgenoot en mede reiziger waren hem
zeker nooit teveel, wandelingen waren zijn passie.
Chris Lanckriet
Yordan van het hof Tenberge
(6 december 1999 - 2 juni 2013)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Queenie van het hof Tenberge
Eigenaars: Philippe en Martine De Brouwer
Lieve Yordan,
13,5 jaar geleden kwam je bij ons omdat Thomas persé een huisdier moest en zou hebben. Het mocht om het even wat zijn: een poesje, een hondje, een konijntje, zelfs een wandelende tak of een slangetje. Bepaalde van deze opties zagen wij dan echter niet zitten en besloten dan maar voor een hondje te gaan. Een kleintje. Uiteindelijk werd het model iets forser en robuuster.
Zo kwam je bij ons in huis: tot onze grote vreugde, met vlekken op ons bleke tapijt. Maar je leerde ... en maakte zowaar een eigen ontwerp van onze tuin. Je leidde ons op om op stel en sprong je wensen te eerbiedigen... Maar werd ook onze grootste vriend, het liefste huisdier dat iemand zich maar kan toewensen.
Je was ook de vriend van iedereen. Als de bel ging stond je als eerste klaar om de bezoeker te verwelkomen: een ondergekwijld poppetje vond je een groots geschenk voor de bezoeker. En als die dat dan wat minder apprecieerde, begreep je gewoon niet wat je verkeerd gedaan had.
Uren en kilometers heb je gewandeld. Tijdens onze weekends in de Ardennen deed je nog eens het dubbele, van voor naar achter en van achter naar voor, om er zeker van te zijn dat je hele kudde mee was.
De laatste tijd ging het echter niet meer zo goed. Je had regelmatig pijn en misschien hadden we je eerder moeten laten gaan maar we konden gewoon nog geen afscheid van je nemen.
We missen je en we zullen je blijven missen.
We missen je vrolijke blaf als er iemand thuis komt, je blaf om iets te vragen, je gesnurk, je kwispelende staart, ook je rondzwevende haar in de living, de plas water rond je drinkbak. Alles is hier nu zo stil en leeg.
Bedankt, lieve Yordan, voor al je liefde, warmte, vriendschap en ongelofelijke trouw.
Philippe en Martine
Moeder: Queenie van het hof Tenberge
Eigenaars: Philippe en Martine De Brouwer
Lieve Yordan,
13,5 jaar geleden kwam je bij ons omdat Thomas persé een huisdier moest en zou hebben. Het mocht om het even wat zijn: een poesje, een hondje, een konijntje, zelfs een wandelende tak of een slangetje. Bepaalde van deze opties zagen wij dan echter niet zitten en besloten dan maar voor een hondje te gaan. Een kleintje. Uiteindelijk werd het model iets forser en robuuster.
Zo kwam je bij ons in huis: tot onze grote vreugde, met vlekken op ons bleke tapijt. Maar je leerde ... en maakte zowaar een eigen ontwerp van onze tuin. Je leidde ons op om op stel en sprong je wensen te eerbiedigen... Maar werd ook onze grootste vriend, het liefste huisdier dat iemand zich maar kan toewensen.
Je was ook de vriend van iedereen. Als de bel ging stond je als eerste klaar om de bezoeker te verwelkomen: een ondergekwijld poppetje vond je een groots geschenk voor de bezoeker. En als die dat dan wat minder apprecieerde, begreep je gewoon niet wat je verkeerd gedaan had.
Uren en kilometers heb je gewandeld. Tijdens onze weekends in de Ardennen deed je nog eens het dubbele, van voor naar achter en van achter naar voor, om er zeker van te zijn dat je hele kudde mee was.
De laatste tijd ging het echter niet meer zo goed. Je had regelmatig pijn en misschien hadden we je eerder moeten laten gaan maar we konden gewoon nog geen afscheid van je nemen.
We missen je en we zullen je blijven missen.
We missen je vrolijke blaf als er iemand thuis komt, je blaf om iets te vragen, je gesnurk, je kwispelende staart, ook je rondzwevende haar in de living, de plas water rond je drinkbak. Alles is hier nu zo stil en leeg.
Bedankt, lieve Yordan, voor al je liefde, warmte, vriendschap en ongelofelijke trouw.
Philippe en Martine
Cleopatra van het hof Tenberge (Cleo)
(1 oktober 2004 - 18 maart 2013)
Vader: Ch. Ritzylin Class Act
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigenaars: Rudy en Hilde de Jonge
Cleo'tje werd geboren uit het laatste nest van Dotje en Class. Ze viel al meteen op door haar lichte kleur. Met de jaren verdonkerde dit wel enigszins maar naarmate je ouder werd, trok die vacht opnieuw wit. Je was een echte dochter van je moeder: hondstrouw en zelden week je van mijn zijde. Nooit hoefden we op de wandeling naar jou te fluiten: je liep nooit verder weg dan drie meter. Je was zo'n hond waarvan je vergeet of ze ooit wel eens kattenkwaad heeft uitgespookt. Je was eigenlijk altijd de braafste van de klas. Ook de vele pups die je ons schonk waren in datzelfde bedje ziek: te braaf voor deze wereld... Je hebt een mooi leven gehad maar toch eens te meer veel te kort. Je was een grote teef en daardoor kregen we argwaan wanneer je een aantal maanden terug plots begon eten te weigeren. Bij onze dierenarts moest je aan het infuus want je bloedwaarden waren slecht. Je lever was ziek. Na een weekje mocht je terug naar huis en zie: we kregen onze oude Cleo terug. Drie weken geleden verergerde je toestand. De spieren op je hoofd leken weg te smelten. Je had tumoren in je hoofd en je mergelde helemaal uit. Vanaf dan verzorgden we als leefde je op een palliatieve eenheid. Alles werd geregeld in functie van je kunnen: cortisone bij de vleet en aangepaste voeding. Je at veel minder als vroeger (je was een schrokkop!) maar je at. In het weekend ging plots het wandelen niet meer en raakte je nauwelijks recht. Vandaag bleef je liggen en liet je alles lopen waar je lag. We beseften: nu is het genoeg! Dank je wel Cleetje voor al die mooie jaren. Dank je wel Veerle en heel je team voor de goeie zorgen. Je slaapt nu naast Fie, onze allereerste golden. Rust zacht! We zullen je missen.
Rudy en Hilde
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigenaars: Rudy en Hilde de Jonge
Cleo'tje werd geboren uit het laatste nest van Dotje en Class. Ze viel al meteen op door haar lichte kleur. Met de jaren verdonkerde dit wel enigszins maar naarmate je ouder werd, trok die vacht opnieuw wit. Je was een echte dochter van je moeder: hondstrouw en zelden week je van mijn zijde. Nooit hoefden we op de wandeling naar jou te fluiten: je liep nooit verder weg dan drie meter. Je was zo'n hond waarvan je vergeet of ze ooit wel eens kattenkwaad heeft uitgespookt. Je was eigenlijk altijd de braafste van de klas. Ook de vele pups die je ons schonk waren in datzelfde bedje ziek: te braaf voor deze wereld... Je hebt een mooi leven gehad maar toch eens te meer veel te kort. Je was een grote teef en daardoor kregen we argwaan wanneer je een aantal maanden terug plots begon eten te weigeren. Bij onze dierenarts moest je aan het infuus want je bloedwaarden waren slecht. Je lever was ziek. Na een weekje mocht je terug naar huis en zie: we kregen onze oude Cleo terug. Drie weken geleden verergerde je toestand. De spieren op je hoofd leken weg te smelten. Je had tumoren in je hoofd en je mergelde helemaal uit. Vanaf dan verzorgden we als leefde je op een palliatieve eenheid. Alles werd geregeld in functie van je kunnen: cortisone bij de vleet en aangepaste voeding. Je at veel minder als vroeger (je was een schrokkop!) maar je at. In het weekend ging plots het wandelen niet meer en raakte je nauwelijks recht. Vandaag bleef je liggen en liet je alles lopen waar je lag. We beseften: nu is het genoeg! Dank je wel Cleetje voor al die mooie jaren. Dank je wel Veerle en heel je team voor de goeie zorgen. Je slaapt nu naast Fie, onze allereerste golden. Rust zacht! We zullen je missen.
Rudy en Hilde
Xsien van het hof Tenberge (Lobke)
(14 mei 1998 - 20 november 2012)
Vader: Legairdemain of Glen Sheallag
Moeder: Usien van het hof Tenberge
Eigenaars: Stefaan en Brigitte Henskens
Op 22 november hebben wij helaas afscheid moeten nemen van ons Lobke. Ze is een flinke "oude" meid
geworden van 14,5 jaar. Tot was het een moeilijke beslissing om haar te laten inslapen. Twee jaar geleden dachten we reedsdat we haar kwijt waren. Na een zware beroerte was ze er slecht aan toe maar ze was een vechtertje en kwam er weer bovenop. Ze heeft nog een rustige oude dag gehad maar toen besliste ze dat het genoeg geweest was. Ze was totaal op. We hebben een heerlijke tijd gehad met ons 2de goldenke en hopen evenveel geluk en plezier te beleven met ons waarschijnlijk "3de goldeke".
Stefaan en Brigitte
Moeder: Usien van het hof Tenberge
Eigenaars: Stefaan en Brigitte Henskens
Op 22 november hebben wij helaas afscheid moeten nemen van ons Lobke. Ze is een flinke "oude" meid
geworden van 14,5 jaar. Tot was het een moeilijke beslissing om haar te laten inslapen. Twee jaar geleden dachten we reedsdat we haar kwijt waren. Na een zware beroerte was ze er slecht aan toe maar ze was een vechtertje en kwam er weer bovenop. Ze heeft nog een rustige oude dag gehad maar toen besliste ze dat het genoeg geweest was. Ze was totaal op. We hebben een heerlijke tijd gehad met ons 2de goldenke en hopen evenveel geluk en plezier te beleven met ons waarschijnlijk "3de goldeke".
Stefaan en Brigitte
Younker van het hof Tenberge (Roman)
(6 maart 1999 - 20 december 2012)
Vader: Ch. Ritzylin Man About Town
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: Rietje en Piet Evers
Hilde en Rudy,
Wel overwogen en in samenspraak met onze dierenarts hebben we Younker van het Hof Tenberge, Roman, op 20 december 2012 thuis laten inslapen. Hoewel wij merkten dat Roman moeite had met ademhalen en zijn achterpoten hem nog maar amper konden dragen, heeft hij tot het allerlaatste gevochten om bij ons te blijven. Hij is zijn hele leven een echte doorzetter geweest en een vriend voor het leven, niet alleen voor ons maar ook voor onze kinderen, kleinkinderen en hun hondjes.
Tijdens onze dagelijkse wandelingen was hij ook een ware speelkameraad voor de honden die we tegenkwamen.
Roman was een open boek en een goed boek lees je graag nog een tweede keer. Helaas is het boek ROMAN vandaag gesloten en kunnen we het niet meer lezen. Echter de film, die hij tijdens zijn leven in ons hart heeft geprojecteerd, zullen we tot in lengte van dagen blijven afdraaien.
Roman, je was een kanjer die ons door alle perikelen van het leven sleepte. Je was onze steun en toeverlaat in goede en kwade tijden.
De vaste plekken in ons huis die je altijd als jou domein gebruikte zullen voortaan leeg zijn. Je was onvervangbaar, maar toch hopen we een andere “Roman” nog een kans te kunnen geven in ons gezin.
ROMAN TROUWE VRIEND BEDANKT.
Je vrouwtje Rietje en baasje Piet
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: Rietje en Piet Evers
Hilde en Rudy,
Wel overwogen en in samenspraak met onze dierenarts hebben we Younker van het Hof Tenberge, Roman, op 20 december 2012 thuis laten inslapen. Hoewel wij merkten dat Roman moeite had met ademhalen en zijn achterpoten hem nog maar amper konden dragen, heeft hij tot het allerlaatste gevochten om bij ons te blijven. Hij is zijn hele leven een echte doorzetter geweest en een vriend voor het leven, niet alleen voor ons maar ook voor onze kinderen, kleinkinderen en hun hondjes.
Tijdens onze dagelijkse wandelingen was hij ook een ware speelkameraad voor de honden die we tegenkwamen.
Roman was een open boek en een goed boek lees je graag nog een tweede keer. Helaas is het boek ROMAN vandaag gesloten en kunnen we het niet meer lezen. Echter de film, die hij tijdens zijn leven in ons hart heeft geprojecteerd, zullen we tot in lengte van dagen blijven afdraaien.
Roman, je was een kanjer die ons door alle perikelen van het leven sleepte. Je was onze steun en toeverlaat in goede en kwade tijden.
De vaste plekken in ons huis die je altijd als jou domein gebruikte zullen voortaan leeg zijn. Je was onvervangbaar, maar toch hopen we een andere “Roman” nog een kans te kunnen geven in ons gezin.
ROMAN TROUWE VRIEND BEDANKT.
Je vrouwtje Rietje en baasje Piet
Amor van het hof Tenberge (Boris)
(2 september 2001 - 3 december 2012)
Vader: Sebastian of Bridge Four
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Debrock
Rudy, Hilde,
Maandagavond 3 december heeft dierenarts Veerle omstreeks 18.15 Boris vredig laten inslapen.
Tussen de oren zat het nog goed (hij bleef kwispelen tot op het einde en had nog altijd zin om te wandelen) maar zijn lichaam kon niet meer.
De foto is van begin november.
groetjes, Jan
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Debrock
Rudy, Hilde,
Maandagavond 3 december heeft dierenarts Veerle omstreeks 18.15 Boris vredig laten inslapen.
Tussen de oren zat het nog goed (hij bleef kwispelen tot op het einde en had nog altijd zin om te wandelen) maar zijn lichaam kon niet meer.
De foto is van begin november.
groetjes, Jan
Ypsie van het hof Tenberge
(9 maart 1999 - 12 november 2012)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Dezutter
Beste Hilde en Rudy,
Onze Ypsie is vandaag zachtjes van ons heengegaan.
Het was al een aantal weken aan de gang; veel last om recht te staan, minder goed eten en vooral een vervelende hoest met slijmen.
Een 5-tal weken geleden ging het heel slecht met haar; ze at niet meer en kon niet meer recht zonder hulp.
Na een bezoek van onze dierenarts en een spuit cortisone en vochtafdrijver, ging het toch weer beter.
Een duidelijke diagnose was er niet, maar het vermoeden van een gezwel in de longen was sterk.
De laatste weken met dezelfde medicatie in pilletjes, was het weer draaglijk geworden.
Vrijdag ging het weer serieus minder goed met enorm last van hoesten bij elke ademhaling.
We konden het niet meer aanzien, onze lieve meid die het zo lastig had met ademen.
Toch bleef ze enthousiast bij mij in de keuken komen piepen voor een koekje of iets lekkers.
Ook bleef ze kwispelen bij elke aai of streel.
Samen met het ganse gezin hebben we vanavond afscheid van haar genomen. Ons verstand zei dat dit het beste was; ons gemoed en onze emoties zegden ons weer iets anders: misschien toch nog een beetje wachten?
Nee, het was het juiste moment, vooraleer ze te erg moest gaan afzien; hoeveel pijn het ons ook doet.
We hebben heel veel plezier aan Ypsie beleefd, ze schonk ons 3 mooie nestjes en héél veel dierenliefde!
Het was zoals onze dierenarts ons zegde “ een fiere dame” tot op het einde.
Ze leek sprekend op haar moeder Dotje, was heel slim, gehoorzaam en zorgend voor alle andere dieren hier in huis.
We zullen haar missen en koesteren alle mooie momenten die we met haar mochten beleven.
Ze werd 13,5 jaar. Ik zie op jullie site dat dit wel een gemiddelde leeftijd is voor een golden.
Ook wij hebben de fokmicrobe te pakken.
De eerste pup ooit bij ons geboren, is bij ons gebleven. Zij gaf ons ook 2 mooie nestjes pups maar is jammer genoeg in april dit jaar reeds van ons heengegaan op 10 jarige leeftijd, met een nierfalen. Onze jongste golden nu is Honey, waarmee we reeds één nestje hebben gehad. We genieten ervan om de pups in huis op te voeden en hebben veel van jullie goede opvoedingsmethodes overgenomen.
Bedankt nogmaals voor onze prachtige eerste golden en jullie gouden tips die we toen meekregen!
Lieve groeten,
Carine en Bart Dezutter, Tim, Laura en Fran uit Bellem
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Dezutter
Beste Hilde en Rudy,
Onze Ypsie is vandaag zachtjes van ons heengegaan.
Het was al een aantal weken aan de gang; veel last om recht te staan, minder goed eten en vooral een vervelende hoest met slijmen.
Een 5-tal weken geleden ging het heel slecht met haar; ze at niet meer en kon niet meer recht zonder hulp.
Na een bezoek van onze dierenarts en een spuit cortisone en vochtafdrijver, ging het toch weer beter.
Een duidelijke diagnose was er niet, maar het vermoeden van een gezwel in de longen was sterk.
De laatste weken met dezelfde medicatie in pilletjes, was het weer draaglijk geworden.
Vrijdag ging het weer serieus minder goed met enorm last van hoesten bij elke ademhaling.
We konden het niet meer aanzien, onze lieve meid die het zo lastig had met ademen.
Toch bleef ze enthousiast bij mij in de keuken komen piepen voor een koekje of iets lekkers.
Ook bleef ze kwispelen bij elke aai of streel.
Samen met het ganse gezin hebben we vanavond afscheid van haar genomen. Ons verstand zei dat dit het beste was; ons gemoed en onze emoties zegden ons weer iets anders: misschien toch nog een beetje wachten?
Nee, het was het juiste moment, vooraleer ze te erg moest gaan afzien; hoeveel pijn het ons ook doet.
We hebben heel veel plezier aan Ypsie beleefd, ze schonk ons 3 mooie nestjes en héél veel dierenliefde!
Het was zoals onze dierenarts ons zegde “ een fiere dame” tot op het einde.
Ze leek sprekend op haar moeder Dotje, was heel slim, gehoorzaam en zorgend voor alle andere dieren hier in huis.
We zullen haar missen en koesteren alle mooie momenten die we met haar mochten beleven.
Ze werd 13,5 jaar. Ik zie op jullie site dat dit wel een gemiddelde leeftijd is voor een golden.
Ook wij hebben de fokmicrobe te pakken.
De eerste pup ooit bij ons geboren, is bij ons gebleven. Zij gaf ons ook 2 mooie nestjes pups maar is jammer genoeg in april dit jaar reeds van ons heengegaan op 10 jarige leeftijd, met een nierfalen. Onze jongste golden nu is Honey, waarmee we reeds één nestje hebben gehad. We genieten ervan om de pups in huis op te voeden en hebben veel van jullie goede opvoedingsmethodes overgenomen.
Bedankt nogmaals voor onze prachtige eerste golden en jullie gouden tips die we toen meekregen!
Lieve groeten,
Carine en Bart Dezutter, Tim, Laura en Fran uit Bellem
Caramel van het hof Tenberge
(11 februari 2003 - 26 september 2012)
Vader: Millgreen Make me a Prince
Moeder: Usien van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Fagot-Peeters
Ons Caramel is er niet meer. We hebben haar moeten laten gaan. Dat was het moeilijkste wat we ooit hebben moeten beslissen, maar de strijd tegen de kanker werd haar te zwaar.
Ons huis is lijkt verlaten zonder haar. We horen haar getrippel niet meer door het huis, wanneer ze haar plekje onder trap opzocht als we allemaal gingen slapen. We zien haar ‘puppy’ blik niet meer als we een boterham namen en ze ook wel een stukje lustte. We voelen haar kopje niet meer duwen als we te vroeg stopten met aaien. We missen haar ‘blije’ blik en gekwispel als we gingen wandelen… en zoveel meer.
We zijn heel dankbaar dat ze bij ons heeft mogen wonen, fier om wie ze was…de trouwste vriend, met het meest zachtaardigste karakter, een super intelligentie en een oneindig geduld.
Ze heeft ons leven rijker gemaakt..
Ze was van goud, zowel vanbinnen als vanbuiten.
Yenthe - Arne – Ann en Patrick
Moeder: Usien van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Fagot-Peeters
Ons Caramel is er niet meer. We hebben haar moeten laten gaan. Dat was het moeilijkste wat we ooit hebben moeten beslissen, maar de strijd tegen de kanker werd haar te zwaar.
Ons huis is lijkt verlaten zonder haar. We horen haar getrippel niet meer door het huis, wanneer ze haar plekje onder trap opzocht als we allemaal gingen slapen. We zien haar ‘puppy’ blik niet meer als we een boterham namen en ze ook wel een stukje lustte. We voelen haar kopje niet meer duwen als we te vroeg stopten met aaien. We missen haar ‘blije’ blik en gekwispel als we gingen wandelen… en zoveel meer.
We zijn heel dankbaar dat ze bij ons heeft mogen wonen, fier om wie ze was…de trouwste vriend, met het meest zachtaardigste karakter, een super intelligentie en een oneindig geduld.
Ze heeft ons leven rijker gemaakt..
Ze was van goud, zowel vanbinnen als vanbuiten.
Yenthe - Arne – Ann en Patrick
Ujori van het hof Tenberge (Jori)
(° 26 oktober 1996 - † 13 juli 2012)
Vader: Sansue Lord of the Manor
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Van den Meerschaut
Lieve jori,
Op vrijdag, 13 juli 2012 heb je ons verlaten. Na bijna 16 jaar ben je zachtjes van ons heengegaan. De tuin lijkt nu zo leeg en stil, zelfs de merel die jouw restjes van je broodkruimeltjes opat lijkt je nu nog te zoeken. Soms denk ik dat je via hem nog eens afscheid komt nemen en komt kijken of alles ok is.
Je was een heel bijzondere hond. Jij hebt ons al die jaren zoveel vriendschap en liefde gegeven. We zullen je missen, maar wat jij ons al die jaren hebt gegeven, zullen we nooit vergeten.
Slaap zachtjes.
Dank aan Rudy en Hilde voor de perfecte keuze die jullie toen maakten met onze Jori. Hij was in zijn tuin een echte koning.
Geert, Caroline en Lucas
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Van den Meerschaut
Lieve jori,
Op vrijdag, 13 juli 2012 heb je ons verlaten. Na bijna 16 jaar ben je zachtjes van ons heengegaan. De tuin lijkt nu zo leeg en stil, zelfs de merel die jouw restjes van je broodkruimeltjes opat lijkt je nu nog te zoeken. Soms denk ik dat je via hem nog eens afscheid komt nemen en komt kijken of alles ok is.
Je was een heel bijzondere hond. Jij hebt ons al die jaren zoveel vriendschap en liefde gegeven. We zullen je missen, maar wat jij ons al die jaren hebt gegeven, zullen we nooit vergeten.
Slaap zachtjes.
Dank aan Rudy en Hilde voor de perfecte keuze die jullie toen maakten met onze Jori. Hij was in zijn tuin een echte koning.
Geert, Caroline en Lucas
Ygor van het hof Tenberge
(6 maart 1999 - 19 augustus 2012)
Vader: Ritzylin Man About Town
Moeder: nishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: Familie Vanierschot
Beste Rudy en Hilde,
Gisteren 19 augustus 2012 is onze allerliefste Ygor gestorven.
Zijn speelsheid, zijn intelligentie, zijn geduld, zijn gehoorzaamheid maar ook zijn knuffels maakte van hem de perfecte hond in ons gezin.
Hij was heel kindvriendelijk en men zei dat hij een hoge aaibaarheidsfactor had. Door Ygor kreeg je dadelijk contact met anderen.
We zullen onze trouwe viervoeter nooit vergeten. Ons "Iegske" zit diep in ons hart.
Patricia, Paul, Bram en Matthias
Moeder: nishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: Familie Vanierschot
Beste Rudy en Hilde,
Gisteren 19 augustus 2012 is onze allerliefste Ygor gestorven.
Zijn speelsheid, zijn intelligentie, zijn geduld, zijn gehoorzaamheid maar ook zijn knuffels maakte van hem de perfecte hond in ons gezin.
Hij was heel kindvriendelijk en men zei dat hij een hoge aaibaarheidsfactor had. Door Ygor kreeg je dadelijk contact met anderen.
We zullen onze trouwe viervoeter nooit vergeten. Ons "Iegske" zit diep in ons hart.
Patricia, Paul, Bram en Matthias
Heske van het hof Tenberge
(24 februari 2008 - 12 juli 2012)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Wheatons Enya
Eigenaars: Familie Laloo
Je bazin wilde nog wel een nestje met je fokken. Je had een schitterend karakter: aanhankelijk; een echte keppe. En altijd welgezind. Maar de leeftijd had je tegen. We moesten ook nog aan alles beginnen: heupen controleren; een show lopen. En je had nog nooit de binnenkant van een tentoonstellingshal gezien. Het kon wel eens tegenvallen... Dus maar niet. Dan maar sterilisatie. De operatie verliep voorspoedig maar je herstelde toch niet zoals het hoorde. Koorts had je niet maar je hartslag verhoogde. Het team besliste om een week na de operatie je nog eens open te maken. Ze vonden eerst niets maar bij een grondiger controle bleek dat een tumor zich had ontwikkeld aan de maag. Er was een gat zodat alle maaginhoud vrij in de buik liep. De pijn was niet te harden maar bovendien was je situatie onomkeerbaar. De bazen moesten een zware beslissing nemen. Op de operatietafel sliep je in. Ontroostbaar waren de mensen die je lief hadden. Je vriendin Belle blijft nu alleen achter. Leve schat, we zullen je nooit vergeten! Na Beau en Fleur ben jij nu de derde golden die ons zo vroeg wordt afgenomen. Eerlijk is anders...
Francine en Boudewijn
Moeder: Wheatons Enya
Eigenaars: Familie Laloo
Je bazin wilde nog wel een nestje met je fokken. Je had een schitterend karakter: aanhankelijk; een echte keppe. En altijd welgezind. Maar de leeftijd had je tegen. We moesten ook nog aan alles beginnen: heupen controleren; een show lopen. En je had nog nooit de binnenkant van een tentoonstellingshal gezien. Het kon wel eens tegenvallen... Dus maar niet. Dan maar sterilisatie. De operatie verliep voorspoedig maar je herstelde toch niet zoals het hoorde. Koorts had je niet maar je hartslag verhoogde. Het team besliste om een week na de operatie je nog eens open te maken. Ze vonden eerst niets maar bij een grondiger controle bleek dat een tumor zich had ontwikkeld aan de maag. Er was een gat zodat alle maaginhoud vrij in de buik liep. De pijn was niet te harden maar bovendien was je situatie onomkeerbaar. De bazen moesten een zware beslissing nemen. Op de operatietafel sliep je in. Ontroostbaar waren de mensen die je lief hadden. Je vriendin Belle blijft nu alleen achter. Leve schat, we zullen je nooit vergeten! Na Beau en Fleur ben jij nu de derde golden die ons zo vroeg wordt afgenomen. Eerlijk is anders...
Francine en Boudewijn
Yandro van het hof Tenberge
(6 maart 1999 - 17 juni 2012)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Queenie van het hof Tenberge
Eigenaars: Davy en Darline De Keukelaere
Yandro,
12.5 jaar mijn trouwste vriend.
We keken zo uit naar je komst en vanaf dag 1 had je ons hart gestolen. Na enkele dagen was je al zindelijk, nooit beet je iets kapot. Op school deed je goed je best al ging je liever contact gaan leggen met je medestudenten en hun baasjes. Je was door iedereen geliefd. Familie , vrienden, buren,… iedereen in het dorp kende jou en was altijd vol verwondering als jij rustig aan de deur van de bakker zat te wachten op mij. Je ging overal mee naartoe: Spanje, de zee, de Ardennen,… zelfs als we gingen kajakken zat je tussen ons te genieten van de tocht. Al moesten we je af en toe terugfluiten toen je het water insprong, een eend achterna… Na enkele jaren ging jouw baasje ergens anders gaan wonen. Wat een geluk dat jij bij mij mocht blijven. 8 jaar lang enkel wij twee. Altijd een blij gezicht als ik thuis kwam, samen wandelen, voetballen in den hof,… Zalig was het! Nooit voelde ik me een moment alleen. Je alles zeggende blik kon in 1 seconde een lach op mijn gezicht toveren. Langzamerhand zag ik dat de tijd zijn tol begon te eisen. Lange wandelingen lukte niet meer, spelen met zydan was leuk maar jij werd heel snel moe. Toch hield je je sterk en bleef je enthousiast in alles. Ook toen Davy ons terras kwam leggen zag ik jouw fonkelende ogen zeggen : “ Allright, nog iemand om mee te spelen…” . Net zoals zoveel gebeurde was ik aan het opscheppen over u, hoe fantastisch jij wel bent, hoe jij in je hele leven nog nooit iets mispeuterd had en jij… jij ging er met zijn werkmateriaal en middageten vandoor J Davy is sindsdien gebleven en misschien had jij dan het gevoel van ok, nu kan ik langzaam gaan want de volgende maanden werd jij ziek. Na vele onderzoeken bleek een tumor in je hoofd de boosdoener te zijn. Een operatie kon niet dus probeerden we met medicatie jouw nog wat qualitie-time te geven tot ik zag dat de pijn je teveel werd. Je gaf geen krimp, je klaagde niet maar die blik in je ogen vertelde genoeg. Je bent in mijn armen in slaap gevallen, ik was bij je tot de laatste minuut net zoals jij er ook altijd was voor mij. Ik mis je nog steeds, elke dag maar oh wat ben ik ook ontzettend dankbaar dat jij mijn do’tje was.
Bedankt voor alles!
Darline
Moeder: Queenie van het hof Tenberge
Eigenaars: Davy en Darline De Keukelaere
Yandro,
12.5 jaar mijn trouwste vriend.
We keken zo uit naar je komst en vanaf dag 1 had je ons hart gestolen. Na enkele dagen was je al zindelijk, nooit beet je iets kapot. Op school deed je goed je best al ging je liever contact gaan leggen met je medestudenten en hun baasjes. Je was door iedereen geliefd. Familie , vrienden, buren,… iedereen in het dorp kende jou en was altijd vol verwondering als jij rustig aan de deur van de bakker zat te wachten op mij. Je ging overal mee naartoe: Spanje, de zee, de Ardennen,… zelfs als we gingen kajakken zat je tussen ons te genieten van de tocht. Al moesten we je af en toe terugfluiten toen je het water insprong, een eend achterna… Na enkele jaren ging jouw baasje ergens anders gaan wonen. Wat een geluk dat jij bij mij mocht blijven. 8 jaar lang enkel wij twee. Altijd een blij gezicht als ik thuis kwam, samen wandelen, voetballen in den hof,… Zalig was het! Nooit voelde ik me een moment alleen. Je alles zeggende blik kon in 1 seconde een lach op mijn gezicht toveren. Langzamerhand zag ik dat de tijd zijn tol begon te eisen. Lange wandelingen lukte niet meer, spelen met zydan was leuk maar jij werd heel snel moe. Toch hield je je sterk en bleef je enthousiast in alles. Ook toen Davy ons terras kwam leggen zag ik jouw fonkelende ogen zeggen : “ Allright, nog iemand om mee te spelen…” . Net zoals zoveel gebeurde was ik aan het opscheppen over u, hoe fantastisch jij wel bent, hoe jij in je hele leven nog nooit iets mispeuterd had en jij… jij ging er met zijn werkmateriaal en middageten vandoor J Davy is sindsdien gebleven en misschien had jij dan het gevoel van ok, nu kan ik langzaam gaan want de volgende maanden werd jij ziek. Na vele onderzoeken bleek een tumor in je hoofd de boosdoener te zijn. Een operatie kon niet dus probeerden we met medicatie jouw nog wat qualitie-time te geven tot ik zag dat de pijn je teveel werd. Je gaf geen krimp, je klaagde niet maar die blik in je ogen vertelde genoeg. Je bent in mijn armen in slaap gevallen, ik was bij je tot de laatste minuut net zoals jij er ook altijd was voor mij. Ik mis je nog steeds, elke dag maar oh wat ben ik ook ontzettend dankbaar dat jij mijn do’tje was.
Bedankt voor alles!
Darline
Ysmo van het hof Tenberge (Gizmo)
(6 maart 1999 - 17 juni 2012)
Vader: Ritzylin Man About Town
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: Familie Desmet
Je werd geboren als YSMO op 5 maart 1999. Je was de zoon van Bubbeltje en Ch. Ritzilyn Man about Town.
We gaven je de roepnaam ‘Gizmo’.
Je was een speelse pub met heel veel energie. Meerdere malen had je de tulpen in de tuin afgemaaid. Een putje in de tuin graven deed je graag.
Ook mocht je dagelijkse wandeling met je baasje niet ontbreken.
Toen werden onze kinderen Mathias en Julie geboren.
Gizmo, je kende je plaats in ons gezin. Je lag trouw op post naast hun wiegje. Hun speelgoed raakte je niet aan. Je was hun vriend en beschermengel.
De jaren gingen voorbij en je werd stilaan oud. Je kreeg problemen met je heupen. Wandelen en lopen werd plots heel moeizaam. Zelfs de poezen kon je niet meer achterna lopen.
Je werd ziek. De laatste 6 maanden werd je beetje per beetje magerder, je kreeg epilepsieaanvallen en medicatie kon je verder niet meer helpen. Toch bleef je steeds kwispelstaarten.
Op 17 juni 2012 hebben we met heel veel pijn in ons hart moeten beslissen om je te laten inslapen. Je keek ons aan alsof je wist dat de huidige situatie niet meer kon blijven duren. Je had zondag ook al van ons een beetje afscheid genomen. We bleven bij jou tot je een sterretje aan de hemel was geworden.
Lieve Gizmo … we zullen je missen … je warme aanblik, je knuffels, je duwtjes om een boterham, de warme verwelkoming bij onze thuiskomst …. Het huis is nu leeg en stil, we wennen er moeilijk aan.
13 jaar lang was je ons huisdier, ons kindje, onze vriend, onze speelkameraad, onze trouwe hond
Gizmo van Hof Tenberge, voortaan onze ster aan de hemel. (voor eeuwig in ons hart)
Christ, Ingeborg, Matthias en Julie
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: Familie Desmet
Je werd geboren als YSMO op 5 maart 1999. Je was de zoon van Bubbeltje en Ch. Ritzilyn Man about Town.
We gaven je de roepnaam ‘Gizmo’.
Je was een speelse pub met heel veel energie. Meerdere malen had je de tulpen in de tuin afgemaaid. Een putje in de tuin graven deed je graag.
Ook mocht je dagelijkse wandeling met je baasje niet ontbreken.
Toen werden onze kinderen Mathias en Julie geboren.
Gizmo, je kende je plaats in ons gezin. Je lag trouw op post naast hun wiegje. Hun speelgoed raakte je niet aan. Je was hun vriend en beschermengel.
De jaren gingen voorbij en je werd stilaan oud. Je kreeg problemen met je heupen. Wandelen en lopen werd plots heel moeizaam. Zelfs de poezen kon je niet meer achterna lopen.
Je werd ziek. De laatste 6 maanden werd je beetje per beetje magerder, je kreeg epilepsieaanvallen en medicatie kon je verder niet meer helpen. Toch bleef je steeds kwispelstaarten.
Op 17 juni 2012 hebben we met heel veel pijn in ons hart moeten beslissen om je te laten inslapen. Je keek ons aan alsof je wist dat de huidige situatie niet meer kon blijven duren. Je had zondag ook al van ons een beetje afscheid genomen. We bleven bij jou tot je een sterretje aan de hemel was geworden.
Lieve Gizmo … we zullen je missen … je warme aanblik, je knuffels, je duwtjes om een boterham, de warme verwelkoming bij onze thuiskomst …. Het huis is nu leeg en stil, we wennen er moeilijk aan.
13 jaar lang was je ons huisdier, ons kindje, onze vriend, onze speelkameraad, onze trouwe hond
Gizmo van Hof Tenberge, voortaan onze ster aan de hemel. (voor eeuwig in ons hart)
Christ, Ingeborg, Matthias en Julie
Yibo van het hof Tenberge (Yordi)
(6 maart 1999 - 5 mei 2012)
Vader: Ritzylin Man About Town
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: Familie Wittewrongel
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: Familie Wittewrongel
Xanther van het hof Tenberge (Whisper)
(14 mei 1998 - 18 maart 2012)
Vader: Legairdemain of Glen Sheallag
Moeder: Usien van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Verhelst
Moeder: Usien van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Verhelst
Vito van het hof Tenberge
(1 juni 1997 - 26 september 2011)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Steurs - Rummens
Dag grote vriend,dank je wel voor al die mooie momenten met jou.
Dag lieve vriend, niemand kan zeggen hoe hard ik jou ga missen.
Dominique
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Steurs - Rummens
Dag grote vriend,dank je wel voor al die mooie momenten met jou.
Dag lieve vriend, niemand kan zeggen hoe hard ik jou ga missen.
Dominique
Ybaloo van het hof Tenberge (Baloo)
(2 december 1999 - 7 december 2011)
Vader: Sebastian of Bridge Four
Moeder: Usien van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Tutenel
Baloo,
12 jaar mocht je bij ons zijn.
Nooit hebben we je kwaad gezien.
Altijd was je speels en een lieve deugniet… onze bruine beer.
Bovenal genoot je van het gezelschap van jouw beste vriendin Annelies.
Samen opgegroeid , samen genieten van het zonnetje, samen de deugniet uithangen of naast haar zitten terwijl ze studeerde.
Nooit zullen wij die blik van grenzeloze vriendschap en onvoorwaardelijke trouw, in jouw bruine ogen vergeten.
Vaarwel Baloo en bedankt voor alles wat je voor ons betekende.
Alex en familie
Moeder: Usien van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Tutenel
Baloo,
12 jaar mocht je bij ons zijn.
Nooit hebben we je kwaad gezien.
Altijd was je speels en een lieve deugniet… onze bruine beer.
Bovenal genoot je van het gezelschap van jouw beste vriendin Annelies.
Samen opgegroeid , samen genieten van het zonnetje, samen de deugniet uithangen of naast haar zitten terwijl ze studeerde.
Nooit zullen wij die blik van grenzeloze vriendschap en onvoorwaardelijke trouw, in jouw bruine ogen vergeten.
Vaarwel Baloo en bedankt voor alles wat je voor ons betekende.
Alex en familie
Zoltanix van het hof Tenberge (Zoltan)
(29 augustus 2000 - 17 oktober 2011)
Vader: Sebastian of Bridge Four
Moeder: Xarmel van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie De Backer
Hij is het kind dat we nooit hadden. Hij voelt ons aan in gelijk welke omstandigheden. Hij staat altijd klaar om ons welkom te heten.
Hij is er en zal er ook altijd blijven
Straks na de crematie komt hij terug naar huis en zal hij een ereplaats krijgen in de leefruimte.
Het verdriet is er maar de herinneringen blijven en Hilde zoals je eens zei "hij is met zijn gatje in de boter gevallen"......... maar wij ook want wat "Kootje" voor ons betekent is niet te beschrijven.
Wij schrijven BEWUST in de tegenwoordige tijd want voor ons is enkel zijn lichaam weg, zijn ziel blijft in ons huis en in ons hart
Bedankt dat jullie ons leven hebben opgevrolijkt met de zoon van Xarmel en Sebastian!
Groeten,
Jean-Pierre en Marleen Oostende
Moeder: Xarmel van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie De Backer
Hij is het kind dat we nooit hadden. Hij voelt ons aan in gelijk welke omstandigheden. Hij staat altijd klaar om ons welkom te heten.
Hij is er en zal er ook altijd blijven
Straks na de crematie komt hij terug naar huis en zal hij een ereplaats krijgen in de leefruimte.
Het verdriet is er maar de herinneringen blijven en Hilde zoals je eens zei "hij is met zijn gatje in de boter gevallen"......... maar wij ook want wat "Kootje" voor ons betekent is niet te beschrijven.
Wij schrijven BEWUST in de tegenwoordige tijd want voor ons is enkel zijn lichaam weg, zijn ziel blijft in ons huis en in ons hart
Bedankt dat jullie ons leven hebben opgevrolijkt met de zoon van Xarmel en Sebastian!
Groeten,
Jean-Pierre en Marleen Oostende
Yardan van het hof Tenberge (Yasser)
(9 maart 1999 - 14 september 2011)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigenaars:Familie Pieters
Beste Kameraad, Lieve vriend,Moatje
Yassie , Yassie-flassie , Floepie-woepie
Hoe we je ook noemden, het maakte je niet uit,
Je kwam altijd even vrolijk aangelopen.
Na 12.5 jaar zijn we je kwijt
12.5 jaar vol liefde, sneeuwpret,knuffels,...
Het is stil nu in huis.
Géén verwelkoming, géén gekwispel
Géén lieve, zachte blik
Die extra boterham, … die blijft nu in de zak.
We namen afscheid , je moest gaan
We missen je.
Maar sowieso blijf je in ons hart voortbestaan
Familie Pieters-Sap
Jeroen & Ilse
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigenaars:Familie Pieters
Beste Kameraad, Lieve vriend,Moatje
Yassie , Yassie-flassie , Floepie-woepie
Hoe we je ook noemden, het maakte je niet uit,
Je kwam altijd even vrolijk aangelopen.
Na 12.5 jaar zijn we je kwijt
12.5 jaar vol liefde, sneeuwpret,knuffels,...
Het is stil nu in huis.
Géén verwelkoming, géén gekwispel
Géén lieve, zachte blik
Die extra boterham, … die blijft nu in de zak.
We namen afscheid , je moest gaan
We missen je.
Maar sowieso blijf je in ons hart voortbestaan
Familie Pieters-Sap
Jeroen & Ilse
Xarmel van het hof Tenberge (Carmel)
(14 mei 1998 - 5 november 2011)
Vader: Legerdemain of Glen Sheallag
Moeder: Usien van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Snauwaert
Lieve Carmel,
Vandaag hebben je baasjes je laten inslapen. Je had een enorm gezwel ontwikkeld dat vol zat met etter en op uitbarsten stond. Ook voor de dierenarts was er geen weg meer terug. Je was op.
Je was een fantastische hond met gouden eigenaars, waarvan elke pup bij de geboorte droomt. Jij was hun kind, hun prinses. Samen met je zus Emma kon je fier over de Burcht in Brugge lopen, aangekeken door de vele toeristen. Het aantal Japanse toeristen dat jullie beide op de foto wilden, viel niet bij te houden. Wanneer je zus, je maatje in 2006 totaal onverwacht stierf, bleef je alleen achter.
Je lag meestal geduldig te wachten in de tuin van het restaurant Chambord in Pittem tot de service achter de rug was. Johan gaf dan het sein dat je binnen mocht en vanaf het verhoog at je een broodje en bleef dan de laatste klanten aanstaren tot de zaak helemaal dicht ging. Hoeveel mensen zouden je kop niet hebben geaaid wanneer ze jou passeerden?
Je was ook een fantastische mama voor de drie nesten die bij ons opgroeiden. Je was ook bij ons kind aan huis; onze vaste logé. Een aantal keren mocht je met ons mee naar de Ardennen om je daar uit te leven in de bossen.
Wanneer je bij ons logeerde, bleef je overdag bij onze oude moeder. Je hield dan haar voeten warm. Dat had ze zo graag.
Ook wij reserveren voor jou een plaatsje in ons hart. Het afscheid was voor de bazen moeilijk maar ze hadden er vrede mee omdat dit de beste oplossing was. Het was nog een kwestie van dagen.
In het restaurant hangt er een prachtige tekening van jou en je zus. En af en toe zullen de blikken van de bezoekers die op hun voorgerecht wachten er naar afdwalen. Zij die je al langer kenden, zullen dan wellicht glimlachen. Waar is de tijd van Emma en Carmelletje? Zouden ze nu weer samen zijn? Wellicht niet hoewel: dat zou pas een mooie zaak zijn.
Veel sterkte aan Johan en Marnix! Jullie waren fantastische eigenaars! Bedankt voor de vele jaren intense vriendschap, dankzij Emma en Carmel.
Rudy
Moeder: Usien van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Snauwaert
Lieve Carmel,
Vandaag hebben je baasjes je laten inslapen. Je had een enorm gezwel ontwikkeld dat vol zat met etter en op uitbarsten stond. Ook voor de dierenarts was er geen weg meer terug. Je was op.
Je was een fantastische hond met gouden eigenaars, waarvan elke pup bij de geboorte droomt. Jij was hun kind, hun prinses. Samen met je zus Emma kon je fier over de Burcht in Brugge lopen, aangekeken door de vele toeristen. Het aantal Japanse toeristen dat jullie beide op de foto wilden, viel niet bij te houden. Wanneer je zus, je maatje in 2006 totaal onverwacht stierf, bleef je alleen achter.
Je lag meestal geduldig te wachten in de tuin van het restaurant Chambord in Pittem tot de service achter de rug was. Johan gaf dan het sein dat je binnen mocht en vanaf het verhoog at je een broodje en bleef dan de laatste klanten aanstaren tot de zaak helemaal dicht ging. Hoeveel mensen zouden je kop niet hebben geaaid wanneer ze jou passeerden?
Je was ook een fantastische mama voor de drie nesten die bij ons opgroeiden. Je was ook bij ons kind aan huis; onze vaste logé. Een aantal keren mocht je met ons mee naar de Ardennen om je daar uit te leven in de bossen.
Wanneer je bij ons logeerde, bleef je overdag bij onze oude moeder. Je hield dan haar voeten warm. Dat had ze zo graag.
Ook wij reserveren voor jou een plaatsje in ons hart. Het afscheid was voor de bazen moeilijk maar ze hadden er vrede mee omdat dit de beste oplossing was. Het was nog een kwestie van dagen.
In het restaurant hangt er een prachtige tekening van jou en je zus. En af en toe zullen de blikken van de bezoekers die op hun voorgerecht wachten er naar afdwalen. Zij die je al langer kenden, zullen dan wellicht glimlachen. Waar is de tijd van Emma en Carmelletje? Zouden ze nu weer samen zijn? Wellicht niet hoewel: dat zou pas een mooie zaak zijn.
Veel sterkte aan Johan en Marnix! Jullie waren fantastische eigenaars! Bedankt voor de vele jaren intense vriendschap, dankzij Emma en Carmel.
Rudy
Xara van het hof Tenberge
(20 maart 1998 - 31 oktober 2011)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Urancha van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Langendries
Xara,
Niets is zo moeilijk dan het schrijven van een afscheidsbrief voor jou,
Het plezier en geluk dat je ons 13 jaren lang bezorgde valt met geen woorden te beschrijven.
Vanaf het prille begin waren we je grootste fans, je was de favoriet van het huis, de vriend van iedereen.
We zullen ze missen, de lange wandelingen doorheen de velden waar je zo van hield, de verwelkomingen na een dagje werken, de shake-hands alvorens je aan een smulpartij begon, de avonden voor de kachel waar je niet warm genoeg kon krijgen,…
Alles hebben we er aan gedaan om je zo lang mogelijk te laten genieten maar de levensvreugde die je kenmerkte was er niet meer, je energie was op en dat je begon te lijden, was het laatste dat we wilden. Je liet ons de moeilijkste beslissing nemen.
Je blijft voor altijd in ons hart, niets of niemand die jou ooit vervangen kan. Het verdriet dat we om je afscheid hebben beschrijft hoeveel je voor ons betekende.
We zullen je missen, lieve lieve Xara…
Slaapzacht kleine meid…
Noël, Karine en Niels
Moeder: Urancha van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Langendries
Xara,
Niets is zo moeilijk dan het schrijven van een afscheidsbrief voor jou,
Het plezier en geluk dat je ons 13 jaren lang bezorgde valt met geen woorden te beschrijven.
Vanaf het prille begin waren we je grootste fans, je was de favoriet van het huis, de vriend van iedereen.
We zullen ze missen, de lange wandelingen doorheen de velden waar je zo van hield, de verwelkomingen na een dagje werken, de shake-hands alvorens je aan een smulpartij begon, de avonden voor de kachel waar je niet warm genoeg kon krijgen,…
Alles hebben we er aan gedaan om je zo lang mogelijk te laten genieten maar de levensvreugde die je kenmerkte was er niet meer, je energie was op en dat je begon te lijden, was het laatste dat we wilden. Je liet ons de moeilijkste beslissing nemen.
Je blijft voor altijd in ons hart, niets of niemand die jou ooit vervangen kan. Het verdriet dat we om je afscheid hebben beschrijft hoeveel je voor ons betekende.
We zullen je missen, lieve lieve Xara…
Slaapzacht kleine meid…
Noël, Karine en Niels
Vibke van het hof Tenberge
(1 juni 1997 - 2 september 2011)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Makelberge
Met spijt moeten we jullie meedelen dat we vandaag Vibke hebben moeten laten inslapen.
Het ging niet meer, haar eetlust was weg, ze zonderde zich voortdurend af en ze was bijna volledig blind en doof.
Laatst op dinsdag heeft ze zich nog gekwetst aan haar poot, daardoor was ze nog meer mank en ze had veel moeite om tot aan het park te wandelen. De medicatie van de laatste twee jaar heeft haar leven nog zo lang mogelijk verlengd, zodat ze pijnloos was en de kwaliteit van haar leven nog redelijk was.
Ze heeft ons vele mooie jaren bezorgd, ze ging overal mee, ook op wintersport waar ze de vedette was met haar oranje winterschoenen aan.
Ze is rustig ingeslapen met haar hoofd in mijn handen en nog een laatste kusje voor het vrouwtje, en we gaan haar nooit vergeten, ze was een echt heel lieve hond.
We danken jullie ook voor deze mooie hond die we toch via jullie konden bekomen, we zullen haar nooit vergeten.
Marie-Rose en Ronny
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Makelberge
Met spijt moeten we jullie meedelen dat we vandaag Vibke hebben moeten laten inslapen.
Het ging niet meer, haar eetlust was weg, ze zonderde zich voortdurend af en ze was bijna volledig blind en doof.
Laatst op dinsdag heeft ze zich nog gekwetst aan haar poot, daardoor was ze nog meer mank en ze had veel moeite om tot aan het park te wandelen. De medicatie van de laatste twee jaar heeft haar leven nog zo lang mogelijk verlengd, zodat ze pijnloos was en de kwaliteit van haar leven nog redelijk was.
Ze heeft ons vele mooie jaren bezorgd, ze ging overal mee, ook op wintersport waar ze de vedette was met haar oranje winterschoenen aan.
Ze is rustig ingeslapen met haar hoofd in mijn handen en nog een laatste kusje voor het vrouwtje, en we gaan haar nooit vergeten, ze was een echt heel lieve hond.
We danken jullie ook voor deze mooie hond die we toch via jullie konden bekomen, we zullen haar nooit vergeten.
Marie-Rose en Ronny
Zara van het hof Tenberge
(10 juli 2000 - 1 augustus 2011)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Santy
Hallo Rudy en Hilde,
Met dit bericht laat ik jullie weten dat onze lieve Zara is gestorven op 1 augustus 2011.
Ze kreeg na haar loopsheid een baarmoederontsteking, die we eerst probeerden
te behandelen met antibiotica.
Een operatie was de uitweg om haar te genezen.
Jammer genoeg heeft ze de operatie niet overwonnen, haar peperkoeken hartje liet het afweten.
Dit verlies kwam zo onverwacht; nooit liet Zara merken dat ze ziek was, een wandeling gebeurde
op een trager tempo, maar voor een "cross" in de tuin was Zara steeds te vinden.
Zara was geen te grote knuffelaar, maar met haar kopstootjes en pootjes wou ze toch dat we haar
verder streelden.
Zara was een uitstekende moeder voor haar 3 grote nesten! En tussen de andere goldens had ze haar
plaatsje gevonden.
In de gehoorzaamheid werd ze 2e in de puppyklas, ze werd ook clubkampioen in de B-klas. Toen kende ze
voor mij genoeg, het was een droom om in huis te hebben.
We kozen voor crematie. Het voelt goed Zara terug in ons midden te hebben.
Ik wil jullie heel graag bedanken voor het fokken van zo'n lieve lieve hond, die van mij de naam Zara kreeg.
Ik mis haar nog elke dag en leef verder met alle mooie herinneringen.
met vele groetjes, wens ik jullie nog veel succes met jullie goldens
Nele Anseeuw en Dario Santy
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Santy
Hallo Rudy en Hilde,
Met dit bericht laat ik jullie weten dat onze lieve Zara is gestorven op 1 augustus 2011.
Ze kreeg na haar loopsheid een baarmoederontsteking, die we eerst probeerden
te behandelen met antibiotica.
Een operatie was de uitweg om haar te genezen.
Jammer genoeg heeft ze de operatie niet overwonnen, haar peperkoeken hartje liet het afweten.
Dit verlies kwam zo onverwacht; nooit liet Zara merken dat ze ziek was, een wandeling gebeurde
op een trager tempo, maar voor een "cross" in de tuin was Zara steeds te vinden.
Zara was geen te grote knuffelaar, maar met haar kopstootjes en pootjes wou ze toch dat we haar
verder streelden.
Zara was een uitstekende moeder voor haar 3 grote nesten! En tussen de andere goldens had ze haar
plaatsje gevonden.
In de gehoorzaamheid werd ze 2e in de puppyklas, ze werd ook clubkampioen in de B-klas. Toen kende ze
voor mij genoeg, het was een droom om in huis te hebben.
We kozen voor crematie. Het voelt goed Zara terug in ons midden te hebben.
Ik wil jullie heel graag bedanken voor het fokken van zo'n lieve lieve hond, die van mij de naam Zara kreeg.
Ik mis haar nog elke dag en leef verder met alle mooie herinneringen.
met vele groetjes, wens ik jullie nog veel succes met jullie goldens
Nele Anseeuw en Dario Santy
Yaro van het hof Tenberge (Zyon)
(2 mei 1999 - 25 juni 2011)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Urancha van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Verstraete
Lieve, lieve Zyon,
Bedankt,
Voor elke kwispel, altijd even enthousiast,
voor elke lieve, zachte blik,
voor de extra warmte in ons huisje
twaalf jaar lang.
en de wijsheid die je ons bijbracht.
en die we zullen koesteren voor de rest van ons leven.
Je laat een groot gat in onze harten achter,
dat we zullen opvullen met de oneindig veel goede en leuke herinneringen.
We missen je verschrikkelijk,
nie te doen.
Gisterenavond ben je gestorven,
in de armen van je vrouwtje,
we troosten ons omdat je gegaan bent zonder veel pijn en lijden,
je bent gedoofd als een kaarsje,
snel en zacht, maar toch volledig onverwacht,
Je baasje kon er niet bij zijn en dat maakt het extra moeilijk,
Ik had je willen uitwuiven en het beste wensen, waar je ook bent.
Doe de groeten aan Mies, Fido en Aïq.
Bedankt voor alles,
we vergeten je nooit.
Piet & Nadine
Eamon, Anon & Troy
Speciale dank aan Rudy & Hilde
En Jef & Magda, Koen & Steetje
Moeder: Urancha van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Verstraete
Lieve, lieve Zyon,
Bedankt,
Voor elke kwispel, altijd even enthousiast,
voor elke lieve, zachte blik,
voor de extra warmte in ons huisje
twaalf jaar lang.
en de wijsheid die je ons bijbracht.
en die we zullen koesteren voor de rest van ons leven.
Je laat een groot gat in onze harten achter,
dat we zullen opvullen met de oneindig veel goede en leuke herinneringen.
We missen je verschrikkelijk,
nie te doen.
Gisterenavond ben je gestorven,
in de armen van je vrouwtje,
we troosten ons omdat je gegaan bent zonder veel pijn en lijden,
je bent gedoofd als een kaarsje,
snel en zacht, maar toch volledig onverwacht,
Je baasje kon er niet bij zijn en dat maakt het extra moeilijk,
Ik had je willen uitwuiven en het beste wensen, waar je ook bent.
Doe de groeten aan Mies, Fido en Aïq.
Bedankt voor alles,
we vergeten je nooit.
Piet & Nadine
Eamon, Anon & Troy
Speciale dank aan Rudy & Hilde
En Jef & Magda, Koen & Steetje
Umberto van het hof Tenberge (Umber)
(19 juni 1996 - 10 juni 2011)
Vader: Tugwood Maxim
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Verbeke
Honderd tweeënnegentig dagen na je broer Tobbeke is nu ook voor jou
de tijd gekomen dat je ons met zeer veel spijt en verdriet achterlaat.
Je blijf bij ons met de gedachten aan:
de vele keren dat je de eerste was tijdens de gehoorzaamheidswedstrijden!
De vele keren dat je ruzie maakte met je broers om telkens de boodschappen, de post en nog zoveel meer te dragen.
De vele uitstapjes, wandelingen, een balletje werpen in het water, wat een gevecht met je broer. Toch was je altijd de eerste!
De vele keren dat je op de schoot van je baas heb gezeten, zijn ontelbaar.
De vele km dat je baas achterna liep om in de kruiwagen te zitten.
Waar die mocht gaan, je verloor hem nooit uit ‘t oog.
De vele keren dat je samen met Tobbeke je baas 's morgens wakker maakte: wat een gevecht.
De vele keren dat je stiekem bij baas in de zetel lag: jij mocht!
De vele uren dat je in de vijver zwom en daarna lekker lag te zonnen.
De vele vragen: waarom je ons nu heb verlaten? Het werd ineens al teveel.
De vele mooie herinneringen blijven ons altijd bij.
Je afgeven dat moesten we wel.
Je vergeten dat kunnen we niet.
Bedankt voor die mooie jaren.
Dank aan Rudy en Hilde voor die lieve GOLDEN.
Dank aan Veerle voor de zorgen.
Je baas, je vrouwtje
André & Daisy
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Verbeke
Honderd tweeënnegentig dagen na je broer Tobbeke is nu ook voor jou
de tijd gekomen dat je ons met zeer veel spijt en verdriet achterlaat.
Je blijf bij ons met de gedachten aan:
de vele keren dat je de eerste was tijdens de gehoorzaamheidswedstrijden!
De vele keren dat je ruzie maakte met je broers om telkens de boodschappen, de post en nog zoveel meer te dragen.
De vele uitstapjes, wandelingen, een balletje werpen in het water, wat een gevecht met je broer. Toch was je altijd de eerste!
De vele keren dat je op de schoot van je baas heb gezeten, zijn ontelbaar.
De vele km dat je baas achterna liep om in de kruiwagen te zitten.
Waar die mocht gaan, je verloor hem nooit uit ‘t oog.
De vele keren dat je samen met Tobbeke je baas 's morgens wakker maakte: wat een gevecht.
De vele keren dat je stiekem bij baas in de zetel lag: jij mocht!
De vele uren dat je in de vijver zwom en daarna lekker lag te zonnen.
De vele vragen: waarom je ons nu heb verlaten? Het werd ineens al teveel.
De vele mooie herinneringen blijven ons altijd bij.
Je afgeven dat moesten we wel.
Je vergeten dat kunnen we niet.
Bedankt voor die mooie jaren.
Dank aan Rudy en Hilde voor die lieve GOLDEN.
Dank aan Veerle voor de zorgen.
Je baas, je vrouwtje
André & Daisy
Yaffa van het hof Tenberge
(4 Maart 1999 - 24 februari 2011)
Vader: Sebastian of Bridge Four
Moeder: Sharon van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Perquy
Beste Rudy en Hilde,
Met deze mail wil ik jullie het droevige nieuws melden dat ons Yaffa op 24 februari dit jaar overleden is. Ze was net geen 12 jaar oud. Het is altijd een hele kwieke en levendige hond geweest! Ze heeft een deel van onze familiegeschiedenis met onze 3 zonen meegeschreven. Die 12 jaar heeft ze heel veel geravot en een speelmaatje van onze gasten geweest. Ze is spijtig genoeg tragisch aan haar einde gekomen : om de zoveel maanden liep ze eens weg van bij ons thuis. Ze is altijd avontuurlijk geweest. Op 23 Februari is ze aangereden van een auto, verder in onze straat. Ze is nog in de universitaire kliniek van Merelbeke geopereerd, maar de dag erna is haar hart bezweken. We troosten ons dat ze niet veel heeft afgezien en dat we niet hebben zelf moeten beslissen om haar te doen inslapen.
Zeker met deze mooie lente en de vele wandelingen die we al aan zee maakten, missen we haar gezelschap! Maar ons Yaffa heeft, denk ik, een leuk hondenleven gehad.
Bedankt voor de prachtige hond die we dankzij jullie 12 jaar bij ons hebben gehad!
Groetjes van familie Perquy uit Nazareth,
Bernadette
Moeder: Sharon van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Perquy
Beste Rudy en Hilde,
Met deze mail wil ik jullie het droevige nieuws melden dat ons Yaffa op 24 februari dit jaar overleden is. Ze was net geen 12 jaar oud. Het is altijd een hele kwieke en levendige hond geweest! Ze heeft een deel van onze familiegeschiedenis met onze 3 zonen meegeschreven. Die 12 jaar heeft ze heel veel geravot en een speelmaatje van onze gasten geweest. Ze is spijtig genoeg tragisch aan haar einde gekomen : om de zoveel maanden liep ze eens weg van bij ons thuis. Ze is altijd avontuurlijk geweest. Op 23 Februari is ze aangereden van een auto, verder in onze straat. Ze is nog in de universitaire kliniek van Merelbeke geopereerd, maar de dag erna is haar hart bezweken. We troosten ons dat ze niet veel heeft afgezien en dat we niet hebben zelf moeten beslissen om haar te doen inslapen.
Zeker met deze mooie lente en de vele wandelingen die we al aan zee maakten, missen we haar gezelschap! Maar ons Yaffa heeft, denk ik, een leuk hondenleven gehad.
Bedankt voor de prachtige hond die we dankzij jullie 12 jaar bij ons hebben gehad!
Groetjes van familie Perquy uit Nazareth,
Bernadette
Yarden van het hof Tenberge
(6 Maart 1999 - 23 April 2011)
Vader: Ritzylin Man about Town
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: Familie Van Belle
12 jaar geleden zijn wij om onze pup "Yarden" gekomen ... Tot onze spijt hebben wij vrijdag 23 April '11 onze 'pup' moeten laten inslapen. Het was voor ons een enorm pijnlijke beslissing, maar dit was het beste voor hem.
Yarden was voor ons niet alleen maar een hond, maar een echt gezinslid. Wij hebben van hem enorm veel liefde, steun en warmte gekregen. Hij deed niet liever dan achter mijn vader te lopen, overal waar hij ging, daar was Yarden. Yarden was een echte Bourgondiër. Hij at zo graag en als hij het niet kreeg dan haalde hij zijn liefste snoetje boven. Het was enorm moeilijk om hem iets te weerstaan.
Hij heeft een plaatsje gekregen bij ons in de tuin. Zo is hij nog steeds bij ons.
Wij willen jullie bedanken, want dankzij jullie hebben wij onze Yarden gehad.
Hartelijk bedankt,
Familie Van Belle
Moeder: Inishea's Softail Nostalgia
Eigenaars: Familie Van Belle
12 jaar geleden zijn wij om onze pup "Yarden" gekomen ... Tot onze spijt hebben wij vrijdag 23 April '11 onze 'pup' moeten laten inslapen. Het was voor ons een enorm pijnlijke beslissing, maar dit was het beste voor hem.
Yarden was voor ons niet alleen maar een hond, maar een echt gezinslid. Wij hebben van hem enorm veel liefde, steun en warmte gekregen. Hij deed niet liever dan achter mijn vader te lopen, overal waar hij ging, daar was Yarden. Yarden was een echte Bourgondiër. Hij at zo graag en als hij het niet kreeg dan haalde hij zijn liefste snoetje boven. Het was enorm moeilijk om hem iets te weerstaan.
Hij heeft een plaatsje gekregen bij ons in de tuin. Zo is hij nog steeds bij ons.
Wij willen jullie bedanken, want dankzij jullie hebben wij onze Yarden gehad.
Hartelijk bedankt,
Familie Van Belle
Xantho van het hof Tenberge (Benji)
(20 March 1998 - 28 February 2011)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Urancha van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Kohn
It is with great sadness that we have to tell you that our dearest friend , Benji has left us this morning at 3h30am. He had quite a bit of problems with his hips and could hardly walk the stairs anymore. That was one of the reasons that we left our house in Luxembourg to be with him over here in France, since over here he only had a few ones to climb.
Yesterday he was still with Bob on the beach, but last night he seemed to have problems breathing. At 1h30 am he barked and Bob still took him out for a walk.....all of a sudden, he layed down and couldn't get up anymore. Bob carreed him to te house, layed him on his carpet (his bed), caressed him and all of a sudden...Benji was gone... He is still now with us since we need to wait till the vet starts working this morning. He looks like he is asleep...he still has that nice, faithful look on his face. His was going to be 13 on the 20th of March. What a great loss...Thank you for the wonderful dog you gave us....He was our best friend, always part of the family and in almost 13 years, we only spend 2 nights without him. There was no card, no email, no letter that was not signed with Benji's name. We loved him so much.
Georgette and Bob KOHN
Moeder: Urancha van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Kohn
It is with great sadness that we have to tell you that our dearest friend , Benji has left us this morning at 3h30am. He had quite a bit of problems with his hips and could hardly walk the stairs anymore. That was one of the reasons that we left our house in Luxembourg to be with him over here in France, since over here he only had a few ones to climb.
Yesterday he was still with Bob on the beach, but last night he seemed to have problems breathing. At 1h30 am he barked and Bob still took him out for a walk.....all of a sudden, he layed down and couldn't get up anymore. Bob carreed him to te house, layed him on his carpet (his bed), caressed him and all of a sudden...Benji was gone... He is still now with us since we need to wait till the vet starts working this morning. He looks like he is asleep...he still has that nice, faithful look on his face. His was going to be 13 on the 20th of March. What a great loss...Thank you for the wonderful dog you gave us....He was our best friend, always part of the family and in almost 13 years, we only spend 2 nights without him. There was no card, no email, no letter that was not signed with Benji's name. We loved him so much.
Georgette and Bob KOHN
Unaluna van het hof Tenberge (Luna)
(7 januari 1996 - 21 februari 2011)
Vader: Wesrad Noble Dalcassian
Moeder: Queenie van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Neels
Gisteren hebben we onze Luna moeten laten inslapen.
Ze is hoogbejaard geworden en alle vuur was uit haar ogen verdwenen.
Haar bilspieren waren volledig weggesmolten als sneeuw voor de zon en konden zelfs haar tengere lijfje niet meer dragen. Haar volledige achterlijf vertoonde verlammingsverschijnselen.
Zelfstandig eten ging nog moeizaam.Het was wel geweest. De beslissing was hard maar meer dan gerechtvaardigd.
Ze was een kranige, taaie oude dame waar we steeds met veel liefde & plezier voor gezorgd hebben.
Nu is het stil geworden in huis...
Christophe & Karin
Moeder: Queenie van het hof Tenberge
Eigenaars: Familie Neels
Gisteren hebben we onze Luna moeten laten inslapen.
Ze is hoogbejaard geworden en alle vuur was uit haar ogen verdwenen.
Haar bilspieren waren volledig weggesmolten als sneeuw voor de zon en konden zelfs haar tengere lijfje niet meer dragen. Haar volledige achterlijf vertoonde verlammingsverschijnselen.
Zelfstandig eten ging nog moeizaam.Het was wel geweest. De beslissing was hard maar meer dan gerechtvaardigd.
Ze was een kranige, taaie oude dame waar we steeds met veel liefde & plezier voor gezorgd hebben.
Nu is het stil geworden in huis...
Christophe & Karin
Xelle van het hof Tenberge (Wulle)
(20 maart 1998 - 25 november 2010)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Urancha van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Pattin
Hallo Hilde en Rudy,
Met veel droefenis moet ik jullie melden dat ons meidje, XELLA Van Het Hof Tenberge, roepnaam WULLE op donderdag 25 november ingeslapen is.
De dierenarts had een agressieve tumor ontdekt in de bovenkaak. Wat aanvankelijk leek op een tandabces,bleek bij operatie een tumor. Aangezien we ons Wulle erg graag zien, hebben we de enorm moeilijke keuze gemaakt om ze verder leed en pijn te besparen. En ze is dan ook rustig ingeslapen tijdens de verdoving. Wat het verstand weet, gaat niet op met het gevoel. We ervaren een enorme leegte in ons hart en in huis. Ook onze Bixks (ook een retriever, reu) is niet in zijn doen. Hij zoals wij, lopen er verloren bij, want onze honden waren altijd in onze nabijheid, we gingen op reis of op weekend in functie van onze honden. Wulle was met haar typisch eigen karakter = " ik zal wel doen wat je vraagt,maar op mijn manier" onze favoriet gedurende 12 jaar.
Het zal tijd vergen alvorens onze 'roedel' herschikt is want ze nam er een voorname plaats in.
Wij zijn dankbaar dat we Wulle mochten hebben al die jaren. Wij hebben ze veel geleerd maar zij leerde ons wat onvoorwaardelijk vertrouwen is.
groetjes,
Ben en Inge Pattin-Vandamme
Moeder: Urancha van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Pattin
Hallo Hilde en Rudy,
Met veel droefenis moet ik jullie melden dat ons meidje, XELLA Van Het Hof Tenberge, roepnaam WULLE op donderdag 25 november ingeslapen is.
De dierenarts had een agressieve tumor ontdekt in de bovenkaak. Wat aanvankelijk leek op een tandabces,bleek bij operatie een tumor. Aangezien we ons Wulle erg graag zien, hebben we de enorm moeilijke keuze gemaakt om ze verder leed en pijn te besparen. En ze is dan ook rustig ingeslapen tijdens de verdoving. Wat het verstand weet, gaat niet op met het gevoel. We ervaren een enorme leegte in ons hart en in huis. Ook onze Bixks (ook een retriever, reu) is niet in zijn doen. Hij zoals wij, lopen er verloren bij, want onze honden waren altijd in onze nabijheid, we gingen op reis of op weekend in functie van onze honden. Wulle was met haar typisch eigen karakter = " ik zal wel doen wat je vraagt,maar op mijn manier" onze favoriet gedurende 12 jaar.
Het zal tijd vergen alvorens onze 'roedel' herschikt is want ze nam er een voorname plaats in.
Wij zijn dankbaar dat we Wulle mochten hebben al die jaren. Wij hebben ze veel geleerd maar zij leerde ons wat onvoorwaardelijk vertrouwen is.
groetjes,
Ben en Inge Pattin-Vandamme
Tobias van het hof Tenberge
(6 juni 1995 - 30 november 2010)
Vader: Chevanne of Mighty Endeavour
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Verbeke
Tobbeke
Toen we voor het eerst je moeder zagen waren we smoor, dolgraag
hadden we een puppy van die prachtige golden.
Na lang wachten werden we beloond met die kleine van 7 weken.
Daarvoor dank aan Rudy en Hilde.
Jaren hebben we van U genoten maar helaas nu hebben we moeten
afscheid van je nemen, je pootjes wilde niet zo goed meer mee,
met je oogjes ging het ook niet goed, om te eten was je te moe, je hartje viel stil.
Dank aan Veerle voor de zorgen.
Hier blijven we met de herinneringen
Hoe je tot op heden de baas was over je broers.
Hoe je altijd klaar stond om iets te dragen maar dan wel voor een beloning.
Hoe je lekker op bed s’ morgens nog een dutje deed terwijl iedereen al buiten was.
Hoe je zooo graag in de volle zon lag te genieten.
Hoe je na een uitstap met de wagen nog uren kon blijven liggen.
(want je dacht je weet maar nooit!!)
Hoe je zo graag wandelde de weg was altijd te kort.
Hoe je naar vrouwtje met smekende oogjes keek om s’ avonds na het avondeten een
wandeling te maken door weer en wind kon je er altijd op rekenen.
Hoe je voor het slapen gaan soms eens een putje moest graven met alle gevolgen…….
Hoe je dit, hoe je dat, hoe je nog zoveel meer blijven voor eeuwig bij ons.
Je baas, Je vrouwtje.
André, Daisy
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Verbeke
Tobbeke
Toen we voor het eerst je moeder zagen waren we smoor, dolgraag
hadden we een puppy van die prachtige golden.
Na lang wachten werden we beloond met die kleine van 7 weken.
Daarvoor dank aan Rudy en Hilde.
Jaren hebben we van U genoten maar helaas nu hebben we moeten
afscheid van je nemen, je pootjes wilde niet zo goed meer mee,
met je oogjes ging het ook niet goed, om te eten was je te moe, je hartje viel stil.
Dank aan Veerle voor de zorgen.
Hier blijven we met de herinneringen
Hoe je tot op heden de baas was over je broers.
Hoe je altijd klaar stond om iets te dragen maar dan wel voor een beloning.
Hoe je lekker op bed s’ morgens nog een dutje deed terwijl iedereen al buiten was.
Hoe je zooo graag in de volle zon lag te genieten.
Hoe je na een uitstap met de wagen nog uren kon blijven liggen.
(want je dacht je weet maar nooit!!)
Hoe je zo graag wandelde de weg was altijd te kort.
Hoe je naar vrouwtje met smekende oogjes keek om s’ avonds na het avondeten een
wandeling te maken door weer en wind kon je er altijd op rekenen.
Hoe je voor het slapen gaan soms eens een putje moest graven met alle gevolgen…….
Hoe je dit, hoe je dat, hoe je nog zoveel meer blijven voor eeuwig bij ons.
Je baas, Je vrouwtje.
André, Daisy
Typhoon van het hof Tenberge
(30 december 1995 - 11 oktober 2010)
Vader: High Endeavour's Active Timothy
Moeder: Pondcroft Chanel
Eigenaars: familie Merveille
Liefste Typhoon,
We hebben helaas afscheid moeten nemen van jou. 11 oktober 2010 is een zwarte dag in ons leven. Mijn allerliefste trouwe vriend, ook al wisten we dat het moment ooit eens moest komen, toch doet het zo’n pijn je te moeten laten gaan. Je was zo enig, zo uniek, zo lief!!! Je bent ons trouw gebleven tot op het allerlaatste moment. Je zal in onze harten blijven voortleven. Je was onze trouwe kameraad en een opperbeste vriend van Glenn. Wat zullen we het missen om je te knuffelen en te strelen. Bijna 15 jaar was je bij ons. Je hebt ons zeer veel vreugde geschonken. Dank je Typhoon. Je was zo’n moedige hond. Je werd blind en doof, je hebt een herseninfarct gekregen. Onlangs kwam een (kwaadaardig) gezwel in je bek de kop opsteken. De veeartsen (Karen en Veerle) gaven ons de goede raad niet meer te opereren, wegens te groot risico. We denken wel dat we de goede beslissing hebben genomen. Je hebt je laatste zware strijd geleverd. Je zei ons “ik moet jullie verlaten, het is hier goed geweest”. We zullen altijd van je houden en elke dag aan je denken. Rust maar zacht. Kusjes.
Dit afscheid valt ons zeer zwaar. Liefste Typhoon, weet dat we zielsveel van je houden, nu en voor altijd. We zullen je zo verschrikkelijk erg missen, grote knuffelbeer!
Rudy en Hilde, dank je wel voor onze prachtige Typhoon, hij was er één uit de duizend!
Bedankt Karen, bedankt Veerle, voor de uitstekende zorgen!
Philippe, Dorine & Glenn
Alles is voorgoed gedaan
Als jij er klaar voor bent
'k Heb aan je zijde gestaan
Mijn God, ik heb je graag gekend
Ik blijf nu hier jij gaat naar daar
En daar is niet zover van hier
We spreken af, ik weet niet waar
En daar ontmoeten we elkaar
Zonder jou tikt de klok even snel
Maar de tijden veranderen wel
Dus ik neem afscheid, jij moet nu gaan
Weet dat je in m'n hart altijd blijft voortbestaan
Slaap zacht, je hebt het verdiend
Je vocht tot aan je laatste zucht
En ga, ga nu m'n vriend
En droom voor eeuwig opgelucht
Net zoals vroeger kom je wel terecht
Ik weet je vindt een thuis heel gauw
En ik herhaal wat jij me ooit hebt gezegd
In m'n hart blijf ik je trouw
Zonder jou...
En ik weet ik zou dankbaar moeten zijn
Maar precies daarom doet het zo'n pijn
Zonder jou...
(afscheid van een vriend - Clouseau)
Moeder: Pondcroft Chanel
Eigenaars: familie Merveille
Liefste Typhoon,
We hebben helaas afscheid moeten nemen van jou. 11 oktober 2010 is een zwarte dag in ons leven. Mijn allerliefste trouwe vriend, ook al wisten we dat het moment ooit eens moest komen, toch doet het zo’n pijn je te moeten laten gaan. Je was zo enig, zo uniek, zo lief!!! Je bent ons trouw gebleven tot op het allerlaatste moment. Je zal in onze harten blijven voortleven. Je was onze trouwe kameraad en een opperbeste vriend van Glenn. Wat zullen we het missen om je te knuffelen en te strelen. Bijna 15 jaar was je bij ons. Je hebt ons zeer veel vreugde geschonken. Dank je Typhoon. Je was zo’n moedige hond. Je werd blind en doof, je hebt een herseninfarct gekregen. Onlangs kwam een (kwaadaardig) gezwel in je bek de kop opsteken. De veeartsen (Karen en Veerle) gaven ons de goede raad niet meer te opereren, wegens te groot risico. We denken wel dat we de goede beslissing hebben genomen. Je hebt je laatste zware strijd geleverd. Je zei ons “ik moet jullie verlaten, het is hier goed geweest”. We zullen altijd van je houden en elke dag aan je denken. Rust maar zacht. Kusjes.
Dit afscheid valt ons zeer zwaar. Liefste Typhoon, weet dat we zielsveel van je houden, nu en voor altijd. We zullen je zo verschrikkelijk erg missen, grote knuffelbeer!
Rudy en Hilde, dank je wel voor onze prachtige Typhoon, hij was er één uit de duizend!
Bedankt Karen, bedankt Veerle, voor de uitstekende zorgen!
Philippe, Dorine & Glenn
Alles is voorgoed gedaan
Als jij er klaar voor bent
'k Heb aan je zijde gestaan
Mijn God, ik heb je graag gekend
Ik blijf nu hier jij gaat naar daar
En daar is niet zover van hier
We spreken af, ik weet niet waar
En daar ontmoeten we elkaar
Zonder jou tikt de klok even snel
Maar de tijden veranderen wel
Dus ik neem afscheid, jij moet nu gaan
Weet dat je in m'n hart altijd blijft voortbestaan
Slaap zacht, je hebt het verdiend
Je vocht tot aan je laatste zucht
En ga, ga nu m'n vriend
En droom voor eeuwig opgelucht
Net zoals vroeger kom je wel terecht
Ik weet je vindt een thuis heel gauw
En ik herhaal wat jij me ooit hebt gezegd
In m'n hart blijf ik je trouw
Zonder jou...
En ik weet ik zou dankbaar moeten zijn
Maar precies daarom doet het zo'n pijn
Zonder jou...
(afscheid van een vriend - Clouseau)
Uno van het hof Tenberge (Mogli)
(26 oktober 1996 - 1 juli 2010)
Vader: Sansue Lord of the Manor
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Moens
Lieve Mogli,
Toen we je mee namen naar Zwitserland, keek je eerst erg beteuterd. Zo ver!
Maar snel vond je een eigen levenshouding in een familie met twee kinderen waar altijd wel iets gebeurde: wat komt dat komt, laten we ervan profiteren!
Je was lief tegen iedereen, mensen, honden, poesen…en daarom was ook iedereen lief tegen jou. En als er dan eens een hond naar je blafte, dan liet dit je niet storen. Je maakte een kleine omweg en liet hem blaffen. Het was alsof je zegde: moet je jouw daarom zo druk maken! Slecht voor je hart! De vogels in de tuin kwamen uit je bak eten en drinken, dat vond je leuk om naar te kijken. Je haar werd gebruikt als donsbed voor hun kleintjes.
Jouw bos, jouw meer, jouw mand… je hebt tot de voorlaatste dag van alles nog genoten op jouw mannier, hoewel je altijd minder en minder kon. Tot op het ogenblik dat de kanker je overwon, en je ons duidelijk maakte dat je niet meer kon. Dit was op 1 Juli 2010.
Mogli, bijna 14 jaar waren we samen, we missen je heel erg. Je foto krijgt een mooi plaatsje naast die van je over-over grootonkel Baloo. Je assen zijn naast die van hem begraven.
Je familie
Helena, Jan, Vince en Sebastian Moens-Van Swygenhoven
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Moens
Lieve Mogli,
Toen we je mee namen naar Zwitserland, keek je eerst erg beteuterd. Zo ver!
Maar snel vond je een eigen levenshouding in een familie met twee kinderen waar altijd wel iets gebeurde: wat komt dat komt, laten we ervan profiteren!
Je was lief tegen iedereen, mensen, honden, poesen…en daarom was ook iedereen lief tegen jou. En als er dan eens een hond naar je blafte, dan liet dit je niet storen. Je maakte een kleine omweg en liet hem blaffen. Het was alsof je zegde: moet je jouw daarom zo druk maken! Slecht voor je hart! De vogels in de tuin kwamen uit je bak eten en drinken, dat vond je leuk om naar te kijken. Je haar werd gebruikt als donsbed voor hun kleintjes.
Jouw bos, jouw meer, jouw mand… je hebt tot de voorlaatste dag van alles nog genoten op jouw mannier, hoewel je altijd minder en minder kon. Tot op het ogenblik dat de kanker je overwon, en je ons duidelijk maakte dat je niet meer kon. Dit was op 1 Juli 2010.
Mogli, bijna 14 jaar waren we samen, we missen je heel erg. Je foto krijgt een mooi plaatsje naast die van je over-over grootonkel Baloo. Je assen zijn naast die van hem begraven.
Je familie
Helena, Jan, Vince en Sebastian Moens-Van Swygenhoven
Ubbe van het hof Tenberge
(19 juni 1996 - 4 juni 2010)
Vader: Tugwood Maxim
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Degroote
Rudy en Hilde,
Vandaag 4 juni 2010 hebben wij Ubbe laten inslapen. Met pijn in het hart hebben wij in samenspraak met de kinderen en de dierenarts die moeilijke beslissing genomen. Ubbe was nog heel moeilijk te poot en verloor stilaan zijn eetlust en kracht. De warmte was voor hem nog heel moeilijk te harden.
Wij hebben 14 mooie jaren gehad.
Ubbe was een echte familiehond, ideaal voor ons gezin : lief, zachtaardig en een echte speelkameraad en toeverlaat voor de kinderen.
We zijn dankbaar dat wij Ubbe toevertrouwd kregen van jullie.
We zullen hem missen, maar de mooie herinneringen zijn niet uit te wissen.
Met vriendelijke groeten
Piet en Lut, Hanne, Marlies, Meindert, Ragna en Merel
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Degroote
Rudy en Hilde,
Vandaag 4 juni 2010 hebben wij Ubbe laten inslapen. Met pijn in het hart hebben wij in samenspraak met de kinderen en de dierenarts die moeilijke beslissing genomen. Ubbe was nog heel moeilijk te poot en verloor stilaan zijn eetlust en kracht. De warmte was voor hem nog heel moeilijk te harden.
Wij hebben 14 mooie jaren gehad.
Ubbe was een echte familiehond, ideaal voor ons gezin : lief, zachtaardig en een echte speelkameraad en toeverlaat voor de kinderen.
We zijn dankbaar dat wij Ubbe toevertrouwd kregen van jullie.
We zullen hem missen, maar de mooie herinneringen zijn niet uit te wissen.
Met vriendelijke groeten
Piet en Lut, Hanne, Marlies, Meindert, Ragna en Merel
Tartuffe van het hof Tenberge
(30 december 1996 - 18 mei 2010)
Vader: High Endeauvour's Active Timothy
Moeder: Pondcroft Chanell
Eigenaars: familie Pype
Hallo, ik moet jullie met droefheid melden dat Tartuffe vandaag overleden is. Hij is rustig gestorven tijdens zijn middagdutje.
3 weken geleden zijn we nog op zijn 6 maandelijkse controle geweest bij de dierenarts en die vertelde ons dat hij nog goed van geest en hart was!
Helaas hebben we vandaag afscheid moeten nemen van hem. We kregen hem van jullie toen hij 11jaar was en hoopten dat hij nog een paar jaar bij ons zou mogen blijven. Het is dus 4 jaar geworden dat hij del van het gezin was. 4 fantastische jaren !
Bedankt dat we hem in ons leven mochten hebben!!
Lies
Moeder: Pondcroft Chanell
Eigenaars: familie Pype
Hallo, ik moet jullie met droefheid melden dat Tartuffe vandaag overleden is. Hij is rustig gestorven tijdens zijn middagdutje.
3 weken geleden zijn we nog op zijn 6 maandelijkse controle geweest bij de dierenarts en die vertelde ons dat hij nog goed van geest en hart was!
Helaas hebben we vandaag afscheid moeten nemen van hem. We kregen hem van jullie toen hij 11jaar was en hoopten dat hij nog een paar jaar bij ons zou mogen blijven. Het is dus 4 jaar geworden dat hij del van het gezin was. 4 fantastische jaren !
Bedankt dat we hem in ons leven mochten hebben!!
Lies
Usha van het hof Tenberge
(26 oktober 1996 - 7 mei 2010)
Vader: Sansue Lord of the Manor
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: familie De Spriet
We hebben ons Usheke laten inslapen. We hebben het samen zo goed gehad. Na de dood van Tilleke werd je heel stilletjes. Na een tijdje heb je je wonderwel aangepast en hadden we nog twee fijne jaren samen. Tot 6 mei. Je kon plots niet meer opstaan. Trombose was het verdict. We hebben stilletjes afscheid van jou genomen. Bedankt voor zoveel superfijne jaren. Bedankt, Usha, voor zoveel liefde die we van jou mochten ontvangen. Het is leeg in huis... Het ga je goed aan de andere kant.
Martine en Luc
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: familie De Spriet
We hebben ons Usheke laten inslapen. We hebben het samen zo goed gehad. Na de dood van Tilleke werd je heel stilletjes. Na een tijdje heb je je wonderwel aangepast en hadden we nog twee fijne jaren samen. Tot 6 mei. Je kon plots niet meer opstaan. Trombose was het verdict. We hebben stilletjes afscheid van jou genomen. Bedankt voor zoveel superfijne jaren. Bedankt, Usha, voor zoveel liefde die we van jou mochten ontvangen. Het is leeg in huis... Het ga je goed aan de andere kant.
Martine en Luc
Balloo van het hof Tenberge
(27 april 2002 - 14 april 2010)
Vader: Rytzilyn Class Act
Moeder: Zyp van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Grandjean
Lieve Balloo,
Bijna acht vliegensvlugge jaren hebben we enorm mogen genieten van jouw onvoorwaardelijke liefde, bedankt!
Je was de liefste hond. Je speelsheid, trouw en aanhankelijkheid maakte je perfect voor ons gezin.
De aandacht die we je gaven, gaf je dubbel zo hard terug.
Een paar uren op voorhand kondigde je onze wekelijkse wandeling op zondag zelf aan. Hier was je zo op gesteld. En bij deze wandelingen was je niet uit het water te houden. Evenals bij onze wandelingen aan zee en in de Ardennen was het zwemmen en spelen à volonté.
Je beste speelkameraadjes waren Eva en Sam.
Maar helaas ben je veel te vroeg van ons afgenomen.
In januari 2010 vertelde de dierenarts het verschrikkelijke nieuws dat je miltkanker had. De volgende drie maanden ging het met je gezondheid steeds verder bergaf. We wisten niet hoeveel pijn je had maar toch bleef je ons overstelpen met je liefde en vriendelijkheid. Op 14 april 2010 kwam het moment om afscheid te nemen en je te verlossen van je pijn. Het afscheid deed ons heel veel verdriet. Je zal altijd een apart plaatsje in ons hartje hebben.
We wensen je, lieve schat, veel plezier en geluk in de hondenhemel!
Beste Hilde en Rudy, bedankt voor de goede zorgen en de perfecte start die Balloo van jullie kreeg.
Met vriendelijke groeten,
Dirk, Ingrid, Sam en Eva
Moeder: Zyp van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Grandjean
Lieve Balloo,
Bijna acht vliegensvlugge jaren hebben we enorm mogen genieten van jouw onvoorwaardelijke liefde, bedankt!
Je was de liefste hond. Je speelsheid, trouw en aanhankelijkheid maakte je perfect voor ons gezin.
De aandacht die we je gaven, gaf je dubbel zo hard terug.
Een paar uren op voorhand kondigde je onze wekelijkse wandeling op zondag zelf aan. Hier was je zo op gesteld. En bij deze wandelingen was je niet uit het water te houden. Evenals bij onze wandelingen aan zee en in de Ardennen was het zwemmen en spelen à volonté.
Je beste speelkameraadjes waren Eva en Sam.
Maar helaas ben je veel te vroeg van ons afgenomen.
In januari 2010 vertelde de dierenarts het verschrikkelijke nieuws dat je miltkanker had. De volgende drie maanden ging het met je gezondheid steeds verder bergaf. We wisten niet hoeveel pijn je had maar toch bleef je ons overstelpen met je liefde en vriendelijkheid. Op 14 april 2010 kwam het moment om afscheid te nemen en je te verlossen van je pijn. Het afscheid deed ons heel veel verdriet. Je zal altijd een apart plaatsje in ons hartje hebben.
We wensen je, lieve schat, veel plezier en geluk in de hondenhemel!
Beste Hilde en Rudy, bedankt voor de goede zorgen en de perfecte start die Balloo van jullie kreeg.
Met vriendelijke groeten,
Dirk, Ingrid, Sam en Eva
Vallie van het hof Tenberge (Chemsee)
(1 juni 1997 - 3 januari 2010)
Vader: Tylor Bachelor Boy
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Callant
Beste Hilde en Rudy,
Met heel veel verdriet hebben wij afscheid moeten nemen van onze lieve meid. Wij hebben samen met haar 12 mooie jaren mogen meemaken. Een lievere hond kennen we niet. Ze verlangde altijd naar aandacht, maar gaf zelf net zoveel terug. Ze was net zoals ons een lid van de familie. We waren altijd fier op onze mooie, slimme, lieve hond. In tegenstelling tot meeste Golden Retrievers hield ze niet van het water en de zee, maar wel van spelen op het strand.
Ze is altijd gezond geweest, maar de laatste paar maanden kreeg ze enorm last van haar nieren en was er jammer genoeg niets meer aan te doen. We hebben haar tot het einde vertroeteld.
We hebben gekozen voor een crematie, zo kunnen we haar toch nog een beetje bij ons houden.
De leegte en het verdriet is heel zwaar, ze zal altijd in ons hartje blijven en we zullen haar en alle mooie momenten nooit vergeten.
Slaap zacht lieve schat,
Graag willen we jullie nog bedanken voor de mooie kerstfoto’s die we elk jaar toegestuurd kregen.
Ann, Ellen, Grace, Audrey
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Callant
Beste Hilde en Rudy,
Met heel veel verdriet hebben wij afscheid moeten nemen van onze lieve meid. Wij hebben samen met haar 12 mooie jaren mogen meemaken. Een lievere hond kennen we niet. Ze verlangde altijd naar aandacht, maar gaf zelf net zoveel terug. Ze was net zoals ons een lid van de familie. We waren altijd fier op onze mooie, slimme, lieve hond. In tegenstelling tot meeste Golden Retrievers hield ze niet van het water en de zee, maar wel van spelen op het strand.
Ze is altijd gezond geweest, maar de laatste paar maanden kreeg ze enorm last van haar nieren en was er jammer genoeg niets meer aan te doen. We hebben haar tot het einde vertroeteld.
We hebben gekozen voor een crematie, zo kunnen we haar toch nog een beetje bij ons houden.
De leegte en het verdriet is heel zwaar, ze zal altijd in ons hartje blijven en we zullen haar en alle mooie momenten nooit vergeten.
Slaap zacht lieve schat,
Graag willen we jullie nog bedanken voor de mooie kerstfoto’s die we elk jaar toegestuurd kregen.
Ann, Ellen, Grace, Audrey
Uschwaia van het hof Tenberge (Byron)
(26 oktober 1996 - 1 november 2009)
Vader: Ch. Sansue Lord of the Manor
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Rammelaere
Aan mijn liefste jongen en trouwvolle vriend Byron.
Met heel veel verdriet, willen we je voor die 13 mooie jaren bedanken. Je was een oprechte trouwvolle kameraad
Je vertederende oogjes waar ook iedereen voor smolt, zijn nu voor eeuwig gesloten. Liefde die je ons hebt
gegeven was een geschenk die onbetaalbaar is. Heel veel pijnen en zelfs een vergiftiging die bijna fataal
was heb je doorstaan. Je was een echte vechter, om toch maar aan onze zijde te blijven. Maar helaas nu was je strijd ten einde. De leegte door het heengaan is onbeschrijfelijk.
Byrontje, wat hebben we toch van je gehouden, we missen je toch zo zeer. Voor altijd blijf je in ons hart.
We zullen je nooit vergeten. Slaap zacht mijn grootste vriend en liefste jongen,
Vivianne en Ginette
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Rammelaere
Aan mijn liefste jongen en trouwvolle vriend Byron.
Met heel veel verdriet, willen we je voor die 13 mooie jaren bedanken. Je was een oprechte trouwvolle kameraad
Je vertederende oogjes waar ook iedereen voor smolt, zijn nu voor eeuwig gesloten. Liefde die je ons hebt
gegeven was een geschenk die onbetaalbaar is. Heel veel pijnen en zelfs een vergiftiging die bijna fataal
was heb je doorstaan. Je was een echte vechter, om toch maar aan onze zijde te blijven. Maar helaas nu was je strijd ten einde. De leegte door het heengaan is onbeschrijfelijk.
Byrontje, wat hebben we toch van je gehouden, we missen je toch zo zeer. Voor altijd blijf je in ons hart.
We zullen je nooit vergeten. Slaap zacht mijn grootste vriend en liefste jongen,
Vivianne en Ginette
Xanthus van het hof Tenberge (Borre)
(23 mei 1998 - 18 november 2009)
Vader: Wesrad Noble Dalcassian
Moeder: Queenie van het hof Tenberge
Eigenaars: familie De Volder
Xanthus is niet meer
Ik roep Borre maar hij komt niet meer
Mijn onvoorwaardelijke vriend
Mijn zorgenhondje
Ik voor hem, sinds juli 2000 dagelijks medicatie om zijn allergie leefbaar te houden
Mijn zorgenhondje
Hij voor mij, elk jaar opnieuw werd hij nog belangrijker voor mij
Een superlief karakter in een moeilijk lijf, dixit veearts Jan Declercq
Had wel trekjes van zijn ma Queenie
Mijn vooral onvoorwaardelijke vriend
+ 18.11.2009 geen toekomst meer
Verdriet om je verlies
Opluchting om je verlies van pijn
Ik mis je Borre
’t is wennen
Went nooit
Dank je dat je er was
ONVOORWAARDELIJK
Je baasje Lieven
Moeder: Queenie van het hof Tenberge
Eigenaars: familie De Volder
Xanthus is niet meer
Ik roep Borre maar hij komt niet meer
Mijn onvoorwaardelijke vriend
Mijn zorgenhondje
Ik voor hem, sinds juli 2000 dagelijks medicatie om zijn allergie leefbaar te houden
Mijn zorgenhondje
Hij voor mij, elk jaar opnieuw werd hij nog belangrijker voor mij
Een superlief karakter in een moeilijk lijf, dixit veearts Jan Declercq
Had wel trekjes van zijn ma Queenie
Mijn vooral onvoorwaardelijke vriend
+ 18.11.2009 geen toekomst meer
Verdriet om je verlies
Opluchting om je verlies van pijn
Ik mis je Borre
’t is wennen
Went nooit
Dank je dat je er was
ONVOORWAARDELIJK
Je baasje Lieven
Dokus van het hof Tenberge
(14 april 2004 - 31 oktober 2009)
Vader: Ch. Ritsilyn Class Act
Moeder: Xarmel van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Tant
Dag Rudy en Hilde,
Bij deze willen we jullie laten weten dat Dokus overleden is op vrijdag 31 oktober.
We willen jullie dan ook bedanken voor alles wat jullie voor hem en voor ons hebben gedaan.
Jullie stonden steeds voor ons klaar met raad en daad.
We hadden gehoopt hem nog een goede oude dag te kunnen bezorgen, maar het is ons niet geluk!
Met heel veel verdriet en schuld in het hart, proberen wij afscheid van hem te nemen. Dagelijks in heel veel kleine dingen zien we hem terug. Maar hij is er niet meer...
Met vriendelijk groeten,
Jeroen, Caroline en Silke
Moeder: Xarmel van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Tant
Dag Rudy en Hilde,
Bij deze willen we jullie laten weten dat Dokus overleden is op vrijdag 31 oktober.
We willen jullie dan ook bedanken voor alles wat jullie voor hem en voor ons hebben gedaan.
Jullie stonden steeds voor ons klaar met raad en daad.
We hadden gehoopt hem nog een goede oude dag te kunnen bezorgen, maar het is ons niet geluk!
Met heel veel verdriet en schuld in het hart, proberen wij afscheid van hem te nemen. Dagelijks in heel veel kleine dingen zien we hem terug. Maar hij is er niet meer...
Met vriendelijk groeten,
Jeroen, Caroline en Silke
Uteaser van het hof Tenberge (Teaser)
(26 oktober 1996 - 6 oktober 2009)
Vader: Ch. Sansue Lord of the Manor
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Rogge
Dag Rudy en Hilde,
Droevig nieuws...
Na lang nadenken en in overleg met de veearts hebben we deze avond dan toch besloten om Teaserke (Titi) rustig te laten inslapen! Ondanks dat hij nog zeer allert was, kon het beestje ver niet meer ademen, waarschijnlijk door een kanker in zijn keel. En 't beestje mocht hoegenaamd nooit afzien!
Maar het doet toch pijn en veel verdriet om ons vriendje, die we 13 jaar bij ons hadden, te moeten achterlaten. Hij was er altijd, in moeilijke momenten, in blokperioden, op zijn zaterdagse strandwandelingetjes,... en nog zoveel meer!
We zullen hem missen! Hopelijk kan onze Lloyd zijn afwezigheid een beetje opvullen!
Bedankt om ons zo'n prachthond te bezorgen!
Vele groetjes,
Familie Rogge
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Rogge
Dag Rudy en Hilde,
Droevig nieuws...
Na lang nadenken en in overleg met de veearts hebben we deze avond dan toch besloten om Teaserke (Titi) rustig te laten inslapen! Ondanks dat hij nog zeer allert was, kon het beestje ver niet meer ademen, waarschijnlijk door een kanker in zijn keel. En 't beestje mocht hoegenaamd nooit afzien!
Maar het doet toch pijn en veel verdriet om ons vriendje, die we 13 jaar bij ons hadden, te moeten achterlaten. Hij was er altijd, in moeilijke momenten, in blokperioden, op zijn zaterdagse strandwandelingetjes,... en nog zoveel meer!
We zullen hem missen! Hopelijk kan onze Lloyd zijn afwezigheid een beetje opvullen!
Bedankt om ons zo'n prachthond te bezorgen!
Vele groetjes,
Familie Rogge
Sebastian van het hof Tenberge (Bas)
(6 mei 1994 - 2 juli 2009)
Vader: Wesrad Noble Dalcassian
Moeder: Kimberly-Kay van de Hallemolen
Eigenaars: Stefaan Dereere
Hallo Rudy en Hilde,
Tot onze grote spijt moeten wij jullie het volgende meedelen :
Sebastian van het Hof ten Berge is niet meer.
Vorige week donderdag, 2 juli, hebben wij de moeilijke beslissing moeten nemen en hem laten inslapen.
Hij was op het einde van zijn levenspad gekomen.
Zijn hart was nog goed, maar zijn lichaam wilde niet meer mee.
15 jaar was hij een deel van ons gezin.
Net als zijn mama, jullie Heske, was hij een scheetje, ons scheetje.
Hij was een trouwe en brave metgezel en de beste vriend van onze dochter.
Overal waar ons Ine was, was Bas, of omgekeerd.
Hij laat een grote leegte achter; nooit meer woef aan het venster om binnengelaten te worden of trippel trippel wanneer hij in huis rondliep.
Beste Rudy en Hilde, bedankt dat jullie ons deze prachtige hond geschonken hebben.
Basje, we zullen je nooit vergeten. Je bent voor altijd in ons hart.
Familie Dereere
Moeder: Kimberly-Kay van de Hallemolen
Eigenaars: Stefaan Dereere
Hallo Rudy en Hilde,
Tot onze grote spijt moeten wij jullie het volgende meedelen :
Sebastian van het Hof ten Berge is niet meer.
Vorige week donderdag, 2 juli, hebben wij de moeilijke beslissing moeten nemen en hem laten inslapen.
Hij was op het einde van zijn levenspad gekomen.
Zijn hart was nog goed, maar zijn lichaam wilde niet meer mee.
15 jaar was hij een deel van ons gezin.
Net als zijn mama, jullie Heske, was hij een scheetje, ons scheetje.
Hij was een trouwe en brave metgezel en de beste vriend van onze dochter.
Overal waar ons Ine was, was Bas, of omgekeerd.
Hij laat een grote leegte achter; nooit meer woef aan het venster om binnengelaten te worden of trippel trippel wanneer hij in huis rondliep.
Beste Rudy en Hilde, bedankt dat jullie ons deze prachtige hond geschonken hebben.
Basje, we zullen je nooit vergeten. Je bent voor altijd in ons hart.
Familie Dereere
Hopechivas van het hof Tenberge (Chivas)
(24 februari 2008 - 27 juni 2009)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Wheatons Enya
Eigenaars: Gerard en Marijke De Wolf
Véél te jong en nog zoveel jaren te goed en dan ineens slaat echt 't noodlot toe in 'n fractie van een seconde.
Je had al een enorme plek ingenomen in ons gezin.
We missen je aanwezigheid,je enorme speelsheid,je nieuwsgierigheid,je zachte karakter,de beste puttengraver op 't strand,je kindvriendelijkheid,mijn wandelvriend elke dag.
't Is beter één minuut in je leven te verliezen dan een leven in één minuut.
Gerard en Marijke
Chivas : aangereden op 27-06-2009
Moeder: Wheatons Enya
Eigenaars: Gerard en Marijke De Wolf
Véél te jong en nog zoveel jaren te goed en dan ineens slaat echt 't noodlot toe in 'n fractie van een seconde.
Je had al een enorme plek ingenomen in ons gezin.
We missen je aanwezigheid,je enorme speelsheid,je nieuwsgierigheid,je zachte karakter,de beste puttengraver op 't strand,je kindvriendelijkheid,mijn wandelvriend elke dag.
't Is beter één minuut in je leven te verliezen dan een leven in één minuut.
Gerard en Marijke
Chivas : aangereden op 27-06-2009
Zeppi van het hof Tenberge
(18 augustus 2000 - 2 juni 2009)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Urancha van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Valcke
Onze Zeppi is enkele weken terug overleden. De nieren lieten het afweten, een aangepast dieet noch elke behandeling sloegen aan. Het was zeer moeilijk afscheid nemen.
Met vriendelijke groeten,
Philip & Yane Valcke
Moeder: Urancha van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Valcke
Onze Zeppi is enkele weken terug overleden. De nieren lieten het afweten, een aangepast dieet noch elke behandeling sloegen aan. Het was zeer moeilijk afscheid nemen.
Met vriendelijke groeten,
Philip & Yane Valcke
Xander van het hof Tenberge (Tybo)
(23 mei 1998 - 23 april 2009)
Vader: Wesrad Noble Dalcassian
Moeder: Queenie van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Jacobs
Hallo Rudy en Hilde,
Zoals reeds telefonisch doorgegeven is onze Tybo op 23/04/09 ingeslapen in onze armen.
Op 23/05/09 zou hij 11 worden maar dat heeft niet mogen zijn.
Het was een moeilijke beslissing maar aangzien het voor hem het beste was van hem te verlossen uit zijn lijden hebben we doorgebeten. Ongelooflijk hoe op een week tijd uw hele leven en dat van onze Tybo kan veranderen.
Hij is altijd een zeer flinke en harde retriever geweest die nooit echt liet zien dat hij pijn had. Zelfs de dierenarts zei soms dat het ongelooflijk was hoe hij geen krimp gaf als ze hem onderzocht en soms pijn deed.
Tot de laatste week heeft hij verder gelopen en gespeeld alsof er niets aan de hand was. Misschien hadden we anders eerder tekenen gezien van zijn darmkanker. Maar neen, moedig en dapper hij altijd geweest is. Tot hij niet meer kon en niet meer wilde eten. Uren hebben we met hem bezig geweest om hem toch te laten eten maar hij voelde wel beter; het ging niet meer. En hoewel we bleven hopen dat we hem nog aan't eten zouden krijgen en nog goede weken of maanden met hem gingen kunnen beleven, het heeft niet meer mogen baten. Waarschijnlijk hadden we deze momenten met hem al gekregen maar beseften we dit niet.
Toen je donderdag constant moest overgeven en we beseften dat er toch geen hoop meer was dat je zou kunnen terug eten en alles kunnen verwerken, beseften we dat je strijd gestreden was. Toen konden we niet anders dan je te verlossen van deze pijnlijke strijd. Het was en is nog steeds zeer moeilijk en zwaar. Onze enige troost is dat we weten dat het voor onze Tybo de beste beslissing was.
Hij blijft nu voor altijd bij ons in ons hart en gedachten. Tybo heeft in onze tuin een mooi plekje gekregen, daar waar hij zo graag en vele rondjes gelopen heeft met zijn geliefde apport. Zelfs woensdagavond nog wilde hij absoluut nog meespelen met zijn apport. Hij geraakte maar enkele meters per keer meer vooruit maar wilde kost wat kost toch nog zijn apport vasthouden. Terwijl had hij nog een zeer tevreden blik in zijn ogen en zag je dat hij tevreden was en tegelijk ook droevig dat hij niet echt meer mee kon spelen.
Het gaat je nog goed Tybo en bedankt voor de bijna elf jaren dat we je mochten bij ons hebben.
Koen, Ilse, Nick & Donald
Moeder: Queenie van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Jacobs
Hallo Rudy en Hilde,
Zoals reeds telefonisch doorgegeven is onze Tybo op 23/04/09 ingeslapen in onze armen.
Op 23/05/09 zou hij 11 worden maar dat heeft niet mogen zijn.
Het was een moeilijke beslissing maar aangzien het voor hem het beste was van hem te verlossen uit zijn lijden hebben we doorgebeten. Ongelooflijk hoe op een week tijd uw hele leven en dat van onze Tybo kan veranderen.
Hij is altijd een zeer flinke en harde retriever geweest die nooit echt liet zien dat hij pijn had. Zelfs de dierenarts zei soms dat het ongelooflijk was hoe hij geen krimp gaf als ze hem onderzocht en soms pijn deed.
Tot de laatste week heeft hij verder gelopen en gespeeld alsof er niets aan de hand was. Misschien hadden we anders eerder tekenen gezien van zijn darmkanker. Maar neen, moedig en dapper hij altijd geweest is. Tot hij niet meer kon en niet meer wilde eten. Uren hebben we met hem bezig geweest om hem toch te laten eten maar hij voelde wel beter; het ging niet meer. En hoewel we bleven hopen dat we hem nog aan't eten zouden krijgen en nog goede weken of maanden met hem gingen kunnen beleven, het heeft niet meer mogen baten. Waarschijnlijk hadden we deze momenten met hem al gekregen maar beseften we dit niet.
Toen je donderdag constant moest overgeven en we beseften dat er toch geen hoop meer was dat je zou kunnen terug eten en alles kunnen verwerken, beseften we dat je strijd gestreden was. Toen konden we niet anders dan je te verlossen van deze pijnlijke strijd. Het was en is nog steeds zeer moeilijk en zwaar. Onze enige troost is dat we weten dat het voor onze Tybo de beste beslissing was.
Hij blijft nu voor altijd bij ons in ons hart en gedachten. Tybo heeft in onze tuin een mooi plekje gekregen, daar waar hij zo graag en vele rondjes gelopen heeft met zijn geliefde apport. Zelfs woensdagavond nog wilde hij absoluut nog meespelen met zijn apport. Hij geraakte maar enkele meters per keer meer vooruit maar wilde kost wat kost toch nog zijn apport vasthouden. Terwijl had hij nog een zeer tevreden blik in zijn ogen en zag je dat hij tevreden was en tegelijk ook droevig dat hij niet echt meer mee kon spelen.
Het gaat je nog goed Tybo en bedankt voor de bijna elf jaren dat we je mochten bij ons hebben.
Koen, Ilse, Nick & Donald
Zora van het hof Tenberge (Zwabber)
(10 juni 2000 - 23 maart 2009)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Vanhaesebroeck
Wij melden jullie het afscheid van ons grote vriendin Zora.(Awabber)
op 23 maart 2009 is Zora uit ons levensbootje gestapt.
Een gesloten baarmoederontsteking werd haar onverwachts fataal.
Ze is weg in ons leven maar blijft altijd voortbestaan in ons hartje en in onze gedachten.
Bedankt voor ons zo’n prachtige hond te hebben bezorgd,
Conny, Neile, Stef en Jonas vanuit Nieuwpoort.
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Vanhaesebroeck
Wij melden jullie het afscheid van ons grote vriendin Zora.(Awabber)
op 23 maart 2009 is Zora uit ons levensbootje gestapt.
Een gesloten baarmoederontsteking werd haar onverwachts fataal.
Ze is weg in ons leven maar blijft altijd voortbestaan in ons hartje en in onze gedachten.
Bedankt voor ons zo’n prachtige hond te hebben bezorgd,
Conny, Neile, Stef en Jonas vanuit Nieuwpoort.
Quinten van het hof Tenberge
(7 oktober 1992 - 29 januari 2009)
Vader: Wesrad Noble Dalcassian
Moeder: Kimberly-Kay van de Hallemolen
Eigenaars: Walter en Viviane Droesbeke
Quinten was maar liefst 16 jaar 3 maanden en 22 dagen onder ons. Hij was een pracht van een hond die bovendien zeer veel 'will to please' had. Hij won diverse gehoorzaamheidswedstrijden op het allerhoogste niveau (D2). Op 30 januari werd hij gecremeerd en sindsdien verblijft hij onder ons.
Walter en Viviane
Moeder: Kimberly-Kay van de Hallemolen
Eigenaars: Walter en Viviane Droesbeke
Quinten was maar liefst 16 jaar 3 maanden en 22 dagen onder ons. Hij was een pracht van een hond die bovendien zeer veel 'will to please' had. Hij won diverse gehoorzaamheidswedstrijden op het allerhoogste niveau (D2). Op 30 januari werd hij gecremeerd en sindsdien verblijft hij onder ons.
Walter en Viviane
Tess van het hof Tenberge
(25 mei 1995 - 2 december 2008)
Vader: High Endeavour's Active Timothy
Moeder: Omeline van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Develter
We namen deze morgen afscheid van onze schat,
ook gekend als
knuffelbeest,
beste vriend,
luisteraar in een wandeling,
speelvriend,
mannequin,
verleidster,
puttengraver,
maatje van Hubbel,
lekkertante.
We houden enkel goede
herinneringen aan Tess over.
Dirk, Martine, Sofie en Annelies
Moeder: Omeline van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Develter
We namen deze morgen afscheid van onze schat,
ook gekend als
knuffelbeest,
beste vriend,
luisteraar in een wandeling,
speelvriend,
mannequin,
verleidster,
puttengraver,
maatje van Hubbel,
lekkertante.
We houden enkel goede
herinneringen aan Tess over.
Dirk, Martine, Sofie en Annelies
Uchappy van het hof Tenberge (Chappy)
(06/05/1996 - 11 november 2008)
Vader: Mabella-James van de Beerse hoeve
Moeder: Omeline van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Louwyck
Beste Hilde en Rudy,
Het is met een zeer groot verdriet dat we jullie melden dat we Chappy deze middag hebben laten inslapen.
( op 6 mei 1996 geboren, Mabella James en Omeline)
12 jaar geleden waren mijn broer en ik zo gelukkig met onze kleine pup en de liefde is alleen maar gegroeid. Het zal de volgende dagen nog raar doen dat hij
niet meer rondrent in de tuin, of gezellig bij ons ligt.
Hij heeft gelukkig niet moeten afzien, tot over een maand was hij nog de hond die we al jaren kenden, daarna zagen we dat het opstaan, liggen, rondrennen moeilijker en moeilijker werd. Uiteindelijk ging het vandaag niet meer en was hij maar een schim meer van de hond die hij ooit was. We hebben dan ook samen met Veerle, onze dierenarts, beslist dat het het beste is voor onze Chap om hem een zachte dood te laten sterven.
Dieter en ik zouden jullie dan ook graag nog bedankten voor het allermooiste cadeau dat we ooit kregen van onze ouders!!
We zullen hem allemaal heel erg missen en denken terug aan 12 zeer mooie jaren...
Gelukkig is hij nu bij Uncas, zijn broer en buurhond!
Groetjes
Griet, Dieter, Paul en Ria Louwyck, uit Aalter
Moeder: Omeline van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Louwyck
Beste Hilde en Rudy,
Het is met een zeer groot verdriet dat we jullie melden dat we Chappy deze middag hebben laten inslapen.
( op 6 mei 1996 geboren, Mabella James en Omeline)
12 jaar geleden waren mijn broer en ik zo gelukkig met onze kleine pup en de liefde is alleen maar gegroeid. Het zal de volgende dagen nog raar doen dat hij
niet meer rondrent in de tuin, of gezellig bij ons ligt.
Hij heeft gelukkig niet moeten afzien, tot over een maand was hij nog de hond die we al jaren kenden, daarna zagen we dat het opstaan, liggen, rondrennen moeilijker en moeilijker werd. Uiteindelijk ging het vandaag niet meer en was hij maar een schim meer van de hond die hij ooit was. We hebben dan ook samen met Veerle, onze dierenarts, beslist dat het het beste is voor onze Chap om hem een zachte dood te laten sterven.
Dieter en ik zouden jullie dan ook graag nog bedankten voor het allermooiste cadeau dat we ooit kregen van onze ouders!!
We zullen hem allemaal heel erg missen en denken terug aan 12 zeer mooie jaren...
Gelukkig is hij nu bij Uncas, zijn broer en buurhond!
Groetjes
Griet, Dieter, Paul en Ria Louwyck, uit Aalter
Hamos van het hof Tenberge (Amos)
(24 februari 2008 - 10 oktober 2008)
Vader: Lindjan Leaderman
Moeder: Wheatons Enya
Eigenaars: Hachico
Beste Rudy en Hilde,
Bij deze willen wij jullie het spijtige en tragische nieuws melden dat (H)Amos werd aangereden, door een wagen op 09/10/08 en daags ( 10/10/08 ) nadien aan haar verwondingen is overleden.
Amos was uitgeroeid tot een prachtige enthousiaste lieve werkhond, die goede vorderingen maakte in de training naar haar toekomstige taak : hulphond/assistentiehond. Het gastgezin, de gastgezinnen van dezelfde sessie van Amos, de besuurder van het voertuig en wij als vereniging, beteuren dit tragische ongeval heel erg.
Er was een mooie toekomst weggelegd voor Amos, als hulphond / asssitentie hond.
Amos heeft ons allen veel, maar dan ook veel te vroeg en te onverwachts verlaten. Amos blijft steeds in onze herinnering !
We waren allen intens betrokken bij de laatste sessie, waar vooral Amos ons demonstreerde dat zij ondanks wat puberale kuurtjes alles in zich had om een schitterende hulphond te worden. We konden zien dat vooral volgehouden inspanningen van Françoise ( haar Gastgezin ) en professionele begeleiding echt een verschil maken. Amos kreeg die laatste sessie een spontaan applaus, toen ze haar "kunnen" aan de hele groep demonstreerde.
Het is al ravottend met haar maatjes, dollend en genietend - zoals echte vrolijke en gelukkige honden dat kunnen - dat er plots een einde kwam aan dit spel. Dit doet heel veel pijn.
Veel te vroeg moesten wij afscheid nemen van Amos, onze hulphond in wording.
Hilde De Meyer
Moeder: Wheatons Enya
Eigenaars: Hachico
Beste Rudy en Hilde,
Bij deze willen wij jullie het spijtige en tragische nieuws melden dat (H)Amos werd aangereden, door een wagen op 09/10/08 en daags ( 10/10/08 ) nadien aan haar verwondingen is overleden.
Amos was uitgeroeid tot een prachtige enthousiaste lieve werkhond, die goede vorderingen maakte in de training naar haar toekomstige taak : hulphond/assistentiehond. Het gastgezin, de gastgezinnen van dezelfde sessie van Amos, de besuurder van het voertuig en wij als vereniging, beteuren dit tragische ongeval heel erg.
Er was een mooie toekomst weggelegd voor Amos, als hulphond / asssitentie hond.
Amos heeft ons allen veel, maar dan ook veel te vroeg en te onverwachts verlaten. Amos blijft steeds in onze herinnering !
We waren allen intens betrokken bij de laatste sessie, waar vooral Amos ons demonstreerde dat zij ondanks wat puberale kuurtjes alles in zich had om een schitterende hulphond te worden. We konden zien dat vooral volgehouden inspanningen van Françoise ( haar Gastgezin ) en professionele begeleiding echt een verschil maken. Amos kreeg die laatste sessie een spontaan applaus, toen ze haar "kunnen" aan de hele groep demonstreerde.
Het is al ravottend met haar maatjes, dollend en genietend - zoals echte vrolijke en gelukkige honden dat kunnen - dat er plots een einde kwam aan dit spel. Dit doet heel veel pijn.
Veel te vroeg moesten wij afscheid nemen van Amos, onze hulphond in wording.
Hilde De Meyer
Xheno van het hof Tenberge (Collin)
(14/05/1998 - 28 juli 2008)
Vader: Legerdemain of Glen Sheallag
Moeder: Usien van het hof Tenbege
Eigenaars: familie Vinck
Beste Hilde en Rudy,
We hebben afscheid moeten nemen van onze lieve Collin. De laatste weken ging hij achteruit door ophoping van vocht. Hij wandelde nog nauwelijks en at enkel wanneer we hem de lekkerste hapjes toestopten. Zondagavond had hij ongeveer 5 liter vocht in zijn lichaam en weigerde hij alle voedsel. Hij was op. We hebben dan ook beslist dat hij niet langer hoefde te lijden. Collin wordt gecremeerd zodat wij toch een herinnering aan onze toffe vriend overhouden. Dank.
Wij missen hem elke dag meer en meer; de pijn wordt minder maar hem vergeten zullen wij nooit.
Door de crematie hebben wij hem nu voorgoed bij ons staan, de liefde voor hem was heel groot!
groeten,
Anne-marie, Leo, Nicky, Stijn, Lotte en Lieze
Moeder: Usien van het hof Tenbege
Eigenaars: familie Vinck
Beste Hilde en Rudy,
We hebben afscheid moeten nemen van onze lieve Collin. De laatste weken ging hij achteruit door ophoping van vocht. Hij wandelde nog nauwelijks en at enkel wanneer we hem de lekkerste hapjes toestopten. Zondagavond had hij ongeveer 5 liter vocht in zijn lichaam en weigerde hij alle voedsel. Hij was op. We hebben dan ook beslist dat hij niet langer hoefde te lijden. Collin wordt gecremeerd zodat wij toch een herinnering aan onze toffe vriend overhouden. Dank.
Wij missen hem elke dag meer en meer; de pijn wordt minder maar hem vergeten zullen wij nooit.
Door de crematie hebben wij hem nu voorgoed bij ons staan, de liefde voor hem was heel groot!
groeten,
Anne-marie, Leo, Nicky, Stijn, Lotte en Lieze
Uncas van het hof Tenberge
(06/05/1996 - 28 juni 2008)
Vader: Mabella-James van de Beerse hoeve
Moeder: Omeline van het hof Tenberge
Eigenaars: familie De Brie
Uncas,
lieve kameraad,
toeverlaat,
verwelkomer,
kindervriend,
dierenvriend,
wandelgenoot,
speelkameraad,
gezinslid.
We mochten 12 jaar van je trouwe vriendschap genieten,
we hebben samen plezier gemaakt, gerollebold en gereisd.
Je was gehoorzaam tot je laatste moment.
Je hebt je laatste weken in pijn doorgebracht,
we gunnen je nu je welverdiende rust,
Maar we zullen je ontzettend missen,
Elke dag opnieuw.
Moeder: Omeline van het hof Tenberge
Eigenaars: familie De Brie
Uncas,
lieve kameraad,
toeverlaat,
verwelkomer,
kindervriend,
dierenvriend,
wandelgenoot,
speelkameraad,
gezinslid.
We mochten 12 jaar van je trouwe vriendschap genieten,
we hebben samen plezier gemaakt, gerollebold en gereisd.
Je was gehoorzaam tot je laatste moment.
Je hebt je laatste weken in pijn doorgebracht,
we gunnen je nu je welverdiende rust,
Maar we zullen je ontzettend missen,
Elke dag opnieuw.
Tsenna van het hof Tenberge (Senna)
(30 december 1995 - 30 juni 2008)
Vader: High Endeavour's Active Timothy
Moeder: Pondcroft Chanel
Eigenaars: familie Lacase
Beste Hilde en Rudy,
Tot ons grote verdriet hebben we onze Senna maandag 30 juni moeten laten inslapen. Ze was al heel lang niet goed, nierfalen zoals Sientje, en maandag konden we het niet meer aanzien. Ze is altijd zo lief, vrolijk en speels geweest, we konden het niet verdragen haar te zien lijden en hebben besloten haar met waardigheid te laten gaan. Ik had Hilde nog gesproken na het heengaan van Sientje omdat Senna en Sientje aan dezelfde ziekte leden, en zo wist ik dat het voor Senna alleen maar nog erger kon worden en dat wilden wij niet. Maar het afscheid valt ons héél erg zwaar, ze was altijd zo aanwezig, ze liet ons altijd zien hoe graag dat ze ons wel zag, altijd bereid te knuffelen, tot op het einde kwispelde ze, de leegte is enorm. Ook voor onze poezen was ze een schatje, ze liet zich altijd door ze likken en knuffelen, we hebben daar schitterende foto's van. De traantjes vloeien nog altijd als we aan haar denken en dat is eigenlijk nu nog de hele tijd, met de tijd zullen de traantjes wel verminderen maar ze zal altijd in ons hart blijven.
groetjes,
Ineke, Jean-Louis en kinderen
Moeder: Pondcroft Chanel
Eigenaars: familie Lacase
Beste Hilde en Rudy,
Tot ons grote verdriet hebben we onze Senna maandag 30 juni moeten laten inslapen. Ze was al heel lang niet goed, nierfalen zoals Sientje, en maandag konden we het niet meer aanzien. Ze is altijd zo lief, vrolijk en speels geweest, we konden het niet verdragen haar te zien lijden en hebben besloten haar met waardigheid te laten gaan. Ik had Hilde nog gesproken na het heengaan van Sientje omdat Senna en Sientje aan dezelfde ziekte leden, en zo wist ik dat het voor Senna alleen maar nog erger kon worden en dat wilden wij niet. Maar het afscheid valt ons héél erg zwaar, ze was altijd zo aanwezig, ze liet ons altijd zien hoe graag dat ze ons wel zag, altijd bereid te knuffelen, tot op het einde kwispelde ze, de leegte is enorm. Ook voor onze poezen was ze een schatje, ze liet zich altijd door ze likken en knuffelen, we hebben daar schitterende foto's van. De traantjes vloeien nog altijd als we aan haar denken en dat is eigenlijk nu nog de hele tijd, met de tijd zullen de traantjes wel verminderen maar ze zal altijd in ons hart blijven.
groetjes,
Ineke, Jean-Louis en kinderen
Utopia van het hof Tenberge (Mazzel)
(26 oktober 1996 - 27 juni 2008)
Vader: Ch. Sansue Lord of the Manor
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: familie de Ruijter
Beste Hilde en Rudy,
Wij hebben de droeve plicht jullie te melden dat onze Mazzel gisteren is overleden.
Mazzel -zijn officiële naam is Utopia van Het Hof Ten Berge- is op 26 oktober 1996 geboren als zoon van vader Sansue Lord of the Manor en moeder Skibble van Het Hof Tenberge. Aan zijn onvoorwaardelijke liefde, vriendelijkheid, grenzeloze loyaliteit, schranderheid en eeuwige lachebek heeft het niet gelegen. Zijn lichaam -en dan in het bijzonder de artrose aan de linkerschouder en de sterk afnemende kracht van de achterhand- liet hem lelijk in de steek. Wij wilden het niet zo ver laten komen dat Mazzel een karikatuur van zichzelf zou worden en hebben moeten besluiten onze levensvriend een zachte dood te laten sterven.
Wij zijn onbeschrijflijk en mateloos droevig om de dood van Mazzel, maar troosten ons met de warme en intense gevoelens over en de alleen maar mooie gedachten aan zijn leven. Voor eeuwig in ons hart.
Met vriendelijke groet,
Karin en Bert de Ruijter
Moeder: Skibble van het hof Tenberge
Eigenaars: familie de Ruijter
Beste Hilde en Rudy,
Wij hebben de droeve plicht jullie te melden dat onze Mazzel gisteren is overleden.
Mazzel -zijn officiële naam is Utopia van Het Hof Ten Berge- is op 26 oktober 1996 geboren als zoon van vader Sansue Lord of the Manor en moeder Skibble van Het Hof Tenberge. Aan zijn onvoorwaardelijke liefde, vriendelijkheid, grenzeloze loyaliteit, schranderheid en eeuwige lachebek heeft het niet gelegen. Zijn lichaam -en dan in het bijzonder de artrose aan de linkerschouder en de sterk afnemende kracht van de achterhand- liet hem lelijk in de steek. Wij wilden het niet zo ver laten komen dat Mazzel een karikatuur van zichzelf zou worden en hebben moeten besluiten onze levensvriend een zachte dood te laten sterven.
Wij zijn onbeschrijflijk en mateloos droevig om de dood van Mazzel, maar troosten ons met de warme en intense gevoelens over en de alleen maar mooie gedachten aan zijn leven. Voor eeuwig in ons hart.
Met vriendelijke groet,
Karin en Bert de Ruijter
Ursie van het hof Tenberge
(19 juni 1996 - 26 juni 2008)
Vader: Ch. Tugwood Maxim
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: Ludo en Linda Vandenberghe
Beste familie en vrienden,
Ik weet niet goed hoe ik er moet aan beginnen. Dit is niet voor kinderen. Het is misschien een van de moeilijkste dingen uit ons leven. Hoe moeilijk ook te begrijpen voor een buitenstaander. Linda en ik kunnen er bijna niet over praten. Het hier neerschrijven helpt mij een beetje.
Ursie, onze laatste in de rij, is reeds enige tijd ziek. Dankzij de goede zorgen van Linda heeft hij nog een mooie en genietbare eindfase kunnen meemaken. Het was een bezigheid van dag en nacht. Ik bespaar jullie de details.
Vandaag hebben we toch samen met onze vertrouwelijke veearts besloten om Ursie uit zijn pijnlijke situatie te verlossen. Het is loslaten voor eeuwig en dat is niet te doen. Ursie was een speciale hond en niet te vergelijken met Rhablos of Samay.
Ik zei altijd: niet zo mooi, niet zo slim maar wat was hij lief. Hij was direct het troeteldier van Linda en ging bijna nooit in de fout.
Linda heeft nachtenlang voor hem opgezeten om hem te helpen terwijl ik aan het slapen was. Daarvoor, in naam van mij en Ursie: bedankt.
Ursie bedankt en doe in de hondenhemel de groeten aan Rhablos en Samay, die wij zo missen. Ik weet niet of we zonder jullie kunnen. We zien wel...
Ludo Vandenberghe
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: Ludo en Linda Vandenberghe
Beste familie en vrienden,
Ik weet niet goed hoe ik er moet aan beginnen. Dit is niet voor kinderen. Het is misschien een van de moeilijkste dingen uit ons leven. Hoe moeilijk ook te begrijpen voor een buitenstaander. Linda en ik kunnen er bijna niet over praten. Het hier neerschrijven helpt mij een beetje.
Ursie, onze laatste in de rij, is reeds enige tijd ziek. Dankzij de goede zorgen van Linda heeft hij nog een mooie en genietbare eindfase kunnen meemaken. Het was een bezigheid van dag en nacht. Ik bespaar jullie de details.
Vandaag hebben we toch samen met onze vertrouwelijke veearts besloten om Ursie uit zijn pijnlijke situatie te verlossen. Het is loslaten voor eeuwig en dat is niet te doen. Ursie was een speciale hond en niet te vergelijken met Rhablos of Samay.
Ik zei altijd: niet zo mooi, niet zo slim maar wat was hij lief. Hij was direct het troeteldier van Linda en ging bijna nooit in de fout.
Linda heeft nachtenlang voor hem opgezeten om hem te helpen terwijl ik aan het slapen was. Daarvoor, in naam van mij en Ursie: bedankt.
Ursie bedankt en doe in de hondenhemel de groeten aan Rhablos en Samay, die wij zo missen. Ik weet niet of we zonder jullie kunnen. We zien wel...
Ludo Vandenberghe
Tilly van het hof Tenberge
(6 juni 1995 - 7 juni 2008)
Vader: Ch. Chevanne of High Endeavour
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: Luc en Martine Spriet-Kesteloot
We hebben ons Tilleke laten inslapen. Het was een gedroomd hondje. We hebben het samen zo goed gehad.We hielden zo van jou. Je was een beetje ons zorgenhondje , want jou hartje was niet zo sterk. Je was zo gevoelig en we hebben nooit gedacht dat je 13 jaar zou worden, maar het doet veel pijn om jou in vrede op jouw vertrouwde plekje te laten inslapen.
Slaap zacht, we hebben samen 13 mooie jaren gehad.
Luc en Martine
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: Luc en Martine Spriet-Kesteloot
We hebben ons Tilleke laten inslapen. Het was een gedroomd hondje. We hebben het samen zo goed gehad.We hielden zo van jou. Je was een beetje ons zorgenhondje , want jou hartje was niet zo sterk. Je was zo gevoelig en we hebben nooit gedacht dat je 13 jaar zou worden, maar het doet veel pijn om jou in vrede op jouw vertrouwde plekje te laten inslapen.
Slaap zacht, we hebben samen 13 mooie jaren gehad.
Luc en Martine
Unel van het hof Tenberge 'Nell'
(26 oktober 1996 - 4 mei 2008)
Moeder: Skibbel van het hof Tenberge
Vader: Waterloo's Rock around the clock
Eigenaars: Ronny en Yolande Muylaert
Beste Rudy en Hilde,
Met deze laat ik U weten dat ons liefste Nell (Unell van het hof Tenberge) op 4 mei ingeslapen is.
Het heeft zo lang geduurd omdat ik nog steeds niet naar de foto's kan kijken. Volgens de dierenarts had ze op zaterdagavond een bloeding of een beroerte gekregen en wij hebben haar zondagmiddag moeten laten inslapen. Ze heeft ons verlaten zoals ze heeft geleefd zonder iemand lastig te vallen. En ja, het doet pijn als zo je beste vriend moet laten gaan. Gelukkig hebben we Xella nog die ook heel wat verdriet had.
groeten,
Ronny en Yolande
Vader: Waterloo's Rock around the clock
Eigenaars: Ronny en Yolande Muylaert
Beste Rudy en Hilde,
Met deze laat ik U weten dat ons liefste Nell (Unell van het hof Tenberge) op 4 mei ingeslapen is.
Het heeft zo lang geduurd omdat ik nog steeds niet naar de foto's kan kijken. Volgens de dierenarts had ze op zaterdagavond een bloeding of een beroerte gekregen en wij hebben haar zondagmiddag moeten laten inslapen. Ze heeft ons verlaten zoals ze heeft geleefd zonder iemand lastig te vallen. En ja, het doet pijn als zo je beste vriend moet laten gaan. Gelukkig hebben we Xella nog die ook heel wat verdriet had.
groeten,
Ronny en Yolande
Usien van het hof Tenberge 'Sientje'
(19 juni 1996 - 22 april 2008)
Vader: Ch. Tugwood Maxim
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: Rudy en Hilde de Jonge
Liefste keppe,
Onze donkerste meid is van ons heengegaan. Je kwam bij ons als dochter van Patje en Tugwood Maxim. Samen met Bubbeltje en Dotje groeide je op. We noemden jullie 'de drie musketiers'. Samen staken jullie heel wat kattenkwaad uit: het delven van putten, snoeien van de struiken en op eendenjacht gaan in de vijver. We moesten er een omheining rondzetten of we hielden er geen enkele over. We noemden je ook de 'mokker'; Wanneer je als pup liep te wandelen kon je voortdurend lopen te mokken. Je was uitzonderlijk omwille van je prachtige gouden vacht. Heel wat mensen kwamen speciaal van jou een pup bestellen omdat je zo donker was. Nergens vonden ze nog zulke mooie en donkere pups. Je schonk ons o.a. Emma en Carmel, twee schitterende goldens.
Wanneer je enkele weken terug plots geen zin meer had in eten, lieten we je bloed onderzoeken. De diagnose was hard: nierinsufficiëntie. Je mocht een weekend aan de baxter en we hoopten dat je nog voor een tijdje onze oudste meid kon zijn. De resultaten na de medicatie waren echter weinig hoopgevend. Je zou sterven.
We hebben je nog twee weken op de been gehouden maar niet één keer hebben we jou aan het eten gekregen. Zelfs de lekkerste hapjes weigerde je. De laatste twee dagen begon je plots te rillen. Je kon ons niet vertellen wat je van binnen voelde. Deze morgen namen we de moeilijkste beslissing: we zouden je door Veerle laten helpen.
Je sliep vredig in. De drie musketiers zijn opnieuw verenigd. Slaap zacht mijn lieve schat. Je was van goud!
Je baas
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: Rudy en Hilde de Jonge
Liefste keppe,
Onze donkerste meid is van ons heengegaan. Je kwam bij ons als dochter van Patje en Tugwood Maxim. Samen met Bubbeltje en Dotje groeide je op. We noemden jullie 'de drie musketiers'. Samen staken jullie heel wat kattenkwaad uit: het delven van putten, snoeien van de struiken en op eendenjacht gaan in de vijver. We moesten er een omheining rondzetten of we hielden er geen enkele over. We noemden je ook de 'mokker'; Wanneer je als pup liep te wandelen kon je voortdurend lopen te mokken. Je was uitzonderlijk omwille van je prachtige gouden vacht. Heel wat mensen kwamen speciaal van jou een pup bestellen omdat je zo donker was. Nergens vonden ze nog zulke mooie en donkere pups. Je schonk ons o.a. Emma en Carmel, twee schitterende goldens.
Wanneer je enkele weken terug plots geen zin meer had in eten, lieten we je bloed onderzoeken. De diagnose was hard: nierinsufficiëntie. Je mocht een weekend aan de baxter en we hoopten dat je nog voor een tijdje onze oudste meid kon zijn. De resultaten na de medicatie waren echter weinig hoopgevend. Je zou sterven.
We hebben je nog twee weken op de been gehouden maar niet één keer hebben we jou aan het eten gekregen. Zelfs de lekkerste hapjes weigerde je. De laatste twee dagen begon je plots te rillen. Je kon ons niet vertellen wat je van binnen voelde. Deze morgen namen we de moeilijkste beslissing: we zouden je door Veerle laten helpen.
Je sliep vredig in. De drie musketiers zijn opnieuw verenigd. Slaap zacht mijn lieve schat. Je was van goud!
Je baas
Tequila van het hof Tenberge
(30 december 1995 - 19 maart 2008)
Vader: High Endeavour's Our Wimbledon
Moeder: Pondcroft Chanel
Eigenaars: familie Van Ooyen
Afscheid van een vriend
Liefste Tequila,
’t Is nu al meer dan 12 jaar geleden,
dat je moeder je op deze wereld zette.
Je was een mooie, speelse, en steeds vrolijke Golden
Enkele maanden geleden sloeg het noodlot toe
En brak je een voorpoot
Je kreeg de allerbeste zorgen
De breuk genas, maar heel langzaam
Je was immers al een dame op leeftijd
Na een hele lange tijd geduld, zag het er weer goed uit
Tot je opnieuw begon te manken
Gisteren namen mijn ouders je mee naar de dierenarts
Het verdict was hard
Botkanker
De kanker had je botten broos gemaakt en de breuk veroorzaakt
Nu was dat bot al voor een groot deel gewoon verdwenen
Je had pijn, maar liet dat nooit blijken
Nu moet je geen pijn meer verdragen
Je kreeg eerst nog een paar koeken
En dan rust
Slaap zacht, lieve schat
Je hebt een plaats in ons hart,
Voor altijd
Fam. Van Ooyen – Tyst
Moeder: Pondcroft Chanel
Eigenaars: familie Van Ooyen
Afscheid van een vriend
Liefste Tequila,
’t Is nu al meer dan 12 jaar geleden,
dat je moeder je op deze wereld zette.
Je was een mooie, speelse, en steeds vrolijke Golden
Enkele maanden geleden sloeg het noodlot toe
En brak je een voorpoot
Je kreeg de allerbeste zorgen
De breuk genas, maar heel langzaam
Je was immers al een dame op leeftijd
Na een hele lange tijd geduld, zag het er weer goed uit
Tot je opnieuw begon te manken
Gisteren namen mijn ouders je mee naar de dierenarts
Het verdict was hard
Botkanker
De kanker had je botten broos gemaakt en de breuk veroorzaakt
Nu was dat bot al voor een groot deel gewoon verdwenen
Je had pijn, maar liet dat nooit blijken
Nu moet je geen pijn meer verdragen
Je kreeg eerst nog een paar koeken
En dan rust
Slaap zacht, lieve schat
Je hebt een plaats in ons hart,
Voor altijd
Fam. Van Ooyen – Tyst
Queridatessa van het hof Tenberge (Tessa)
(7 oktober 1992 - 28 februari 2008)
Vader: Wesrad Noble Dalcassian
Moeder: Kimberly-Kay van de Hallemolen
Eigenaars: Geert en Regine D'Heyghers
Beste Rudy en Hilde,
We hebben er ons misschien 2 jaar kunnen op voorbereiden, maar toch is het efkes slikken. Gisteren 28 februari waren wij genoodzaakt, Tessa uit haar lijden de verlossen.
De voorgeschiedenis van ruim 2 jaar met blaaskanker rond te lopen is jullie bekend. Sinds begin dit jaar ging het wel allemaal heel vlug. Begin januari stelden wij vast dat Tessa enorm veel begon te drinken. Naar jaarlijkse gewoonte moesten wij toch in januari naar onze dierenarts voor de jaarlijkse inentingen en hebben dan meteen een bloedstaal laten afnemen. Uit de resultaten bleek dat de "leverwaarden" veel te hoog waren. Gezien haar leeftijd weinig aan te doen. Het enige wat we konden doen was haar dagelijkse water- hoeveelheid in toom houden, wat zeer moeilijk is, wanneer ze je staat aan te staren met die " grote donkerbruine kijkers ". Ook hebben we moeten vaststellen dat ze sindsdien het moeilijk begon te krijgen om rechtop te kunnen staan. Steeds meer moest ze een "zetje" van ons krijgen. Eind januari nog een poging gedaan een kleine wandeling te maken, nog geen 500 m verder hebben we rechtsomkeer gemaakt. Dag na dag werd het moeilijker om recht te staan, ook de plasweide bij ons thuis, zo een 20 m ver, was al een hele opgave. Een kleine 14 dagen terug, heeft ze voor de éérste keer in die 15 jaar haar eten niet opgegeten. De wil wel om nog te eten, maar waarschijnlijk bij momenten te lastig of te pijnlijk om te slikken. Duidelijk waren haar dagen geteld. Deze week werd het moeilijker en moeilijker. Wel nog de wil om toch iets te eten, maar er zat geen beweging meer in. De ganse dag en nacht lag ze aan haar etensbak. Zo kon het niet meer verder. Op woensdagavond heb ik dé moeilijke beslissing moeten nemen. Oorspronkelijk had ik een afspraak gemaakt voor zaterdag 1 maart, met de gedachte rustig afscheid te kunnen nemen en zich te kunnen schikken in deze moeilijke situatie. Toen ik donderdagmiddag thuis kwam, was de situatie plots vééél verergerd. Nu was het duidelijk dat zaterdag te ver af was. Uit haar lijden verlossen was nu de enige boodschap.
Ik denk wel te mogen stellen, dat wij dank zij jullie het geluk gehad hebben om zo een prachtige hond, gedurende meer dan 15 jaar in ons bezit gehad te hebben. Noemenswaardige ziekten of kwaaltjes hebben we niet gekend, behalve dan de laatste 2 jaar. Overal waar wij kwamen, vooral dan in het buitenland, kregen wij bewondering met Teddy en Tessa (mini en maxi).
Gewoon weg "een prachthond", nu een "groot verlies".
Geert en Regine D’Heygers-Lagrange
Moeder: Kimberly-Kay van de Hallemolen
Eigenaars: Geert en Regine D'Heyghers
Beste Rudy en Hilde,
We hebben er ons misschien 2 jaar kunnen op voorbereiden, maar toch is het efkes slikken. Gisteren 28 februari waren wij genoodzaakt, Tessa uit haar lijden de verlossen.
De voorgeschiedenis van ruim 2 jaar met blaaskanker rond te lopen is jullie bekend. Sinds begin dit jaar ging het wel allemaal heel vlug. Begin januari stelden wij vast dat Tessa enorm veel begon te drinken. Naar jaarlijkse gewoonte moesten wij toch in januari naar onze dierenarts voor de jaarlijkse inentingen en hebben dan meteen een bloedstaal laten afnemen. Uit de resultaten bleek dat de "leverwaarden" veel te hoog waren. Gezien haar leeftijd weinig aan te doen. Het enige wat we konden doen was haar dagelijkse water- hoeveelheid in toom houden, wat zeer moeilijk is, wanneer ze je staat aan te staren met die " grote donkerbruine kijkers ". Ook hebben we moeten vaststellen dat ze sindsdien het moeilijk begon te krijgen om rechtop te kunnen staan. Steeds meer moest ze een "zetje" van ons krijgen. Eind januari nog een poging gedaan een kleine wandeling te maken, nog geen 500 m verder hebben we rechtsomkeer gemaakt. Dag na dag werd het moeilijker om recht te staan, ook de plasweide bij ons thuis, zo een 20 m ver, was al een hele opgave. Een kleine 14 dagen terug, heeft ze voor de éérste keer in die 15 jaar haar eten niet opgegeten. De wil wel om nog te eten, maar waarschijnlijk bij momenten te lastig of te pijnlijk om te slikken. Duidelijk waren haar dagen geteld. Deze week werd het moeilijker en moeilijker. Wel nog de wil om toch iets te eten, maar er zat geen beweging meer in. De ganse dag en nacht lag ze aan haar etensbak. Zo kon het niet meer verder. Op woensdagavond heb ik dé moeilijke beslissing moeten nemen. Oorspronkelijk had ik een afspraak gemaakt voor zaterdag 1 maart, met de gedachte rustig afscheid te kunnen nemen en zich te kunnen schikken in deze moeilijke situatie. Toen ik donderdagmiddag thuis kwam, was de situatie plots vééél verergerd. Nu was het duidelijk dat zaterdag te ver af was. Uit haar lijden verlossen was nu de enige boodschap.
Ik denk wel te mogen stellen, dat wij dank zij jullie het geluk gehad hebben om zo een prachtige hond, gedurende meer dan 15 jaar in ons bezit gehad te hebben. Noemenswaardige ziekten of kwaaltjes hebben we niet gekend, behalve dan de laatste 2 jaar. Overal waar wij kwamen, vooral dan in het buitenland, kregen wij bewondering met Teddy en Tessa (mini en maxi).
Gewoon weg "een prachthond", nu een "groot verlies".
Geert en Regine D’Heygers-Lagrange
Sir-Ducky van het hof Tenberge
(30 april 1994 - 6 februari 2008)
Vader: Waterloo's Rock around the Clock
Moeder: Queenie van het hof Tenberge
Eigenaars: familie D'Hont
Hallo Rudy en Hilde,
Onze Ducky is niet meer....
Het is onbegrijpelijk welke leegte achterblijft.
Telkens hoop je dat hij van achter het hoekje terug opduikt.
We hadden nog zo gehoopt zijn 14 de verjaardag te kunnen vieren, maar het heeft helaas niet mogen zijn.
Zoveel plezier hebben we aan hem beleefd, een prachthond.
Velen hebben hem bewonderd, hij was een uithangbord voor de kennel 'hof Tenberge'
Hij hielp ons twee fantastische hulphonden opleiden, hij was hun 'grote broer'; bij hem zochten ze bescherming.
Maar het laatste jaar ging alles wat trager, het lichaam wilde niet meer echt mee.
Hij had geen eetlust meer en het licht in z'n ogen doofde uit.
Op 6 februari heeft Karen hem uit z'n lijden verlost.
We missen hem ongelooflijk.
Familie D’Hont - Brugge
Moeder: Queenie van het hof Tenberge
Eigenaars: familie D'Hont
Hallo Rudy en Hilde,
Onze Ducky is niet meer....
Het is onbegrijpelijk welke leegte achterblijft.
Telkens hoop je dat hij van achter het hoekje terug opduikt.
We hadden nog zo gehoopt zijn 14 de verjaardag te kunnen vieren, maar het heeft helaas niet mogen zijn.
Zoveel plezier hebben we aan hem beleefd, een prachthond.
Velen hebben hem bewonderd, hij was een uithangbord voor de kennel 'hof Tenberge'
Hij hielp ons twee fantastische hulphonden opleiden, hij was hun 'grote broer'; bij hem zochten ze bescherming.
Maar het laatste jaar ging alles wat trager, het lichaam wilde niet meer echt mee.
Hij had geen eetlust meer en het licht in z'n ogen doofde uit.
Op 6 februari heeft Karen hem uit z'n lijden verlost.
We missen hem ongelooflijk.
Familie D’Hont - Brugge
Inishea's Softail Nostalgia (Bubbeltje)
(17 mei 1996 - 18 januari 2008)
Vader: Nose to Nose of the Hellacious Acres
Moeder: Only-You van het hof Tenberge
Eigenaars: Rudy en Hilde de Jonge
Liefste schat,
Nog steeds kunnen we niet bevatten waarom jij zo snel Dotje achterna ging. Enkele maanden terug lieten wij nog door Veerle een (goedaardig) gezwel wegnemen. Het goede nieuws was voor ons een opsteker na de dood van Dotje afgelopen zomer. Jij promoveerde ook tot de hond van mama. Sinds de dood van papa woont zij bij ons en jij week zelden van haar zijde. 's Morgens ging je als eerste goeiendag zeggen en bleef haar daarna uren gezelschap houden. Mama hield ervan je te vertroetelen met koekjes en ander lekkers. Jij vond dat niet erg en wij zagen het dan ook maar door de vingers. Met de nieuwjaarsdagen kon je nog mee naar de Ardennen maar een wandeling -hoe kort ook- zat er niet meer in. Je zakte vaak door je poten en we moesten je dan opnieuw rechtop helpen want alleen lukte het niet. Je raakte stilletjes aan verlamd... Een week terug kwam Veerle langs. Zij spoot je in met anabolen maar wist ons toch te vertellen dat de verbetering maar tijdelijk was. Hilde kocht nog een speciale leiband die je achterhand ondersteunde waardoor je toch nog even naar buiten sukkelen kon voor een plas. Je kon ook niet meer bij mama. We kochten dan maar een speciaal kussen waardoor je toch nog bij haar terecht kon. De hele dag zat mama naar jou te kijken en jij keek braaf terug.
Begin de week ging het plots heel snel: je kwam nog nauwelijks recht en ook je voorpoten weigerden dienst. Jij die zo vaak lag te vertellen, werd stil. Je kon niet meer recht. De vrijdag lukte dan niets meer; je kon zelfs niet meer plassen. 's Avonds kwam Veerle langs. Zelfs je hoofd richtte je niet meer op. Je sliep vredig in. Enya en Floere hebben mama getroost. Je matje hebben we laten liggen. Enya en Floere lossen daar elkaar af.
Destijds noemden wij jullie de drie musketiers. Alleen Sientje blijft nog over. We hopen dat we haar nog een hele tijd kunnen houden. Slaap zacht lieve schat. Je gaf ons ontzettend lieve pups. De trotse eigenaars die dit lezen, zullen ons stil verdriet begrijpen.
Rudy
Moeder: Only-You van het hof Tenberge
Eigenaars: Rudy en Hilde de Jonge
Liefste schat,
Nog steeds kunnen we niet bevatten waarom jij zo snel Dotje achterna ging. Enkele maanden terug lieten wij nog door Veerle een (goedaardig) gezwel wegnemen. Het goede nieuws was voor ons een opsteker na de dood van Dotje afgelopen zomer. Jij promoveerde ook tot de hond van mama. Sinds de dood van papa woont zij bij ons en jij week zelden van haar zijde. 's Morgens ging je als eerste goeiendag zeggen en bleef haar daarna uren gezelschap houden. Mama hield ervan je te vertroetelen met koekjes en ander lekkers. Jij vond dat niet erg en wij zagen het dan ook maar door de vingers. Met de nieuwjaarsdagen kon je nog mee naar de Ardennen maar een wandeling -hoe kort ook- zat er niet meer in. Je zakte vaak door je poten en we moesten je dan opnieuw rechtop helpen want alleen lukte het niet. Je raakte stilletjes aan verlamd... Een week terug kwam Veerle langs. Zij spoot je in met anabolen maar wist ons toch te vertellen dat de verbetering maar tijdelijk was. Hilde kocht nog een speciale leiband die je achterhand ondersteunde waardoor je toch nog even naar buiten sukkelen kon voor een plas. Je kon ook niet meer bij mama. We kochten dan maar een speciaal kussen waardoor je toch nog bij haar terecht kon. De hele dag zat mama naar jou te kijken en jij keek braaf terug.
Begin de week ging het plots heel snel: je kwam nog nauwelijks recht en ook je voorpoten weigerden dienst. Jij die zo vaak lag te vertellen, werd stil. Je kon niet meer recht. De vrijdag lukte dan niets meer; je kon zelfs niet meer plassen. 's Avonds kwam Veerle langs. Zelfs je hoofd richtte je niet meer op. Je sliep vredig in. Enya en Floere hebben mama getroost. Je matje hebben we laten liggen. Enya en Floere lossen daar elkaar af.
Destijds noemden wij jullie de drie musketiers. Alleen Sientje blijft nog over. We hopen dat we haar nog een hele tijd kunnen houden. Slaap zacht lieve schat. Je gaf ons ontzettend lieve pups. De trotse eigenaars die dit lezen, zullen ons stil verdriet begrijpen.
Rudy
Thobbe van het hof Tenberge
(29 december 1995 - 20 november 2007)
Vader: High Endeavour's Our Wimbledon
Moeder: Kimberly-Kay van de Hallemolen
Eigenaars: Frank en Ingrid Buffel
Lieve Hilde en Rudy,
Onze Thobbe is er niet meer.
Je denkt altijd dat er nog tijd genoeg is, tijd om van je knuffel te genieten, tijd om te wandelen, tijd om haar beeld in je op te nemen. Levendig en gezond was ze onze Thobbe, de liefste, zachtaardigste, vriendelijkste knuffel ooit gezien.
11 jaar bijna 12. ’s Middags nog vol enthousiasme gevoetbald, in de namiddag een dutje dicht bij mij, en in de avond plots alsof ze moest overgeven, haar tong uit haar mond, onmiddellijk naar de dierenarts. Nooit gedacht om zo’n hard verdict te moeten horen. Maagtorsie. We kunnen nog proberen om haar te opereren, ze maakt een kleine kans.
Een kans is een kans, hoe klein ook. Ze overleefde de operatie, keek ons uren laten weer eventjes aan, kwispelde en reageerde op haar naam, en toen…een zucht.. haar hoofdje neer, en weg was.
Zo stil, bescheiden en voorzichtig als ze altijd al was geweest.
We hebben duizenden verhalen over de zachtheid zelve van onze Thobbe. Hoe ze op haar 10de levensjaar plots ‘hondenmoeder’ werd van een jonge poes. Hoe zorgzaam ze voor hem was, toeliet in haar mand, en ja, poes at eerst en dan Thobbe. Hoe ze hem, ontstuimig kitten, toeliet om op haar springen, met haar pootjes te spelen om dan op Thobbes buik in slaap te vallen.
Hoe ze, vorig jaar toen ik maandlang rust moest houden met een hernia, urenlang met haar kopje op mijn benen lag, in die houding zelfs in slaap viel, maar niet opgaf, alsof ze me wilde duidelijk maken : ik ben er hoor.
Hoe ze vol enthousiasme met Mathias voetbalde in de tuin. Altijd aan de deur ging zitten als ze onze Hanne hoorde.
Zoveel herinneringen.
Zoveel verdriet.
Zoveel liefde kregen we van haar.
Ze zal altijd een plaatsje in ons gezin blijven behouden.
Dag Thobbe, we missen je. Een warme knuffel.
Frank, Ingrid,Tine, Mathias en Hanne
Moeder: Kimberly-Kay van de Hallemolen
Eigenaars: Frank en Ingrid Buffel
Lieve Hilde en Rudy,
Onze Thobbe is er niet meer.
Je denkt altijd dat er nog tijd genoeg is, tijd om van je knuffel te genieten, tijd om te wandelen, tijd om haar beeld in je op te nemen. Levendig en gezond was ze onze Thobbe, de liefste, zachtaardigste, vriendelijkste knuffel ooit gezien.
11 jaar bijna 12. ’s Middags nog vol enthousiasme gevoetbald, in de namiddag een dutje dicht bij mij, en in de avond plots alsof ze moest overgeven, haar tong uit haar mond, onmiddellijk naar de dierenarts. Nooit gedacht om zo’n hard verdict te moeten horen. Maagtorsie. We kunnen nog proberen om haar te opereren, ze maakt een kleine kans.
Een kans is een kans, hoe klein ook. Ze overleefde de operatie, keek ons uren laten weer eventjes aan, kwispelde en reageerde op haar naam, en toen…een zucht.. haar hoofdje neer, en weg was.
Zo stil, bescheiden en voorzichtig als ze altijd al was geweest.
We hebben duizenden verhalen over de zachtheid zelve van onze Thobbe. Hoe ze op haar 10de levensjaar plots ‘hondenmoeder’ werd van een jonge poes. Hoe zorgzaam ze voor hem was, toeliet in haar mand, en ja, poes at eerst en dan Thobbe. Hoe ze hem, ontstuimig kitten, toeliet om op haar springen, met haar pootjes te spelen om dan op Thobbes buik in slaap te vallen.
Hoe ze, vorig jaar toen ik maandlang rust moest houden met een hernia, urenlang met haar kopje op mijn benen lag, in die houding zelfs in slaap viel, maar niet opgaf, alsof ze me wilde duidelijk maken : ik ben er hoor.
Hoe ze vol enthousiasme met Mathias voetbalde in de tuin. Altijd aan de deur ging zitten als ze onze Hanne hoorde.
Zoveel herinneringen.
Zoveel verdriet.
Zoveel liefde kregen we van haar.
Ze zal altijd een plaatsje in ons gezin blijven behouden.
Dag Thobbe, we missen je. Een warme knuffel.
Frank, Ingrid,Tine, Mathias en Hanne
Tosha van het hof Tenberge
(6 juni 1995 - 16 oktober 2007)
Vader: Ch. Chevanne of High Endeavour
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: Sophie Van Kerckhove
Beste Rudy en Hilde,
Met spijt in het hart moeten wij jullie meedelen dat wij Tosha hebben laten inslapen.
Groeten, Sophie
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: Sophie Van Kerckhove
Beste Rudy en Hilde,
Met spijt in het hart moeten wij jullie meedelen dat wij Tosha hebben laten inslapen.
Groeten, Sophie
Udot (Dotje) van het hof Tenberge
(8 mei 1996 - 21 juni 2007)
Vader: Ch. Mabella-James van de Beerse Hoeve
Moeder: Omeline van het hof Tenberge
Eigenaars: Rudy en Hilde de Jonge
Liefste Dotje,
We hadden je best nog een paar dagen willen houden. Maar je at niet meer, kon nog nauwelijks recht en om de vijf minuten moest je kokhalzen en probeerde je te braken. Maar wat was er nog om uit te braken? Je hield zelfs je medicatie niet meer in. De kanker was uitgezaaid en er drukte een enorme tumor tegen je maag. Je zag af, keek ons treurig aan. Wat konden we anders doen dan je te laten helpen?
Je was zo'n lieve schat. Je was zo trouw en altijd op de uitkijk of baas er niet aankwam. Zelfs in de laatste uren lag je te kwispelen wanneer ik je kwam troosten. Je hebt ons mooie pups geschonken. De eigenaars zijn zo trots op je kinderen. Ook wij houden heel veel van je dochter Cleo en kleindochter Floere. Je zal blijven leven in je nageslacht. Ik zal je missen op de wandeling. Je was mijn hond. Je was mijn schat! Slaap zacht lieve Dot!
Rudy
Moeder: Omeline van het hof Tenberge
Eigenaars: Rudy en Hilde de Jonge
Liefste Dotje,
We hadden je best nog een paar dagen willen houden. Maar je at niet meer, kon nog nauwelijks recht en om de vijf minuten moest je kokhalzen en probeerde je te braken. Maar wat was er nog om uit te braken? Je hield zelfs je medicatie niet meer in. De kanker was uitgezaaid en er drukte een enorme tumor tegen je maag. Je zag af, keek ons treurig aan. Wat konden we anders doen dan je te laten helpen?
Je was zo'n lieve schat. Je was zo trouw en altijd op de uitkijk of baas er niet aankwam. Zelfs in de laatste uren lag je te kwispelen wanneer ik je kwam troosten. Je hebt ons mooie pups geschonken. De eigenaars zijn zo trots op je kinderen. Ook wij houden heel veel van je dochter Cleo en kleindochter Floere. Je zal blijven leven in je nageslacht. Ik zal je missen op de wandeling. Je was mijn hond. Je was mijn schat! Slaap zacht lieve Dot!
Rudy
Thara van het hof Tenberge
(25 mei 1995 - 19 mei 2007)
Vader: High Endeavour's Active Timothy
Moeder: Omeline van het hof Tenberge
Eigenaars: Kristin Dekeyser
Dag Rudy en Hilde,
Nooit gedacht dat deze dag zou komen… A dog is for life … de sticker die we van jullie kregen toen we haar kwamen oppikken als pup. Nooit écht bij stilgestaan dat het wel om háár leven zou gaan … Onze Thara mocht haar 12e verjaardag niet meer halen.
Thara had al een hele tijd een bobbeltje op haar linkerflank, maar gezien ze al vaker bobbels had gehad en de dierenarts er ook nooit iets van had gezegd maakten we ons niet echt zorgen. Tot ik op donderdag 19 april vaststelde dat die bobbel flink gegroeid was. Ook Huguette bevestigde mijn vermoeden dat dit niet in orde was. Zaterdag zijn we onmiddellijk naar de dierenarts gegaan, die een punctie voorstelde. Op woensdag bleek hier echter weinig concreets uit af te leiden en werd voorgesteld een biopt te nemen. Ik heb onmiddellijk Veerle gecontacteerd – bij wie we uit praktische overwegingen normaal niet meer gaan, maar wel voor zoiets onrustwekkends. In 2004 had Veerle immers ook al een gezwel verwijderd op Thara’s tandvlees. Dat was toen na onderzoek zéér kwaadaardig, maar blijkbaar moet dit een verkeerde diagnose geweest zijn…
Ondertussen bleef die afschuwelijke bobbel groeien en groeien… Op vrijdag 27 april heeft Veerle dan foto’s genomen die er goed uitzagen (geen uitzaaiingen, ribben zagen er ook goed uit) en een biopt genomen. Ze stelde onmiddellijk vast dat er een enorm bloedgezwel was en sprak dan al het woord ‘hemangiocarcinoom’ uit. Ze heeft alle moeite van de wereld gehad om de snee gehecht te krijgen door het grote bloedverlies. Het definitieve verdict kregen we op 3 mei … Op die dag was de wonde (van de operatie) weer opengegaan. We hebben dit opnieuw laten hechten. Maar vorige donderdag was er opnieuw een open wonde … die niet meer kon gehecht worden. Thara’s huid was zo dun geworden op die plaats dat hechten niet meer mogelijk was en ze voortdurend stilletjes bleef bloeden. Ik heb vrijdag dan ook moeten de beslissing nemen haar te laten gaan... Zaterdag 12 mei is Thara thuis in mijn armen zachtjes ingeslapen.
We zijn er allemaal kapot van. Ik kan me niet voorstellen hoe ik verder moet zonder haar. Ze is zo met mijn leven verweven … heeft alle goede en slechte dagen meegemaakt… Ze was tot het laatst zo lief, zo zacht, zo vrolijk ondanks haar pijn en ongemakken… Mijn rots in de branding. Het huis is niet meer hetzelfde zonder haar. Toen ik daarnet op jullie website keek zag ik foto’s van haar familie … maar het was net of ik haar terugzag.
Ik wil jullie bedanken omdat jullie me zo’n pracht van een hond hebben gegeven. En wou jullie ook laten weten dat ze er niet meer is.
Bedroefd,
Kristin Dekeyser
Moeder: Omeline van het hof Tenberge
Eigenaars: Kristin Dekeyser
Dag Rudy en Hilde,
Nooit gedacht dat deze dag zou komen… A dog is for life … de sticker die we van jullie kregen toen we haar kwamen oppikken als pup. Nooit écht bij stilgestaan dat het wel om háár leven zou gaan … Onze Thara mocht haar 12e verjaardag niet meer halen.
Thara had al een hele tijd een bobbeltje op haar linkerflank, maar gezien ze al vaker bobbels had gehad en de dierenarts er ook nooit iets van had gezegd maakten we ons niet echt zorgen. Tot ik op donderdag 19 april vaststelde dat die bobbel flink gegroeid was. Ook Huguette bevestigde mijn vermoeden dat dit niet in orde was. Zaterdag zijn we onmiddellijk naar de dierenarts gegaan, die een punctie voorstelde. Op woensdag bleek hier echter weinig concreets uit af te leiden en werd voorgesteld een biopt te nemen. Ik heb onmiddellijk Veerle gecontacteerd – bij wie we uit praktische overwegingen normaal niet meer gaan, maar wel voor zoiets onrustwekkends. In 2004 had Veerle immers ook al een gezwel verwijderd op Thara’s tandvlees. Dat was toen na onderzoek zéér kwaadaardig, maar blijkbaar moet dit een verkeerde diagnose geweest zijn…
Ondertussen bleef die afschuwelijke bobbel groeien en groeien… Op vrijdag 27 april heeft Veerle dan foto’s genomen die er goed uitzagen (geen uitzaaiingen, ribben zagen er ook goed uit) en een biopt genomen. Ze stelde onmiddellijk vast dat er een enorm bloedgezwel was en sprak dan al het woord ‘hemangiocarcinoom’ uit. Ze heeft alle moeite van de wereld gehad om de snee gehecht te krijgen door het grote bloedverlies. Het definitieve verdict kregen we op 3 mei … Op die dag was de wonde (van de operatie) weer opengegaan. We hebben dit opnieuw laten hechten. Maar vorige donderdag was er opnieuw een open wonde … die niet meer kon gehecht worden. Thara’s huid was zo dun geworden op die plaats dat hechten niet meer mogelijk was en ze voortdurend stilletjes bleef bloeden. Ik heb vrijdag dan ook moeten de beslissing nemen haar te laten gaan... Zaterdag 12 mei is Thara thuis in mijn armen zachtjes ingeslapen.
We zijn er allemaal kapot van. Ik kan me niet voorstellen hoe ik verder moet zonder haar. Ze is zo met mijn leven verweven … heeft alle goede en slechte dagen meegemaakt… Ze was tot het laatst zo lief, zo zacht, zo vrolijk ondanks haar pijn en ongemakken… Mijn rots in de branding. Het huis is niet meer hetzelfde zonder haar. Toen ik daarnet op jullie website keek zag ik foto’s van haar familie … maar het was net of ik haar terugzag.
Ik wil jullie bedanken omdat jullie me zo’n pracht van een hond hebben gegeven. En wou jullie ook laten weten dat ze er niet meer is.
Bedroefd,
Kristin Dekeyser
Samay-King van het hof Tenberge
(30/4/1994 - 4/4/2007)
Vader: Waterloo's Rock around the Clock
Moeder: Queenie van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Vandenberghe
Beste vrienden
Vanmiddag 15.58h is Miet, de veearts langsgekomen om onze trouwe vriend Samay uit zijn lijden te verlossen.
Het was een droeve beslissing die niet meer kon en mocht uitgesteld worden gezien zijn toestand.
Samay werd op 30/04/1994 geboren en was dus zijn dertiende verjaardag heel nabij Helaas het mocht niet zijn.
Toch zijn we heel dankbaar voor de lange vriendschap die we hebben mogen ervaren.
Samay is bij ons gekomen als voor ons mooiste uit zijn nest. Algauw bleek dat we gelijk hadden, want reeds als pup behaalde hij uitmuntend. In het officiële boek der golden retrievers mocht hij prijken als zeer mooie pup van de kennel Hof Tenberge. Bedankt Rudy en Hilde.
Hoe vaak heeft hij niet -tot grote ergernis van de vele kinderen van de familie- meegevoetbald, weet je het nog Stijn zelfs jij kon hem niet passeren met de bal. Als waakhond kon er hem zelfs geen scheper verbeteren. Niemand kwam erin zonder verwittiging. Daar bleef het wel bij want manieren had hij als een deftige heer. Een ander hoofdstuk is terug afgesloten. Samay het ga je goed! Mocht je Rhablos tegenkomen doe hem de groeten en zeg hem hoeveel we hem missen.
We wensen je een goede vaart en behouden thuiskomst: het ga je goed!
We bewaren je as naast die van Rhablos in jouw urne. Daar heb je meer dan recht op.
Vaarwel en dank je wel!!!
Linda en Ludo
Moeder: Queenie van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Vandenberghe
Beste vrienden
Vanmiddag 15.58h is Miet, de veearts langsgekomen om onze trouwe vriend Samay uit zijn lijden te verlossen.
Het was een droeve beslissing die niet meer kon en mocht uitgesteld worden gezien zijn toestand.
Samay werd op 30/04/1994 geboren en was dus zijn dertiende verjaardag heel nabij Helaas het mocht niet zijn.
Toch zijn we heel dankbaar voor de lange vriendschap die we hebben mogen ervaren.
Samay is bij ons gekomen als voor ons mooiste uit zijn nest. Algauw bleek dat we gelijk hadden, want reeds als pup behaalde hij uitmuntend. In het officiële boek der golden retrievers mocht hij prijken als zeer mooie pup van de kennel Hof Tenberge. Bedankt Rudy en Hilde.
Hoe vaak heeft hij niet -tot grote ergernis van de vele kinderen van de familie- meegevoetbald, weet je het nog Stijn zelfs jij kon hem niet passeren met de bal. Als waakhond kon er hem zelfs geen scheper verbeteren. Niemand kwam erin zonder verwittiging. Daar bleef het wel bij want manieren had hij als een deftige heer. Een ander hoofdstuk is terug afgesloten. Samay het ga je goed! Mocht je Rhablos tegenkomen doe hem de groeten en zeg hem hoeveel we hem missen.
We wensen je een goede vaart en behouden thuiskomst: het ga je goed!
We bewaren je as naast die van Rhablos in jouw urne. Daar heb je meer dan recht op.
Vaarwel en dank je wel!!!
Linda en Ludo
Topaze van het hof Tenberge
(06/06/1995 - 26/02/2007)
Vader: Ch. Tugwood Maxim
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Van de Cappelle
Ze ging nog voor ik het kon zeggen,
ze ging nog voor ik iemand uit kon leggen waarom ze naar me keek
-ze wilde zich er voor ze stierf van vergewissen wie bezweek:
was ik het met mijn jas aan, of was haar tijd voorbij,
dat wilde ze graag weten, daarom wachtte ze op mij,
maar zei niets,
en ging nog voor ik ja kon zeggen
haar laatste veldje op.
(Bart Moeyaert)
(Veel sterkte aan haar lieve bazin Marianne)
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Van de Cappelle
Ze ging nog voor ik het kon zeggen,
ze ging nog voor ik iemand uit kon leggen waarom ze naar me keek
-ze wilde zich er voor ze stierf van vergewissen wie bezweek:
was ik het met mijn jas aan, of was haar tijd voorbij,
dat wilde ze graag weten, daarom wachtte ze op mij,
maar zei niets,
en ging nog voor ik ja kon zeggen
haar laatste veldje op.
(Bart Moeyaert)
(Veel sterkte aan haar lieve bazin Marianne)
Fleur van het hof Tenberge
(17/8/2006 - 23/1/2007)
Vader: Ritzilyn Sharp Shooter
Moeder: Belle van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Laloo
Het zal je maar overkomen. Als eigenaars van Belle beslissen Francine en Boudewijn om met met hun golden bij ons een nestje te fokken. Zij wilden dolgraag een speelkameraadje voor Belle en wat is er mooier dan moeder en dochter achter elkaar te zien hollen in het bos? Samen met Hilde kozen ze een wolk van een pup en noemden haar Fleur. De eerste weken verliepen vrolijk, zoals het hoort met een pup. Kattenkwaad, samen liggen vechten maar o zo beminnelijk en lief.
Bij de eerste controle liep het fout. Onze dierenarts hoorde ruis op het hart en stuurde haar door naar dr. Gadeyne, een gerenommeerd hartspecialist in Marke. Het verdict luidde: SAS (een hartafwijking waarbij de aorta door een spier wordt ingesnoerd). Indien alles stabiel blijft, kan ze zeker nog een (heel) eind mee. De ellende begon. Op de rechterkant van de keel ontwikkelde zich een joekel van een gezwel. Wat het precies was, zal wellicht voor altijd een mysterie blijven. Vier dierenartsen bogen zich over Fleur maar niemand kon een zinnige verklaring geven. In die vijf maanden dat ze mocht leven, zat ze constant onder de antibiotica. Twee keer werd ze geopereerd: één keer aan die keel (niets te zien) en één keer aan de maag (ze at -alsof het nog niet erg genoeg was- een stuk plastiek op). Alle verdovingen doorstond ze alsof er geen vuiltje aan de lucht was en dat ondanks haar hartproblemen. Het erge was dat zij voortdurend moest vechten tegen opstoten van zware koorts waardoor ze een zielig hoopje ellende werd. Wanneer Francine het niet meer zag zitten, nam Hilde het bij ons over. Niemand wilde de handdoek in de ring gooien want ze compenseerde alle gemaakte en de te maken kosten met een onvoorwaardelijke liefde. Zelden hebben wij een pup gehad die zo de harten van hun baasjes kon beroeren. Zelfs Veerle en Karen, onze dierenartsen deden alles wat binnen hun mogelijkheden lag om haar te redden want Fleurtje was het meer dan waard. Ze keek je met van die smeltoogjes aan, floot als een kanarie wanneer ze een bekende zag en kwispelde ondertussen als een gek.
Tot gisteren. Wanneer Francine ons opbelde omdat ze het niet meer zag zitten en me vroeg om even langs te komen omdat Fleurtje zich toch zo eigenaardig gedroeg, trof ik er een fel vermagerd hondje aan die weliswaar nog steeds kwispelde maar het fluiten al verleerd had en ondertussen rusteloos door de kamer liep. We waren met z'n allen overtuigd dat verder behandelen of eventueel nog maar eens een vijfde arts om advies vragen totaal zinloos was. Ze liep met een opgetrokken rug en dat wees op pijn. Veerle werd opgebeld en ook zij steunde die moeilijke beslissing.
Op het moment dat Musseeuw in Kortrijk zijn bekentenis over dopinggebruik deed, sliep ze vredig in. Net daarvoor had ze Veerle nog begroet met haar kwispelstaart alsof ze zeggen wilde: 'Ik ben zo moe van het ziek zijn en ik wil slapen.'
Haar leven was veel te kort maar al die tijd werd ze met liefde omringd door allen die ermee betrokken waren. Veel sterkte aan Francine, Eva en Boudewijn. Jullie zijn eigenaars met een warm hart. Jullie hebben getoond dat je kan vechten voor een zaak die uiteindelijk hopeloos was. Ik ben ervan overtuigd dat deze ontzettend lieve schat altijd een plaatsje in jullie hart zal innemen.
Die nacht viel de eerste sneeuw. Bloemen zijn daar niet tegen bestand.
Onze deelneming, Rudy
Moeder: Belle van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Laloo
Het zal je maar overkomen. Als eigenaars van Belle beslissen Francine en Boudewijn om met met hun golden bij ons een nestje te fokken. Zij wilden dolgraag een speelkameraadje voor Belle en wat is er mooier dan moeder en dochter achter elkaar te zien hollen in het bos? Samen met Hilde kozen ze een wolk van een pup en noemden haar Fleur. De eerste weken verliepen vrolijk, zoals het hoort met een pup. Kattenkwaad, samen liggen vechten maar o zo beminnelijk en lief.
Bij de eerste controle liep het fout. Onze dierenarts hoorde ruis op het hart en stuurde haar door naar dr. Gadeyne, een gerenommeerd hartspecialist in Marke. Het verdict luidde: SAS (een hartafwijking waarbij de aorta door een spier wordt ingesnoerd). Indien alles stabiel blijft, kan ze zeker nog een (heel) eind mee. De ellende begon. Op de rechterkant van de keel ontwikkelde zich een joekel van een gezwel. Wat het precies was, zal wellicht voor altijd een mysterie blijven. Vier dierenartsen bogen zich over Fleur maar niemand kon een zinnige verklaring geven. In die vijf maanden dat ze mocht leven, zat ze constant onder de antibiotica. Twee keer werd ze geopereerd: één keer aan die keel (niets te zien) en één keer aan de maag (ze at -alsof het nog niet erg genoeg was- een stuk plastiek op). Alle verdovingen doorstond ze alsof er geen vuiltje aan de lucht was en dat ondanks haar hartproblemen. Het erge was dat zij voortdurend moest vechten tegen opstoten van zware koorts waardoor ze een zielig hoopje ellende werd. Wanneer Francine het niet meer zag zitten, nam Hilde het bij ons over. Niemand wilde de handdoek in de ring gooien want ze compenseerde alle gemaakte en de te maken kosten met een onvoorwaardelijke liefde. Zelden hebben wij een pup gehad die zo de harten van hun baasjes kon beroeren. Zelfs Veerle en Karen, onze dierenartsen deden alles wat binnen hun mogelijkheden lag om haar te redden want Fleurtje was het meer dan waard. Ze keek je met van die smeltoogjes aan, floot als een kanarie wanneer ze een bekende zag en kwispelde ondertussen als een gek.
Tot gisteren. Wanneer Francine ons opbelde omdat ze het niet meer zag zitten en me vroeg om even langs te komen omdat Fleurtje zich toch zo eigenaardig gedroeg, trof ik er een fel vermagerd hondje aan die weliswaar nog steeds kwispelde maar het fluiten al verleerd had en ondertussen rusteloos door de kamer liep. We waren met z'n allen overtuigd dat verder behandelen of eventueel nog maar eens een vijfde arts om advies vragen totaal zinloos was. Ze liep met een opgetrokken rug en dat wees op pijn. Veerle werd opgebeld en ook zij steunde die moeilijke beslissing.
Op het moment dat Musseeuw in Kortrijk zijn bekentenis over dopinggebruik deed, sliep ze vredig in. Net daarvoor had ze Veerle nog begroet met haar kwispelstaart alsof ze zeggen wilde: 'Ik ben zo moe van het ziek zijn en ik wil slapen.'
Haar leven was veel te kort maar al die tijd werd ze met liefde omringd door allen die ermee betrokken waren. Veel sterkte aan Francine, Eva en Boudewijn. Jullie zijn eigenaars met een warm hart. Jullie hebben getoond dat je kan vechten voor een zaak die uiteindelijk hopeloos was. Ik ben ervan overtuigd dat deze ontzettend lieve schat altijd een plaatsje in jullie hart zal innemen.
Die nacht viel de eerste sneeuw. Bloemen zijn daar niet tegen bestand.
Onze deelneming, Rudy
Yuappa (Guappa) van het hof Tenberge
(9/3/1999 - 27/9/2006)
Vader: Tyrol Bachelor Boy
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigerares: Bernadette Kint
Kanker kent geen leeftijd, geen vrienden of vijanden. Kanker overvalt je en zuigt langzaam het leven uit je weg. Tenslotte ben je uitgekankerd en dan moet de bazin een verschrikkelijke beslissing nemen. Goed voor Guappa die dan niet verder hoeft te lijden. De bazin blijft achter in verdriet en met de troosteloze gedachten dat het misschien anders kon. Kanker discussieert helaas over deze gedachten niet... Veel sterkte, Bernadette. Je 'dochter' was een ontzettend lieve schat!
Moeder: Udot van het hof Tenberge
Eigerares: Bernadette Kint
Kanker kent geen leeftijd, geen vrienden of vijanden. Kanker overvalt je en zuigt langzaam het leven uit je weg. Tenslotte ben je uitgekankerd en dan moet de bazin een verschrikkelijke beslissing nemen. Goed voor Guappa die dan niet verder hoeft te lijden. De bazin blijft achter in verdriet en met de troosteloze gedachten dat het misschien anders kon. Kanker discussieert helaas over deze gedachten niet... Veel sterkte, Bernadette. Je 'dochter' was een ontzettend lieve schat!
Quicksy van het hof Tenberge
(11/11/1992 - 26/9/2006)
Vader: High Endeavour's Our Wimbledon
Moeder: Omeline van het hof Tenberge
Eigenaars: Dany en Dorine de Jonge - Van Maele
Op een goede maand tijd verloren Dany en Dorine hun beide huisgenoten. Dan is het wel erg stil in huis. Na een plotse trombose ging Quicksy op 24 uur tijd zeer snel achteruit zodat men niet anders kon dan Veerle het verlossende spuitje te laten geven. Waarschijnlijk loopt het zo: ergens, na een korte onderbreking huppelen ze weer samen in een uitgestrekt bos vol geuren met hier en daar een steen. Quicksy was kampioen in het verzamelen van stenen... Veel sterkte aan de familie!
Moeder: Omeline van het hof Tenberge
Eigenaars: Dany en Dorine de Jonge - Van Maele
Op een goede maand tijd verloren Dany en Dorine hun beide huisgenoten. Dan is het wel erg stil in huis. Na een plotse trombose ging Quicksy op 24 uur tijd zeer snel achteruit zodat men niet anders kon dan Veerle het verlossende spuitje te laten geven. Waarschijnlijk loopt het zo: ergens, na een korte onderbreking huppelen ze weer samen in een uitgestrekt bos vol geuren met hier en daar een steen. Quicksy was kampioen in het verzamelen van stenen... Veel sterkte aan de familie!
Tharah van het hof Tenberge
(25/5/1995 - 7/9/2006)
Vader: High Endeavour's Active Timothy
Moeder: Omeline van het hof Tenberge
Eigenares: Arlette Corveleyn
Arlette had nog maar net een nieuwe pup besteld uit het nest van Belle en Shooter. Ze was benieuwd hoe haar oude 'dochter' zou opschieten met het klein geweld. Tharah zou de komst echter niet meemaken want de natuur dacht er anders over. Na een korte ziekte heeft de arts haar moeten helpen. Genezen kon niet meer... Sterkte Arlette!
Moeder: Omeline van het hof Tenberge
Eigenares: Arlette Corveleyn
Arlette had nog maar net een nieuwe pup besteld uit het nest van Belle en Shooter. Ze was benieuwd hoe haar oude 'dochter' zou opschieten met het klein geweld. Tharah zou de komst echter niet meemaken want de natuur dacht er anders over. Na een korte ziekte heeft de arts haar moeten helpen. Genezen kon niet meer... Sterkte Arlette!
Oreste van het hof Tenberge
(15/5/1990 - 18/7/2006)
Vader: Wesrad Noble Dalcassian
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Fourier
"Met veel verdriet melden we het overlijden van Oreste." Met Oreste stierf onze alleroudste 'hof Tenberge'. Hij is ingeslapen op de gezegende leeftijd van 16 jaar 2 maanden en 3 dagen. In mensentaal: 92 jaar! Veel sterkte aan de familie bij het verlies van hun 'ouwe lobbes'.
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: familie Fourier
"Met veel verdriet melden we het overlijden van Oreste." Met Oreste stierf onze alleroudste 'hof Tenberge'. Hij is ingeslapen op de gezegende leeftijd van 16 jaar 2 maanden en 3 dagen. In mensentaal: 92 jaar! Veel sterkte aan de familie bij het verlies van hun 'ouwe lobbes'.
Samuel van het hof Tenberge
(30/4/1994 - 12/7/2006)
Vader: Waterloo's Rock around the clock
Moeder: Queeny van het hof Tenberge
Eigenaar: Chloé Cools
'Sammy was het mooiste cadeau dat ik ooit van mijn ouders heb gekregen. Ik dank hen en ook jullie daarvoor. Ik mis Sammy enorm en hij zal steeds mijn grootste lieveling blijven'
Chloé
Moeder: Queeny van het hof Tenberge
Eigenaar: Chloé Cools
'Sammy was het mooiste cadeau dat ik ooit van mijn ouders heb gekregen. Ik dank hen en ook jullie daarvoor. Ik mis Sammy enorm en hij zal steeds mijn grootste lieveling blijven'
Chloé
Skibbel van het hof Tenberge
(4/5/1994 - 27/8/2006)
Vader: Waterloo's Rock around the Clock
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: Rudy en Hilde de Jonge
Lieve schat,
We hebben afscheid van je moeten nemen. Lymfeklierkanker zat al maanden in je lijf. Na het verdict hebben we nog zes maanden van je mogen genieten. We hebben je vertroeteld alsof elke dag je laatste was. En al kon je niet meer in de auto springen, we gaven je graag een zetje. Op de wandeling werd je zo graag gekamd. 's Morgens zat je met smeltoogjes te bedelen om een sneetje brood. En hoewel wij geen schooiers toestonden aan tafel maakten we graag voor jou een uitzondering. Rust zacht mijn lieve schat! We hebben je niet laten lijden. Karen heeft je vredig laten inslapen. Je was een prachtmoeder en een waardig roedelleidster. We zullen je missen!!!
Rudy
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: Rudy en Hilde de Jonge
Lieve schat,
We hebben afscheid van je moeten nemen. Lymfeklierkanker zat al maanden in je lijf. Na het verdict hebben we nog zes maanden van je mogen genieten. We hebben je vertroeteld alsof elke dag je laatste was. En al kon je niet meer in de auto springen, we gaven je graag een zetje. Op de wandeling werd je zo graag gekamd. 's Morgens zat je met smeltoogjes te bedelen om een sneetje brood. En hoewel wij geen schooiers toestonden aan tafel maakten we graag voor jou een uitzondering. Rust zacht mijn lieve schat! We hebben je niet laten lijden. Karen heeft je vredig laten inslapen. Je was een prachtmoeder en een waardig roedelleidster. We zullen je missen!!!
Rudy
Rhablos van het hof Tenberge
(25/3/1993 - 16/08/2006)
Vader: High Endeavour's Our Wimbledon
Moeder: Magali van het hof Tenbege
Eigenaars: Ludo en Linda Vandenberghe
Rhablos
Wij kenden niet veel van een hond,
tot jij ineens daar stond.
Onze beslissing was overwogen.
De hulp van Rudy, de fokker, aardig meegenomen.
Bloed, zweet en tranen tijdens de les.
Achteraf mee naar de bar aan de fles.
Als bewaker van de markt voor het café
nam er iemand je bijna mee.
Zwemmen kon je voor twee
liefst in de grote zee.
Later kreeg je twee vrienden
je kon het heel goed met ze vinden.
In Ter Groene Poorte werd je baron.
Je kon alles tonen wat je kon.
We verstonden elkaar met onze ogen
je hebt ons nooit bedrogen.
Bedankt!
Dankbare herinnering door Ludo en Linda Vandenberghe, Brugge
Moeder: Magali van het hof Tenbege
Eigenaars: Ludo en Linda Vandenberghe
Rhablos
Wij kenden niet veel van een hond,
tot jij ineens daar stond.
Onze beslissing was overwogen.
De hulp van Rudy, de fokker, aardig meegenomen.
Bloed, zweet en tranen tijdens de les.
Achteraf mee naar de bar aan de fles.
Als bewaker van de markt voor het café
nam er iemand je bijna mee.
Zwemmen kon je voor twee
liefst in de grote zee.
Later kreeg je twee vrienden
je kon het heel goed met ze vinden.
In Ter Groene Poorte werd je baron.
Je kon alles tonen wat je kon.
We verstonden elkaar met onze ogen
je hebt ons nooit bedrogen.
Bedankt!
Dankbare herinnering door Ludo en Linda Vandenberghe, Brugge
Sharon van het hof Tenberge
(30/4/1994 - 7/8/2006)
Moeder: Queenie van het hof Tenberge
Vader: Waterloo's Rock around the clock
Eigenaars: Dany en Dorine de Jonge-Van Maele
Vader: Waterloo's Rock around the clock
Eigenaars: Dany en Dorine de Jonge-Van Maele
Xemma van het hof Tenberge (Emma)
(14/5/1998 - 10/7/2006)
Vader: Legerdemain of Glen Sheallag
Moeder: Usien van het hof Tenbege
Eigenaars: Marnix en Johan Hubert
Moeder: Usien van het hof Tenbege
Eigenaars: Marnix en Johan Hubert
Urancha van het hof Tenberge (Sarah)
(19/6/1996 - 5/8/2005)
Vader: Tugwood Maxim
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: Luc en Annie Mailliard
Sarah was onze co-ouderschap-dochter. Zij verbleef bij vrienden van ons (Luc en Annie) maar kreeg bij ons drie nesten telkens met Tyrol Bachelor Boy (Duke). Haar motto was: 'dit is mijn bal'. Als je het gras afreed dan gooide ze hem telkens zo dat je de machine moest stilleggen om haar bal weg te nemen. Enfin, dat probeerde je maar haar motto was... Sarah was de allerkleinste pup ooit. Bij de geboorte woog ze amper 140 gram... Haar pootjes waren net luciferhoutjes; ze was niet groter dan een muis. We hebben ze opgevoed met de papfles want tegen die andere pups kon ze nooit op. Als jonge hond werd ze ooit nog eens vierde geplaatst op de show van de 'will to please'. Als moeder was ze te braaf voor deze wereld. Ze liet alles maar over haar kant gaan.
Na een korte maar slopende ziekte moesten onze vrienden het onomkeerbare beslissen: de verlossende spuit. Op het moment dat haar zus Sien zich met de opvoeding van haar laatste nest ledig hield, sliep zij op vrijdag 5 augustus vredig in. Dag lieve Sarah; je leeft voort in je kinderen. Veel sterkte aan Luc en aan Annie, die vorig jaar ook al Bietje moesten begraven. Hopelijk brengt jullie circushond Zoë (dochter van Sarah) jullie wat troost...Bedankt voor alles!
Moeder: Magali van het hof Tenberge
Eigenaars: Luc en Annie Mailliard
Sarah was onze co-ouderschap-dochter. Zij verbleef bij vrienden van ons (Luc en Annie) maar kreeg bij ons drie nesten telkens met Tyrol Bachelor Boy (Duke). Haar motto was: 'dit is mijn bal'. Als je het gras afreed dan gooide ze hem telkens zo dat je de machine moest stilleggen om haar bal weg te nemen. Enfin, dat probeerde je maar haar motto was... Sarah was de allerkleinste pup ooit. Bij de geboorte woog ze amper 140 gram... Haar pootjes waren net luciferhoutjes; ze was niet groter dan een muis. We hebben ze opgevoed met de papfles want tegen die andere pups kon ze nooit op. Als jonge hond werd ze ooit nog eens vierde geplaatst op de show van de 'will to please'. Als moeder was ze te braaf voor deze wereld. Ze liet alles maar over haar kant gaan.
Na een korte maar slopende ziekte moesten onze vrienden het onomkeerbare beslissen: de verlossende spuit. Op het moment dat haar zus Sien zich met de opvoeding van haar laatste nest ledig hield, sliep zij op vrijdag 5 augustus vredig in. Dag lieve Sarah; je leeft voort in je kinderen. Veel sterkte aan Luc en aan Annie, die vorig jaar ook al Bietje moesten begraven. Hopelijk brengt jullie circushond Zoë (dochter van Sarah) jullie wat troost...Bedankt voor alles!
Pondcroft Chanel (°18/5/1990 - † 28/10/2004)
Vader: Winterknoll Corylus
Moeder: Pondcroft Adeline
Eigenaars: Rudy en Hilde de Jonge
Pondcroft Chanel (Winterknoll Corylus X Pondcroft Adeline) werd geboren op 18/5/1990 in het winderige Engeland. Ze kwam bij ons thuis op de leeftijd van 10 weken. De wetgeving in Engeland is streng... Na een onbezorgde jeugd werd zij moeder van vier nesten. Na een lange en niet te winnen strijd, hebben wij haar op 28 oktober laten inslapen thuis, op haar mat. Zij werd onze alleroudste Golden in ons bezit. Vaarwel, toffe meid!'
Moeder: Pondcroft Adeline
Eigenaars: Rudy en Hilde de Jonge
Pondcroft Chanel (Winterknoll Corylus X Pondcroft Adeline) werd geboren op 18/5/1990 in het winderige Engeland. Ze kwam bij ons thuis op de leeftijd van 10 weken. De wetgeving in Engeland is streng... Na een onbezorgde jeugd werd zij moeder van vier nesten. Na een lange en niet te winnen strijd, hebben wij haar op 28 oktober laten inslapen thuis, op haar mat. Zij werd onze alleroudste Golden in ons bezit. Vaarwel, toffe meid!'
